Nils Vellinga schreef op zondag 18 februari 2007, 16:33:


Ik snap dat geen straffen is maar gewoon net iets verder door gaan dan hij leuk vind. Zodat hij wat terug houdender word, wat eerst leuk was, daar ziet hij dan vanaf, wijs geworden door ervaring.

Met gras eten tijdens een wandeling of rijden, kun je ook irritante rukjes gaan geven. Het zal wel werken, toch staat het me tegen.
Ik ga met paarden om gelijk ik ook met kinderen om ga.
En deze manier wordt inderdaad ook wel eens aangeraden bij kinderen,
ook Tom Dorrance heeft zo'n kinder voorbeeld in zijn boek op genomen.
Een hinderlijk kind net even iets te lang op schoot gehouden, dat was het.

Een klein beetje irritant doen tegen een kind of paard, dat is toch niet mijn manier. Ik verhinder liever op een vriendelijke manier, of loop weg of pak het kind op en neem het mee of zet het paard in mijn richting. Allemaal acties die wel duidelijk zijn maar niet irritant.

Groetjes, Michiel

Sabina schreef op zaterdag 17 februari 2007, 22:57:


Ik vind die schrik die er nu in zit niet vreemd. Je hebt kennis gemaakt met de 'gevaarlijke' kanten van het paardrijden. Nu ligt het er aan waar je les hebt en wat de mogelijkheden zijn. Met angst wederom op dat paard stappen is geen goed idee. Het paard zal je angst voelen/ruiken. Nu gaat het dus even over de mogelijkheden die er zijn om je vertrouwen weer terug te kunnen krijgen. Vandaar dat het even belangrijk is waar dit gebeurt is.

Heb je als ik het goed begrijp nu een jaar les? Hoe frequent zijn die lessen? 1x Per week of vaker? Is het 1x per week dan is een jaar nog niet echt lang... Heb je de mogelijkheid om een stap terug te doen en met dit paard aan de longe te gaan? Dus iemand staat als 'vangnet' aan het einde van die lijn? Of iemand loopt met een extra touw aan het paard met je mee? Zodat jij je kunt richten op het ontspannen en weer leren vertrouwen! Want pas als jij weer ontspannen en zonder angst op dat paard durft te stappen kun je weer met plezier en veilig paard gaan rijden.

Ik spreek hier uit een eigen ervaring van jaren geleden. Ik moest een trauma overwinnen dat ik op mijn 14e met een pony buiten in het bos had opgelopen! Een angst die al die jaren daarna is vast blijven zitten en blijven woekeren. Ondanks dat bleven paarden me trekken. Het bekende paardevirus dat nooit schijnt over te gaan zodra je het hebt opgelopen! Ik had toen zo'n 5 jaar manege ervaring...

Jaren geleden kwam weer dat 'virus' bij me kriebelen. Toen heb ik een manege hier vlakbij opgebeld en heb eerlijk uitgelegd wat mijn probleem was. Ik ben daar toen in een westernzadel op een Quarter 'gezet' om aan de longe vertrouwen terug te winnen. Dat ik die afspraak maakte wist ik niet eens dat ze er ook een Western gedeelte hadden... Na een aantal privé lessen aan de longe voelde ik mij er klaar voor van de longe af te gaan en 'los' om mijn instructrice heen te durven rijden.
En toen kwam het moment dat ik er klaar voor was, en vroeg ze mij wat ik nu wilde: naar de Engelse tak of bij haar Western gaan rijden. Nou die keus was al beklonken door het relaxte ras en de bijhorende relaxte manier van rijden!

Van af dat moment ging ik van Engels over op Western, toen nog op de 'conventionele' manier, maar nu ik sinds 2 jaar een eigen paard heb, western met als basis Natural Horsemanship.

En denk nu niet dat die angst er helemaal uit is hoor! Daarvoor heeft hij te lang in mij vast gezeten. Maar als er nu een paard met me vandoor zou gaan zou ik niet meer volledig in paniek raken en zover mijn verstand kunnen bewaren om het tot een goede afloop te brengen.

