Jessica van Vliet schreef op maandag, 14 juni 2004, 22:34:

Hoi,
Hoelang heb je de hoefschoenen nu al?
Ik had toen Isabella van de ijzers kwam ook last van gevoelig lopen en brokkelen van de hoefwand. Maar met de hoefschoenen aan ging het goed. En ik ben ervan overtuigd dat mede door die schoenen en dus het vele lopen daarmee (want dan liep ze niet gevoelig) er een genezingsproces in werking is gezet. Ben nu een dik half jaar verder en ze loopt goed. Geen gevoeligheid, ook niet zonder schoenen, geen scheuren of happen (hooguit een flapje) en ze kan over iedere bodem heen (ook grind en zo) zonder dat er stukken afschieten. Alleen voor de wagen heeft ze haar "sport"schoenen aan.

Biotine moet je ook langere tijd voeren eer je resultaat ziet.

Groeten,
Ingrid

Hoi,
In de tijd dat ik hier nu op het forum zit, meer nadenk over paardnatuurlijk, mijn pony Isabella van de ijzers heb en op hoefschoenen heb lopen, en met meerdere mensen praat over "natuurlijk houden van paarden" is het resultaat dat ik nu bereikt heb bij andere mensen misschien minimaal, maar het is er al wel.
Eentje heeft besloten haar paard te verhuizen naar een plek waar hij veel en veel meer buiten staat, een andere heeft besloten geen hoefijzers te nemen en als het niet anders kan naar hoefschoenen te willen kijken en weer een ander heeft gisteren zijn 4e pony (van de 5) van de ijzers gehaald (en hoefschoenen gaan weer besteld worden). Dat was er nog eentje van het 4 span (dus hij moet straks echt 4x4 schoenen aan gaan doen).

Nu heb ik een grote paardenkennissenkring hoor, maar toch ben ik tevreden over het tot op heden bereikte resultaat.

Ik had meer willen bereiken, maar ik ondervind ook vaak heel veel weerstand, tegenstand en gesloten ogen en oren. Hoe ondervinden jullie het? Dus het anderen mensen op "paardnatuurlijke" gedachten brengen?
En wat doe je als het echt totaal niet lukt, dat ze je aankijken alsof je russisch spreekt?

Groeten,
Ingrid

Ilona Kooistra schreef op dinsdag, 15 juni 2004, 0:03:

Ja hier heb je wel plassen water, maar ik vertrouw het water niet zo om erin te gaan (blauwalg zit hier nogal veel in stilstaande poelen). Daarbij lopen de kanten meestal niet geleidelijk weg, maar ineens een plons. Stel dat Isabella (die niet zo van waterplassen houdt) nu eens erin springt en niet weet wat ze moet doen? Nee probeer dat in die plassen maar niet uit. Daarbij wil ze ook altijd een slok nemen (althans wel bij regenplassen waar we haar doorheen willen laten lopen), en als het water te vies is om te drinken wat dan?
Er is hier 10 km verderop wel zo'n plas, maar dat is met een gem. van 6 km/u voor de kar en 4 km/u aan de hand wel een heel eind lopen (en dan ook nog terug). Wel jammer want zou het graag eens willen proberen (dat zwemmen dan).


Zwom ze echt of kon ze nog lopen? Kan me indenken dat de bodem ineens weg was en dat ze zich daarin vergiste en dus kopje onder ging. Of andersom, ze zwom en ineens voelde ze wat onder haar hoeven, wilde gaan "staan" en dat lukte niet en floep weg.
Weet anders ook niet.

Groeten,
Ingrid