jose schreef op donderdag 8 februari 2007, 9:40:


Ik begrijp heel goed wat iedereen hier zegt. Ik zal proberen het nog duidelijker te stellen.

Alles waarbij je het hebt over "moeten" worden zowel door mensen als paarden ervaren als dwingend / dwang etc. Ja je bent dan ook consequent en duidelijk maar dan naar de negatieve kant toe.

In mijn aanpak hanteer ik ook "streng" wat ook staat voor consequent en duidelijkheid. Maar ik buig het naar de positieve kant om.
Ik laat heel duidelijk aan mijn paard weten wat ik WEL van hem wil. De meeste aanpakken laten weten wat ze NIET willen.
Dan heb je twee problemen. Je krijgt als trainer NIET wat je wil. Je paard weet dat hij iets verkeerd doet maar kan het niet oplossen, hij weet namelijk ook NIET wat hij wil had moeten doen. Gaat je paard dan toch zoeken naar een ander antwoord dan gaan we ook nog zeggen dat hij in verzet gaat, terwijl hij eigenlijk alleen maar dienstbaar wil zijn. Hij kan dus nooit aan je verwachtingen voldoen, zie dus hoe oneerlijk eigenlijk de andere aanpakken zijn waarbij wordt uitgegaan van corrigeren ipv stimuleren en motiveren.
Hiermee zet je het paard dus niet op voor succes.

Mijn aanpak vertelt dus via de positieve aanpak juist wat ik WEL wil hierdoor zet je het paard en jezelf als trainer op voor succes.
Je paard hoeft ook niet te zoeken naar het juiste antwoord.

Het andere woord waar mensen over vallen is de baas zijn.
De baas zijn hangt ook samen met een negatieve wijze van trainen.
Vergelijk het maar met je werk. In de bedrijven waar we van bazen spreken bepalen hun wat er moet gebeuren.
De organisaties waar we spreken over leiders (managers) daar doen we zaken omdat we zien dat de leider zich heeft bewezen in het verleden. De leider wil dus dat er iets gedaan wordt. De volgers (paarden) doen dit graag omdat ze weten dat hij het beste ze voor heeft.

Ik spreek dus altijd ook over de leider. Het leiderschap kan je niet afdwingen. Volgers (paarden) geven jou de leiding als jij kan laten zien dat jij te vertrouwen bent, in voor en in tegenspoed.

Ik hoop dat dit even wat duidelijkheid kan scheppen.

Karin Haneveer schreef op donderdag 8 februari 2007, 12:31:


Er is weinig aan te doen, inderdaad, bij mijn weten, en het kan jaren en jaren goed gaan.

Maar misschien is er iemand op het forum die een leuk idee heeft.

Isabel

Nick Altena schreef op maandag 5 februari 2007, 23:59:


Hoi Nick,

In grote lijnen klopt het wat je schrijft: de steunsel werd van de zool afgesneden waarbij soms een mm. zool mee werd gesneden. Alleen was ik zelf er al zes maand mee gestopt om dit te doen. Sinds we de pea gravel hebben leken de steunsels zelftrimmend te zijn.
Een beetje hiel laten staan, daar heb ik zeker al aan gedacht (ook door wat jij en bv. Pien hier al over schreven). Wanneer ik de hoeven een hele tijd niet bekapte groeiden de hielen wel bij (ondergeschoven jammer genoeg) en liep ze beter (mogelijk toeval). Ik ben toen zelfs zonder hoefschoenen buiten gaan rijden (ik dacht dat we er eindelijk waren) maar na twee keer een uurtje liep ze alweer gevoelig. Mogelijk sleet de hoef teveel, hoewel het niet specifiek de hiel was die afsleet, de hele hoef werd iets korter waardoor de zool ook weer iets meer ging meedragen aan de rand.

Bedankt voor het meedenken,
Nathalie

Michiel schreef op woensdag 7 februari 2007, 11:20:


Hoi,
Ik denk dat ik het al eens geschreven heb, maar bij mij hielp het als de paarden eerst wat hongerig waren, dus zo een uur of vijf al naar de allerlaatste sprietjes hooi aan het zoeken waren. En zeker toen ik geweekt hooi gaf was gewoon droog hooi in vergelijking een lekkernij. Na een tip van Ilona kon ik dus het Mg in wat water over een kleine plak hooi doen en Lolita at het met plezier op. Voordien gaf ik het in wat krachtvoer (minder gezond natuurlijk, zeker bij laminitis) en dan merkte ik wel dat ze in het begin een redelijke schep moest hebben om de Mg smaak te maskeren. Langzamerhand kon ik de hoeveelheid krachtvoer afbouwen, op het laatst lustte ze het nog in een grote hand krachtvoer gemengd. Het is dus ook wennen en associeren met iets wat ze wel lekker vinden.
En het heeft bij Lolita niet geholpen. Ik moet ook nog ergens een rest hebben (had meteen de grootste emmer besteld) maar die durf ik nu hier niet meer aanbieden eigenlijk.

Groetjes,
Nathalie

Fred schreef op woensdag 7 februari 2007, 17:46:


Ha die hippopodist! Goed idee. Wil jij gewoon de foto's ergens bij jou online zetten en hier een link? Dan hoef ik niet te werken...
Tot ziens,

Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 8 februari 2007, 13:17:


Ik heb ook nog een restje staan... ssst!

Conrad van Pruijssen schreef op donderdag 8 februari 2007, 13:02:


lieve allemaal, voordat iedereen voor mij gaat spreken , natuurlijk bedoel ik geen agressie of dwang maar , standvastig eerlijk leiderschap.
vergeet niet dat alle (maar met name welsh) paarden , inteligente , sterke wezens zijn. Met een bepaalde sociale structuur, en hun regels gelden, tenzij jij als (in verhouding zwak) mens ,
de jouwe laat gelden.
daarmee bedoel ik natuurlijk niet , als een bezetenen slaan of schelden, doen zij ook niet, maar duidelijke , zakelijke regelgeving!
let maar eens op hoe zij dat doen , geduld is een mensending... en natuurlijk, aangezien wij een ander soort zijn , moeten we geduldig zijn.
maar niet soft ... je zult zien dat dit onmiddelijk bestraft wordt.
en dat is gevaarlijk voor jou en het paard.
dus ja, geduld, duidelijkheid en zakelijkheid.
voor romantiek moet je bij je eigen soort blijven!
groeten, Renee.

dit moet allereerst duidelijk zijn .