Spirithorses schreef op vrijdag 16 februari 2007, 22:00:


Mooie interessante post, met verschillende manieren van aanpak.
Wat Michiel schrijft zal zeker werken, wat Pien schrijft ook.
Het mooie is dat er van niemand kreten tussen staan van geef hem een knal en hij leert het wel af, want een paard mag niet bijten.
lk geloof ook niet dat hooi voeren een blijvende oplossing is en om het te negeren moet je veel geduld hebben en een harnas aantrekken. Uiteindelijk werkt dat ook, want bij een normaal paard zal niet beloond gedrag uitdoven, maar een ijzeren jas is dan nooit weg.
Een ding heb ik niet echt duidelijk gelezen en wil ik even aanvullen n.l. ander gedrag vragen.
Het afleren van bijten kan op een gestructureerde manier getraind worden.
Allereerst door je paard zo te hanteren dat hij je niet kan raken met zijn tanden. Dan door op die momenten, wanneer hij het probeert, ander gedrag te vragen, door aanwijzingen te geven zijn hoofd netjes recht voor zijn lichaam te brengen en dat bv. met Moooii te belonen.

Piet

Spirithorses schreef op vrijdag 16 februari 2007, 22:00:


Dat hooi maar een truukje is, besef ik wel hoor. Maar ik was het zo beu om telkens 'nee' te moeten zeggen. Voelde me net een oude zeur. 'Nee Puzzle, dit mag niet en nee, dat ook niet' etc... Na een tijdje dacht die pony ook 'Bekijk het maar ik ga gras eten'
En hij kent mij ook nog niet. Voor hem ben ik waarschijnlijk die mens, die hem altijd zegt wat hij niet mag doen. Ook geen leuke manier om kennis te maken met elkaar.
Ik wilde hem gewoon aandacht kunnen geven, zonder dat ik negatief moest worden.

Het is niet zozeer dat we er een andere mening op na houden. Want ik heb er niet echt een mening over. Eerlijk gezegd analyseer ik zulke dingen niet echt en doe ik gewoon wat me goed lijkt. Maar tot nu toe was dat dus niet zo succesvol en voelde ik mij er ook niet echt goed bij, daarom mijn bericht hier.
Hij is ook zo anders dan wat ik gewoon ben. Onze merries, zijn nooit zo open, speels en geïnteresseerd geweest.
Ik moet nog een beetje zoeken, hoe ik met hem om moet gaan.

Tempête, die beet ook als tweejarige. Maar dat was anders. Zij beet uit frustratie en was een stuk venijniger. Daar had ik er weinig problemen mee om consequent te zijn. En die heeft het ook vrij snel afgeleerd.

Maar bij Puzzle vind ik het moeilijker, omdat hij het zelf niet verkeerd bedoelt en hij het ook niet begrijpt.
Het is zoals je schrijft. Het is inderdaad een heel stuk emotie. En ik wil inderdaad friendjuhs zijn met die pony. En om er dan de hele tijd als een gendarme naast te gaan staan, dat voelt gewoon niet goed.

Maar als het inderdaad nodig is, dat ik op m'n strepen ga staan. Dan zal ik dat maar doen. (Dik tegen mijn zin dan wel
En hem een positief woord leren, is ook een goed idee. Dat maakt het waarschijnlijk wel wat gemakkelijker om het positieve te belonen, want tot nu toe, kwam daar nog niet veel van in huis.

groetjes
Ans

Jawel, ik gebruik namelijk het voorbeeld van Mazir in mijn eerste post:



Weet je Piet, ik ben het volledig met je eens dat het ongewenste gedrag negeren en het goede belonen helpt, maar er zijn gevallen waarin je meer uit de kast moet halen. Zoals in een extreem geval als Mazir. Bij hem hebben we máándenlang het gewenste beloond en het ongewenste genegeerd met nul resultaat. Hém gaf het alleen maar een vrijbrief om nóg harder tekeer te gaan want we stopten hem immers niet en zijn bijten is op één of andere manier een middel om contact te maken, het heeft iets oraals en dat voelt blijkbaar voor dat paard fijn aan, je weet dat Mazir alles wat hij ziet moet proeven en betasten, dus ook onze armen, verkeersborden, auto's, zadels, kinderen. Als een dier in een zo neerwaartse spiraal zit is er weinig om hem daaruit te krijgen. Afleiden helpt absoluut, zéker, en dat is ook het eerste wat ik iemand zou aanraden. Mazir kun je meestal wel uit zijn bijt-tunneltje halen, helaas voor korte duur want hij blijft de confrontatie opzoeken. In voor hem nieuwe, vreemde situaties bijt Mazir overigens niet en is hij een doetje. Op buitenritten is hij om op te vreten, zo lief.
Maar op de grond en vooral op voor hem bekend terrein is hij een grote eikel.

