Esther schreef op woensdag 28 maart 2007, 22:56:


Dat weet ik Esther dat koliek ook in het wild kan gebeuren en ik leef ook zeer zeker mee met de eigenaren die een paard hebben verloren aan koliek (ook al had ik het niet geschreven).
Het is dat ik het zo schreef omdat ik een man ken die al zijn paarden 23 uur per dag opsluit in de stal grrrrrrrrrrrrrr en 1 uur laat werken per dag en dan alleen komen zijn paarden eruit en hij voert maar 2x per dag en dan krijgen ze me toch een berg met sportbrokken dat wil je niet weten zo veel .... tja ... 1 paard van hem heeft al 3x een koliek aanval gehad en dan denk ik van...... dat is een beetje vragen om problemen of niet dan ???
Veel groetjes van M uguet en de dieren.

ingrid van der post schreef op donderdag 29 maart 2007, 21:02:


Ik hoest wel nu ..... vooral 's morgens maar mijn paarden alle 3 niet LOL
Groetjes van Muguet en de dierenbups.

ingrid van der post schreef op zaterdag 31 maart 2007, 13:52:


net een mail gestuurd naar Antoine de Both, ik hoop dat hij wat voor ons kan betekenen !

Nancy.

Isabel van der Made schreef op vrijdag 30 maart 2007, 22:43:


Het gaat ook uiteindelijk niet om het feit waar de melk vandaan komt, maar om de opvoeding. Heb ooit in zo'n tijd van nood(hoeveel tijd heb je!) internet afgestruind en kwam daar een bedrijf tegen die voorziet in zoogmoeders (zou dat van een melkerij zijn geweest?) Gelukkig konden we het anders oplossen...

@Muguet
Hoezo mag je een paard niet slaan als hij je aanvalt? Dit is toch vechten voor je leven? Als je op straat wordt aangevallen vecht je toch ook, heeft toch niks met corrigeren te maken? Of denk je dat er nog tijd is om over de situatie te praten?
De momenten dat ik een paard iemand aan zag vallen werd ik ijskoud en ik snap niet hoe je in zo'n situatie kan vallen over het woord 'slaan' !!

Ik wil mijn ervaring van een paar uur geleden gewoon even met jullie delen :)

Vanochtend besloot ik dat het weer eens tijd was voor een buitenrit alleen. Dit is onwijs lastig met Sieta dus erg nodig om het oefenen ermee weer op te pakken na twee jaar niet rijden. Vol goede moed langs de weg er nog even naast gewandeld en voor mezelf bedacht dat ik er gewoon een hele leuke ontspannen rit van ging maken (en wat gebeurde er.... ze stond eens NIET stil bij het fietspad haha!)

Het begin van de rit ging een beetje moeizaam, dan staat ze veel stil en probeert me ervan te overtuigen dat we beter naar huis kunnen gaan. Maar een grote dosis geduld lost veel op en daar gingen we dan.

Ik denk dat we nog geen 10 minuten aan het stappen waren dat we een ander paard tegenkwamen wat op ons af kwam. Dat vertrouwt ze al niet helemaal dus dan staat ze stokstijf stil tot hij voorbij is. We stapten rustig verder en plotseling schreeuwt de man op het paard naar me "KIJK UIT! ER KOMEN ER EEN PAAR AANGEREND!". Twee paarden, in rengalop, niet meer te stoppen. Beide ruiters in paniek en hun pogingen ze tot stilstand te krijgen resulteerde in geslinger het ruiterpad af en weer op. Ik snel Sieta het fietspad ernaast opgezet zodat ze ons konden passeren zonder over ons heen te rennen. Keihard scheeurden ze voorbij. Sieta is sowieso al erg nerveus in haar eentje en van dat soort dingen dus gigantisch onder de indruk. Ik word daar ook angstig van en moet echt tegen mezelf zeggen 'ontspannen zitten! op je kont! niet klemmen! niet je aan je teugels komen!'. En wat denk je... ze bleef keurig bij me ze was bloednerveus maar bleef onder me op haar plek draven, om vervolgens netjes verder te stappen.

