Spirithorses schreef op zaterdag 10 maart 2007, 10:53:
> Edith Hartog schreef op zaterdag 10 maart 2007, 10:39:
>
>> marjan de Haas schreef op zaterdag 10 maart 2007, 10:28:
> instantie gediend. Later wel, als ze het eenmaal ontdekt hebben.
> Om te vragen komen ze dan heel stil naast je staan met het
> hoofd nét niet tegen je aan, of ze komen nét met hun lijf langs
> je gestreken.
Die van mij is nu vreselijk aan het verharen, echt je kan wel blijven poetsen. Dat vindt die van mij helemaaaaal niet erg. Vooral het plekje iets onder de schoft, net voor de schouder vindt-ie helemaal geweldig. Dan strekt-ie zijn hals helemaal naar voren, waarbij hij z'n hoofd wat scheef houdt. Als ik ophoudt, kijkt-ie me altijd zo verbaasd en teleurgesteld aan. Een beetje van 'waar ben ik' en 'waar is dat fijne gevoel nu gebleven?'. Zo schattig. Er zijn meer fijne plekjes, maar die is favoriet.
Warboel