Daarom is het zo ontzettend belangrijk angst te onderkennen en er op een juiste manier wat aan te doen. Veel succes!

Michiel schreef op zondag 18 februari 2007, 19:03:



Is een beetje lastig als je 1x per week op een lespaard zit

maar aan dat vertrouwen kan je toch wel iets doen. Wat dacht je van; rustig en ontspannen poetsen, met liefde? Rustig en ontspannen opzadelen?
Paardje laat je weten "Ik wil niet"? Geduld is een schone zaak!
Ach, het paard heeft net de les vóór jou al gelopen en jij mag het overnemen, dus je hoeft niet te poetsen?
Lekker ontspannen alles controleren, of zadel nog goed ligt, of de beugel-riemen de goede lengte hebben, of het hoofdstel korrect zit? Hoofd, hals en flanken strelen. Vind je praten tegen een paard stom? Zing dan in je zelf!


Nils en Olly

Foutje: ik rij 16 jaar, geen 26....

una schreef op zondag 18 februari 2007, 20:13:

Michiel schreef op zondag 18 februari 2007, 20:34:


IK vond het als kind anders behoorlijk irritant als mijn moeder me voor de zoveelste keer weg haalde van waar ik mee bezich was
En duidelijk?? Wat was er nou vies aan, in het zand? Heb ik nooit begrepen
Wat ik wel vervelend vond later was, dat ik nog een sigaret moest opsteken toen mijn vader ontdekte dat ik er één getolen had
NU ben ik nicotine verslaafde

Nils en Olly

Elzaliene Proost schreef op zondag 18 februari 2007, 20:35:


http://www.fs-reitzentrum.de/
Nils en Olly

una schreef op zondag 18 februari 2007, 20:40:


Nou, dat zou je niet zeggen, pas 16 jaar. Het klinkt als 26
Leren, dat doe je je hele leven. Als je wat ouder bent gaat het alleen niet altijd even vlot meer.
Er zijn mensen die lezen zich een breuk aan alles wat met paarden te maken heeft en durven nog beweren dat paarden dood vallen als ze van IJzers worden gehaald.

Nils en Olly

Nathalie Lagasse schreef op zondag 18 februari 2007, 18:42:


Nathalie, Ik twijfel niet aan jouw weergave en heb geen behoefte je van je geloof af te helpen maar wat ik wil graag weten is of er hier mensen zijn die het happen werkelijk op die (Parelli) manier hebben afgeleerd, of dat gemakkelijk ging, lastig was, lang of kort duurde, kortom of het een manier is die hen beviel en werkte.

Piet

Mieke Berry schreef op zondag 18 februari 2007, 15:14:


mooi en helemaal waar, imagine, jou and us, thinkin about it, and understanding it, its a start, perhaps, imagine that!!!!

Torop wilde eerder hier en daar nog wel een hooghartige beet uitdelen. Bij hem hielp backing wel degelijk. Maar dan hebben we't wel over een heel ander probleem dan in deze topic omschreven staat. Torop is helemaaaaaal niet oraal, die deed alleen maar aan hooghartig "hapjes" (beet ook niet echt dus, het waren meer signalen). Als ik hem dan gewoon een paar stapjes achteruit stuurde, was dat meestal al genoeg.

Neel "bijt" eigenlijk ook, maar da's heel ander bijten, dat is dus juist WEL oraal. Die knaagt dus inderdaad ook op alles. Meestal stop ik er maar gewoon een touw in (of ze doet dat zelf), en dan heb ik er geen last van. Als ze aan mij begint te happeren, blokkeer ik d'r en dat is dan meestal ook genoeg.

Een echt bijtend paard dat daarin volhardt oefff, lijkt me best lastig, is niet te vergelijken met Torop's beetjes en Neel's geknaag, vrees ik. Dus ik heb ook niet zoveel tips helaas. Maar wat Pien erover schreef, daar kan ik me veel bij voorstellen.

Esther schreef op zaterdag 17 februari 2007, 21:33:

nog een mazzel dat er geen NUTS stond , maar dat word je er wel een beetje van hè?