Een stuk verderop stond een vrouw van mijn stal met haar hond, fiets en bijrijdster met haar paard te grazen. Dat is een enorme ruin van 1,85, Dancer genaamd, en Sieta is helemaal weg van hem, mede omdat hij zoveel rust uitstraalt en zij wordt daar dus ook rustig van. Omdat zij het ruiterpad versperden stopten de twee paarden.

Nog geen 20 seconden later hoor ik weer gekletter achter me. Deze keer waren het er drie. Het ruiterpad gaat daar over een fietspad heen en is een stukje opgehoogd met bestrating. Het voorste paard ging er keihard overheen, struikelde en viel bijna vol op zijn knieën. Hij krabbelde weer overeind en ging net zo hard verder, met het meisje op zijn nek (GEEN CAP OP!).
Gelukkig kreeg ze zichzelf weer terug in het zadel, maar doordat deze drie wel gewoon door gingen, sloegen de voorste twee paarden ook weer op hol. Ze verdwenen in de verte met zijn vijfen en ik heb geen idee hoe het is afgelopen, ik ben alleen zo verschrikkelijk blij dat ik niet de zesde was en dat Sieta bij me bleef!

De rest van het rondje heb ik verder gereden met Dancer. Iets verder in het rondje kwam ik dezelfde man weer tegen, die tegen me zei: "Ik vind jullie zó dapper, zo zonder bit. En jullie paarden gingen er niet eens achteraan!"

En we reden nog lang en gelukkig

Even een update van Willem.

Zoals ik al eerder schreef liep Willem woensdag morgen heel stijf, gevoelig en licht kreupel. Hij kwam toen van het land af, waar ze 24 uur per dag lopen.
De hele woensdag alleen geweekt hooi gevoerd. 's Middags liep hij al veel beter.

Donderdag morgen liep hij weer behoorlijk stijf. (Hij had niet op het land gestaan) 's Middags was hij rad. De hele donderdag heeft hij geweekt hooi gehad.

Vrijdag liep hij de hele dag goed. Weer geweekt hooi gevoerd.
Vrijdag avond (ca 9.30 u) hebben we hem samen met Froukje op het land gezet.

Vanmorgen was hij weer veel slechter. Heel stijf en slecht op het beton. Nu vanmiddag loopt hij weer veel beter.

Dit betekent voor mij dat ik de paarden voorlopig niet op het gras zet en alleen geweekt hooi voer. Lijkt mij het beste. Ik hoop dat Willem op deze manier herstelt.

Wat ik vreemd vind is dat hij 's morgens telkens slechter loopt dan 's middags, zelfs als hij al een dag op hooi staat.
Wat ik ook niet begrijp is waarom hij hier nú last van heeft. Ik heb hem drie jaar en de twee voorgaande jaren had hij in het voorjaar geen problemen. Hij krijgt geen krachtvoer in tegenstelling tot Froukje die twee maal daags een bak slobber krijgt. Ze worden allebei evenlang natuurlijk bekapt. Froukje heeft altijd bij alle weersomstandigheden gras gehad en is nog nooit bevangen geweest.

't Is voor mij allemaal nogal raadselachtig. Begrijp best dat ik hem nu niet op het land moet zetten, maar zie de oorzaak niet echt. Zit me af te vragen of die in zijn verleden kan liggen of dat het zou kunnen komen door de griep/tetanus injectie van vorig jaar, waar hij behoorlijk ziek en ook heel stijf van is geweest.

Heeft iemand nog een idee?

Groet, Els.

