Muguet schreef op woensdag 21 maart 2007, 10:12:


Bij het kleine plaatje dat bij mijn naam staat zie je ook een deel van de picadero trouwens.... bevalt goed.

Muguet schreef op woensdag 21 maart 2007, 10:13:


Nu weet ik waarom mijn 3 Spaanse kerels zo'n harde hoeven hebben !!!
Jeetje zeg... dat ze daar nog overeen komen met iemand op hun rug he...
geweldig HC

Nils Vellinga schreef op dinsdag 20 maart 2007, 1:08:


Het hoefijzer BELEMMERT het hoefmechanisme en het hoefmechanisme zorgt bij paarden voor een goede doorbloeding van de hoef en het onderbeen.....
Het hoefmechanisme komt op gang doordat de hoef UITZET bij aanraking met de ondergrond en weer INKRIMPT als deze wordt opgetild en een hoefijzer BELEMMERT dat doordat de hoef niet kan uitzetten en inkrimpen en dus krijgt de hoef een verminderde doorbloeding en dus is een hoefijzer altijd slechter (welk speciaal beslag dan ook !) als geen hoefijzer..
Ik hoop dat je hier iets aan hebt ......
Groetjes van M uguet en de gezonde 3 paarden die super gelukkig zijn met hun natuurlijk bekapte hoeven en die nooit meer uitglijden op welke ondergrond dan ook .... en die kunnen galopperen over de sneeuw !!!!

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 21 maart 2007, 9:20:


Ik beweeg en rammel ook boven z'n rug en onder z'n buik e.d. dus maakt 't ook geluid. Maar dat heb ik ook geprobeerd om met beloning te werken maar dan wil hij bij elk rondje naar binnen komen om z'n beloning te halen.

Maar goed ik ga in mei met 'm op cursus misschien kom ik dan wat verder.

Muguet schreef op woensdag 21 maart 2007, 10:26:

.... en die nooit meer brokkelhoeven hebben gehad sinds ze natuurlijk worden bekapt ......

Huertecilla schreef :


Hier ook een constatering (en een waarde-oordeel):
Alle, zonder uitzondering echt álle mensen die hier les nemen komen hier omdat ze nu eens geen eindeloze rondjes in een bak hoeven te rijden, maar al lerende lekker met een paard op buitenrit mogen gaan.

Dát is het ultieme doel van de meeste rijders van onze leeftijd; gewoon lekker relaxt met je paard van de natuur genieten.
En in die natuur, tijdens die buitenritten kun je ook oefeningen doen.
Telkens weer gaat er een wereld open voor al die ex-manegemensen.

We hebben hier ook regelmatig mensen met eigen paard en als ik zie hoe de meesten met hun eigen paard buiten rijden, nou, nou, nou, niet een galopje kunnen ('kan paard niet houden') , niet door het water ('durft ie niet'), krampachtig aan de teugels hangen. De meeste mensen kunnen te paard nog niet eens een heuvel afdalen zonder zich aan de teugels vast te klemmen, gewoon; omdat niemand het ze geleerd heeft, maar ze rijden wel al 10 jaar dressuur! Nou, wat is dan het 'echie'?

De reden dat 80 % van de mensen met eigen paard (binnenbak)rijder is, is volgens mij omdat ze niet naar buiten dúrven met hun stalknollen, omdat ze geen vertrouwen in hun paard en eigen kunnen hebben, dus 'troosten' ze zichzelf er maar mee dat dressuren véél leuker is.
Je moet die gezichten hier eens zien wanneer er een cursist is meegeweest met eigen paard op buitenrit.
"Dat dat zomaar kán zeg....., ik wist niet dat mijn paard dat ook kan."

Ik ben er vanaf gestapt de mensen in de bak te leren draven.
Sinds een tijdje al neem ik ze te paard mee op buitenrit, als handpaard aan een touwtje naast mij en BD en zó leren we op lange rechte stukken hoe je je paard onder je voelt bewegen en hoe je in die beweging kunt meegaan. Dat leert stukken sneller dan het eeuwige rondjesrijden in de bak, en het is ook veel leuker, zowel voor het paard als voor de rijder.
En ze zeggen allemaal dat dát voor hun het Echte Werk is!
(We hebben het ook een naam gegeven: On The Road Training)

Pien

'Het Dressuurpaard' geeft in de titel al een belangrijke indicaties van de inhoud.

Het boek gaat over een specifiek type paard voor de geformaliseerde toetsing van één specifieke vorm van dresseren.

Het gaat uit van ringdressuur als dé dressuur en volledig voorbij aan de wereld van ándere dressuurvormen.

Fundamenteel is echter dresseren, het aanleren van specifiek gedrag op een specifike signaal, basis voor alle paarden en alle rijden.
Ringdressuur is een geformaliseerde vorm van een test van de mate van gedresseerdheid in één specifieke manier van rijden. Van oorsprong was dit een test om te toesten of ruiter en paard geschikt waren voor inzet in het veld.

Het Dressuurpaard verwoordt een kunstmatige wereld die een hoge blinde muur om de geformaliseerde toéts zelf en het paard daarvoor heen heeft staan.
Het verheerlijkt één minuscuul en verworden historisch aspect van het paardrijden tot Het Hele Paardrijden.

Het is eigenlijk een enorm 'gevaarlijk' boek dat correcte feiten met drogredeneringen, fabels, aannames en verkoopleugens verpakt tot een 'goed verhaal' over een schijnwerkelijkheid met omzetvergroting van de KWPN als doel.

José verwoordt met haar perceptie van 'hoog opgeleid' waarom het voor de 'PN-hoek' zo nuttig is dit boek te lezen. Het maakt de belevingswereld van de ringdressuur volledig transparant en daardoor helder waarom begripsverwarring bij communicatie met ruiters met dit als referentiekader onvermijdelijk is.

HC

Sieta schreef op woensdag 21 maart 2007, 8:38:


Hallo, Sieta,
Ik heb niets van jou ontvangen. Probeer anders mijn oude e-mail adres:
m.i.-meijer@t-online.de
(let goed op de punten tussen m en i !)
Als ik vanavond thuiskom kijk ik daar wel even op.
Monique

Spirithorses schreef op woensdag 21 maart 2007, 10:33:


wel, zo beleer ik ook mijn paarden on the road
niet in de bak

Els Kleverlaan schreef op woensdag 21 maart 2007, 9:22:


Bij mijn op stal zijn schapen, koeien en paarden.
Bij de schapen en koeien wordt alleen iets gedaan als er wat kreupel loopt, anders nooit, dat is gemiddeld een paar keer per jaar bij een paar dieren, niet bij allemaal.
De koeien lopen op het harde, de schapen nooit. Maar wij hebben zandgrond, dat slijt wellicht meer als jullie klei?

Dit gebeurt gewoon door de boer zelf, de koeien inderdaad meestal door de bekapper of de vee arts. De paarden hebben nog het meest regelmatig onderhoud maar ook die zien maar een, a twee keer per jaar een hoefsmid omdat ze regelmatig op het harde lopen.