marjolijn schreef op zondag 11 maart 2007, 17:07:
> Overigens is dat ook een mooi leerproces voor mij geweest. Dat
> eenmaal herkennende wist ik dat ik iedere onzekerheid kwijt
> moest zien te raken. Je wilt immers dat je paard trots op je
> is, toch?

Mooi!
> Maar dat is toch niet wat er met Jur aan
> de hand is denk ik. Het is in voorgaande mailtjes al
> beschreven, maar ik denk dat Jur het "going with" even vanuit
> zijn verbeterde conditie (toch?) anders opgepakt heeft.
Going with, daar verander ik niets aan, ik denk juist meer te kunnen meegaan met hem, meer dan ooit mogelijk was. Waarom? Wel dat is simpel, hoe zelf verzekerder het paard, hoe meer eigen keuzes hij zal willen maken. Inplaats van volgzaam weg kruipen achter de leider. Mijn goede tijd begint net

Je eigen neus achterna lopen als paard, dat mag nooit opdringerig gebeuren, dat mag nooit tegen de wil in gaan van de mens. Hoe het paard zich voelt daar gaat het om, opdringerigheid en de leiding over willen nemen, is een nerveus en strijdend gevoel. En dat gevoel mag geen kans krijgen, en daarbij maakt het niet uit wat je doet met je paard.
Groetjes, Michiel