Michiel schreef op zaterdag 31 maart 2007, 14:02:


Ik ben niet trots op dat ik hun voeten elke veertien dagen moet doen, het is simpelweg omdat ze te weinig op geschikte afslijtende ondergrond lopen. Het feit dat wanneer je dat aan paarden zelf overlaat die in de oostvaardersplassen lopen en dan toch bevangen raken , laat me denken dat het niet optimaal voor een paard is.
Maar ik heb ook verteld dat ik het niet begrijp, maar Egon zucht alleen maar, het zal dus wel heel dom van mij zijn.

Piet

Piet schreef op zaterdag 31 maart 2007, 12:22:


Ik heb nog een paar hopen van Carlos kunnen vinden, was m'n fototoestel vergeten, in een hoop zag ik nog wat maden, maar in de andere niks meer.
Het werkt!

Piet

Piet schreef op zaterdag 31 maart 2007, 18:35:

Tja. Je kan of een rotspartij aanleggen of gewoon ff elke 2 weken een vijl eroverheen halen. Zou het ze veel uitmaken?

Michiel schreef op zaterdag 31 maart 2007, 14:27:


Dit soort problemen hebben we niet meer hoor, het was alleen maar om even aan te geven hoe hij was. Net terug van een wandeling en een stukkie rijden op zijn nieuwe zadel. Ja, net echt lijkt het al

Saskia

Anita schreef op zaterdag 31 maart 2007, 16:56:


Anita,
met slaan los je niets op is mijn mening en deze mening deel ik met een kennis die level 2 Parelli heeft. Je moet het paard dan terecht wijzen aldus Parelli man level 2. Jezelf afweren door op een bepaalde manier te gaan staan met de armen voor je en dan het paard de hoek in sturen ... wat de Parelli man afgelopen zondag ook deed bij Viento (vd foto hiernaast) en
Viento was helemaal beduusd en je zag hem nadenken.....
Natuurlijk schrik je je dood en handel je impulsief als een paard met open mond op je afkomt en je te grazen wil nemen .... en misschien sla je ook wel impulsief, maar terecht wijzen is beter. Dan plaats je jezelf boven het paard en ben jij dus de leider. Als je hem gaat slaan dan ga je dus je kracht gebruiken en dan wint het paard dus altijd.
Groetjes van M uguet en de paarden die dus wel ervaring heeft met een zeer dominant en soms aanvallend paard zoals afgelopen zondag bij die Parelli man.

marjolijn schreef op zaterdag 31 maart 2007, 19:29:


Ja ik denk het wel,
Slijtage zorgt niet alleen dat de hoefwand op de juiste lengte blijft maar ook de zool zal harder worden, dan wanneer je alleen raspt.
Maar het hangt er natuurlijk ook vanaf of je wilt dat je paard overal overheen kan lopen. Een paard wat alleen in de wei komt zal andere eisen aan zijn voeten stellen dan een die iedere dag over straat loopt.

Muguet schreef op zaterdag 31 maart 2007, 20:14:


Hoi Muguet,

Ik begrijp je redenatie maar je gaat uit van iets wat je aan ziet komen en waar je bliksemsnel op kunt reageren doordat je nog een tel de tijd hebt om over je reactie na te denken. Er zijn soms situaties die volkomen onverwacht zijn en tegen al het "normale" paardengedrag ingaan. Vaak is er iets grondig misgegaan met die paarden.
In die gevallen doe je niet zoveel meer met terecht wijzen, je kunt dan enkel nog je wonden gaan likken.

Groeten Edith

Muisjes hebben kleine wensjes,
beschuitjes met gestampte mensjes.

Edith Hartog schreef op zaterdag 31 maart 2007, 20:25:


Dat begrijp ik Edith en natuurlijk moet je dan voor je eigen veiligheid kiezen en jezelf verdedigen.
Groetjes van M uguet en de dierenbups.
"Knowledge speaks but wisdom listens".

Sieta schreef op zaterdag 31 maart 2007, 17:22:


Een heeeeel mooi verhaal!

Moniek