Een fel om zich heen happend paard is moeilijk benaderbaar, moeilijk mee te nemen.
Probeer maar eens een halster aan te doen bij een bijtend paard, dat gedrag kún je gewoonweg niet negeren. Laat een bijtend paard of een paard dat bovenop je wil springen maar eens naast je lopen, dat loopt niet lekker, dat kan ik je verzekeren. Dan kom je 3 meter ver.
Probeer het eens voor je te zien, Piet, en bedenk hou jij dit had willen negeren én het wél positieve gedrag belonen, want.... er ís geen positief gedrag. (Bij Mazir is dat nu niet meer zo, maar zo was het wel).

Alleen Jack en ik kunnen nu na bijna een jaar met Mazir over het veld lopen, niemand anders. Hij blokt je, gaat staan steigeren en bijt gericht, hij duwt je gewoon omver. Niet omdat wij zo goed zijn, nee, omdat wij niet onder de indruk zijn van zijn machtsvertoon. Wíj zijn in staat om zijn geklooi dan te negeren, maar een ander niet, Piet, want Mazir is een paard dat door zijn manier van optreden schrik aanjaagt en iedereen hier is bang van hem en ik overdrijf niet. Maargoed, ook ik heb in eerste instantie een half uur nodig gehad om met Mazir over 200 meter weide te komen.
Als hij weet dat je bang van hem bent of ontzag hebt dan hééft ie je!!!!!!

Wij hebben máánden getraind om alleen op positieve dingen te reageren, werkte niet. Sinds een tijd hebben we hem het woord 'nee' geleerd , mét kinderachtig opgeheven vingertje en afhankelijk van zijn moods kán Mazir daar iets mee. Hij wordt gemóóóid wanneer zijn hoofd naar voren is en dat werkt heel goed.
Mazir lijkt een 'dominant' paard maar is het helemaal niet, hij is in zekere mate labiel en trekt zich terug in een gestoord gedrag, hij doet dan hele rare dingen, is dan heel onzeker, gaat zichzelf lopen bijten, op zo'n momenten is hij ook weer banger voor andere paarden en als wij hem de kans geven kuurt hij zich dan uit op ons.

Hier mag niemand alleen bij Mazir, dus mest ruimen altijd met een ander in de buurt en die ander moet een touwtje bij zich hebben om zich te verdedigen in geval van. Het is té vaak verkeerd gegaan nu.
Als ik met Mazir werk heb ik altijd mijn touwtje aan me hangen, klinkt stom, maar hij heeft daar ontzag voor en zal zich rustiger houden.
En ja, er zijn al momenten geweest dat ik álles uit de kast heb moeten halen om mezelf te verdedigen. Vraag aan Eddy en aan Conrad.
(Piet, je zat erbij toen we het met Conrad over Mazir hadden he, en je weet wat Conrad gezegd heeft)

Nu naar het paardje van Ans. Ans, dit is een extreem verhaal.
Maar dit is ook het verhaal van een paard dat zijn hele leven niet opgevoed is, van zichzelf een berg agressie heeft, daar niet goed weg mee weet. Ik heb het hele leven van Mazir kunnen achterhalen en hij is allleen maar in handen geweest van mensen die bang van hem waren, hem niet durfden op te voeden, hem zijn gang lieten gaan en zeer inconsequent waren. Zijn vader schijnt precies eender te zijn, dat maakt het voor ons nog moeilijker om zijn gedrag om te buigen want het zit in zijn genen. Mazir had dit gedrag al als veulen van een paar weken oud.

Doe er nu iets aan, vraag desnoods hulp. Maar ga niet te lang zelf zitten proberen als het niet werkt. Ik zie nu het voorbeeld van wat er kan gebeuren in een o zo goede en liefdevolle omgeving. In het geval van Mazir is er dus niks ergs gebeurd, in tegenstelling tot wat ik altijd gedacht heb (behalve het verlies van zijn moeder). Mazir heeft altijd mensen om hem heen gehad die van hem hielden (weet ik nu pas) , die hem koesterden, de hand boven zijn hoofd hielden, vergoeilijkten, die hem zielig vonden omdat hij een wees was, maar hem niet opvoedden en hem niet aankonden. Al die onduidelijkheid is fnuikend voor de karaktervorming van een paard.

Tja, lang verhaal, ik weet het.
Heb mezelf ook maar eens even 'uitgek*tst' want er zit toch wel een wat machteloos gevoel bij ons, als ik het over Mazir heb want we weten nu heel duidelijk dat hij niet meer te helpen is en dat is heel erg want dat zal een heleboel consequenties met zich meebrengen.

Moet nu gaan werken, lees vanavond jullie reakties wel.
Ik hoop dat ik vandaag eindelijk de tijd vind om een stuk te gaan fietsen met Spirit en Mazir. Da's toch echt weer genieten!

Fijne dag, t zonnetje schijnt, joepie.... feest
Greetz, Pien