Michiel schreef op dinsdag 27 maart 2007, 13:56:


Ja, heel goed mogelijk dat je gelijk hebt Michiel.
Ik denk toch dat ik liever zie dat mijn paard stopt op ingebouwde automatismes, die ik op basis van mijn vriendelijk leiderschap.verkregen heb.
Als hij die automatismes eenmaal heeft wil ik best kijken hoeveel vrijheid ik hem wil geven en hoe veel hij mee mag denken.
Nogmaals ik ben heel nieuwschierig of jouw theorie werkt, maar laten mijn ideeen nog maar eventjes zijn ideeen zijn en niet andersom.

Piet

Michiel schreef op dinsdag 27 maart 2007, 13:56:


Het is niet zo zwart wit natuurlijk, gehoorzaamheid op que is ook nodig. Het beste wat ik kan doen is zoveel als mogelijk is mee te gaan met Jur. Zonder dat hij het overneemt. Het moet een gezamelijke instemming zijn dat is het mooist, dan zijn we beiden op ons best. Hoe beter dat lukt hoe minder ik hem hoef te vragen.

Ik vraag nog vreselijk veel of hij mijn que wil opvolgen, elke keuze van hem die voortkomt uit angst en onzekerheid, beantwoord ik met een vraag om een moediger oplossing. Keuzes om te gaan eten verhinder ik. En de buigoefeningen is ook niet zijn idee. En meestal gaat hij mee met mijn suggestie. Het is zeker niet eenvoudig om hem tot eigen keuzes te verleiden die voortkomen uit nieuwsgierigheid. Keuze's die voortkomen uit looplust is makkelijker, en daarmee oefen ik mijn rijkunst, en ook op die momenten mag hij niet de leiding overnemen, door tegen mijn wensen in te gaan. Het is altijd zoeken naar een balans. Ik krijg wel weer zin om eindelijk weer te kunnen rijden. Hij neemt mijn leiding weer voor lief, enkel op race stukken zoals graslanen vertrouw ik hem nog niet.

Groetjes, Michiel

Peter Donck schreef op dinsdag 27 maart 2007, 12:05:


OK, misschien een reaktie uit "onze" ervaring...?

Indy en Apache werden eerst gereden met een bit. Bij Apache totaal geen probleem, Indy "ontplofte" zowat. Dus bitten eruit en rijden met een touwhalster. Indy veel braver, Apache wat minder.

Dan allebei een bosal. Ja, dat leek wel beter. De paardjes zagen er ook wel heel knap uit met hun bosal. Wel moest ik bij Apache met twee handen aan één teugel sleuren om hem uit het gras te krijgen. Blijkbaar toch niet zo'n pijnlijke bedoening voor een paard. Van een O.R.S. stop met Apache met een bosal stel ik me dan ook helemaal niets voor. Met een gewoon bit trouwens ook niet. Want als hij "koppig" was (een woord dat ik van sommigen niet mag gebruiken voor een paard), maar jullie begrijpen vast wel wat ik bedoel, en hij wilde links en ik rechts, dan sleurde ik het bit gewoon opzij uit zijn mond. Of liever hij sleurde het zelf opzij want ik hield mijn handen stil.

Dan op aanraden van Eddy Druppel begonnen met een sidepull. Dat gaat dus werkelijk véééél gemakkelijker. Nooit meer met twee handen aan één teugel moeten sleuren, wat een luxe!

Marianne

marianne laenen schreef op dinsdag 27 maart 2007, 20:29:


Een klant verwoordde het eigenlijk perfekt . Een bosaal is mooi en bij een fijngevoelig gereden paard dat perfekt tot goed luistert ook héél goed te gebruiken . Een side pull is net dit maar dan met servo op Vondt het schoon gezegd !!Een paard dat wil misbruik maken van een situatie op bosaal kan dit makkelijk .