Ons veulentje is nu een week oud. Nadat we haar eerst lekker gerust hebben gelaten en niet geforceerd hebben om bij ons te komen of te blijven, maar haar steeds de ruimte te geven om zelf even te komen kijken, komt ze nu vanzelf bij ons staan om gestreeld te worden. Ik kan haar bijna overal strelen. En je ziet haar ervan genieten. Ook Mayflower laat zonder probleem toe dat we er gewoon tussen komen staan. Geen wereldschokkend nieuws, dat weet ik wel, maar gewoon genieten van zo een kleine spruit die heel nieuwsgierig de wereld aan het verkennen is.
Verder ben ik blij dat alles zo gewoon goed gaat met de paarden. En dat wou ik even laten weten.
http://borderdan.skynetblogs.be

Frans Veldman schreef op woensdag 7 maart 2007, 17:48:

Nou.... heel kort dan nog , anders blijft onze peter maar scrollen...

Je kan het er nu wel weer leuk uitknippen en/of ontwijken, maar ik vraag het dan gewoon nog maar een keer...tis de 3de keer pas ofzo...

Heb je het stukje van Egon nu eindelijk gelezen ?
Voor het gemak voor jou hier nogmaals geplakt:

@Frans: essentie van jouw manier van in de trailer laten gaan was niet willen gaan onplezieriger maken dan er wel in gaan. Hoezo geen druk? Vermijdingsleren in optima forma nmm!
Of heeft meneer Parelli misschien nooit iets begrepen van de p's en r's?
In zijn boek (waarvan iedereen het overigens wel ongeveer eens was dat het niet zo'n goed boek is) maakt hij daar nml. een bende van (net als overigens mevr. clicker-Kurland deed in haar eerste boek).

En leg me nu dan maar eens uit waarom dit ook onzin is en/of verwarring van door elkaar gehaalde zaken en of we hier nu werken met druk of niet ?

Nick
Met geweld kan je een hoop bereiken, met geduld, liefde en belonen
veel meer !

Frans Veldman schreef op woensdag 7 maart 2007, 17:48:


Heren, dit leidt weer nergens toe. Jullie tiepen glad langs elkaar heen.

Probeer het eens in een ander vakjargon, want "druk" is nogal een gemeenplaats en zegt niet zoveel. Je kunt zelfs mentale druk uitoefenen onder dreiging van beloning... althans, zo ervaar ik de praktijk van dit stuk r+ theorie; hoe anders moet ik de motiverende kracht van beloning met genoeg magnitude om iets verschrikkelijks tóch te doen noemen?

Een nauwkeuriger vakjargon dus: van WIE of WAT (actor) gaat (in juiste volgorde van de sequentie) WELKE (aard van) stimulus uit? De ontvanger bepaalt en dus: welk effect heeft dat individueel filter? Zitten daar constanten in? Etc.

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey

josien schreef op woensdag 7 maart 2007, 13:04:


Een ziek paard in het wild is zeer kwetsbaar en zou daarbij

Komaan. Get real

Nick Altena schreef op woensdag 7 maart 2007, 16:18:


Ach..zolang je geen kleinerende opmerkingen maakt

Goed zo Frans Gooi maar op de grote hoop

Je begint het te snappen.

OOK nogmaals.... het ging mij niet om de HOEVEELHEID druk die

Vooral ni kleinerend doen he Frans nee dat willen we niet!

Spirithorses schreef op woensdag 7 maart 2007, 1:15:


Nils en Olly

Pia schreef op woensdag 7 maart 2007, 18:55:


Niet wereldschokkend, maar wel heel leuk! Ik heb zelf mogen meemaken hoe mijn paard vanaf twee dagen oud opgroeide en welke vorderingen ze maakte, hoe ze alles onderzocht. Het is inderdaad gewoon genieten! Wat een leuke naam trouwens "Mica".
Monique