Piet schreef op woensdag 4 april 2007, 8:45:


Leuke cursus hoor! Weinig zweverig, gewoon trainen. Alleen zo moeilijk om te schatten hoeveel toeval en gewone intuitie is en hoeveel 'echt'. Ik had het idee dat ik heel goed bezig was, maar dat hadden de andere cursisten ongetwijfeld ook, en uiteraard herinner je je achteraf alleen de successen en vergeet je alles wat niet klopte.
Met 'gewone intuitie' bedoel ik dingen die je met je onderbewustzijn oppikt en waar je informatie uithaalt. Bv. bij aankomst op de cursus sloegen we de introducties in eerste instantie over en gingen we meteen van onze medecursisten 'raden' (eerst neerschrijven, dan pas vertellen) wat ze deden als hobby en beroep enzomeer. Bij controle nadien leerden we elkaar vanzelf kennen. Eén dame kwam als laatste binnen en meer dan 'goeiemorgen' hadden we dus niet gewisseld. Drie op vijf van de medecursisten (ik ook) hadden correct 'gevoeld' dat zij verpleegster was. Dit vind ik wel frappant maar we hadden uiteindelijk veel informatie: ze zat voor ons. Als ze achter de deur was blijven staan (onzichtbaar en onhoorbaar) dan betwijfel ik of we dit hadden geweten.

Groetjes
Nathalie

HannahFroukje schreef op woensdag 4 april 2007, 21:40:

*******************

PS als er 1000 zijn die het beweren .... geloof ik er er misschien eentje die met echt sterke dingen kan komen. Wat ik hiermee vooral bedoel is dat ik denk dat er een heleboel tussen zijn die zeggen dat ze "het " kunnen, wat ook heel makkelijk is omdat het bijna niet te controleren valt.

Christel Provaas schreef op woensdag 4 april 2007, 21:22:


Sorry hoor, maar als je paard geen mens in zijn jeugd heeft gekend is er ook niemand die het verhaal kan verifieren. Hij kan net zo goed in een stal zijn geboren, omringd door het halve dorp, maar jij weet dat niet, en de helderziende evenmin, er is ook niemand die je dat kon vertellen, dus alles wat de helderziende zegt kun je voor zoete koek slikken. (Het is natuurlijk een paradox: als er wel iemand is die met zekerheid kan vertellen hoe je paard is opgegroeid dan heeft hij op zijn minst die persoon gekend, en klopt het verhaal dat hij geen mens heeft gezien ook niet meer).


Het is geen bewijs, het is een anekdote. Anders is het verhaal van Ivanhoe ook een bewijs dat Natuurlijk Bekappen niet werkt.


Dat de aarde niet plat is hoef je niet te geloven, dat kun je uiteindelijk gewoon afleiden uit allerlei gegevens. Je kan met de hypothese dat de aarde rond is een voorspelling doen: "ALS dat zo is dan betekent dit dat ik uiteindelijk na heel lang rechtdoor reizen weer op mijn plaats van vertrek uitkom", en vervolgens testen of deze veronderstelling overeenkomt met de hypothese. Zoiets is een wetenschappelijke benadering, en als je hierna de ogen sluit ben je inderdaad ziende blind.
Ik vind de hypothese "ik kan vertellen wat dieren hebben gezien" best acceptabel, maar als dan de voorspelling "ALS dit zo is, dan kun je dus vertellen wat mijn paarden de blauwe doos in hebben zien gaan" mislukt, dan is het bewijs dus verdwenen.


Tuurlijk is er meer.


Jij noemt het kortzichtigheid als iemand anekdotische verhalen niet als bewijs slikt. Ik noem het kortzichtigheid om ergens in te geloven, als eenvoudige experimenten die moeten aantonen dat de hypothese klopt keer op keer mislukken, en na jaren het nog steeds niemand is gelukt om in controleerbare omstandigheden een duidelijke resultaat neer te zetten de mist in gaat.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op woensdag 4 april 2007, 21:25:


Ik ben normaal heel sceptisch maar twijfel hierover ook sterk... Nu, Frans, ik heb de cursus bij Monique ook gedaan (wou zelf zien hoe het was) en ik denk niet dat zij hier komt (heeft zelf geen paarden). Op cursus bleek ook dat een opdracht als jouw blauwe doos voor de cursisten alleszins veel te hoog gegrepen zou zijn. In Monique zelf heb ik nogal vertrouwen dat ze echt iets kan, zou je haar niet eens zelf vragen om een consult en een nieuwe blauwe doosproef doen? Ik zou het eigenlijk zelf moeten vragen natuurlijk... Eens over denken.

Groetjes,
Nathalie

HannahFroukje schreef op woensdag 4 april 2007, 21:41:


Ik heb net hetzelfde idee erover. Ben ook al mensen tegengekomen die zelf geloven dat ze het kunnen maar waarbij de informatie heel vaag (en altijd wel ergens juist) is of gewoon fout. En dan zijn er zeker nog die zelf weten dat ze de boel bedotten en gewoon geld verdienen aan de hoop en nood van een ander. Toen ik met Cesar voor reusachtige problemen stond was ik zodanig ten einde raad (iedere nacht droomde ik dat hij weer kon lopen - iedere ochtend bleek het niet waar) dat ik schrok van mezelf waar ik allemaal toe bereid was. Ondanks mijn nuchtere wetenschappelijke artsenopleiding wou ik iedereen geloven met wat voor zweverige behandelingen dan ook als er maar een waterkansje was dat het Cesar zou kunnen helpen.

Groetjes,
Nathalie

Angela88 schreef op woensdag 4 april 2007, 13:26:


In droog HOOI zit nagenoeg geen vit. E.
Vitamine E zit wel ruim voldoende in VERSE groen voeders en gras natuurlijk, ook zit er in granen, gras-en Luzerne brok veel vit. E.
De behoefte aan vit. E bedraagt ongeveer 0,1 - 0,3 mg per kg lichaams gewicht per dag.
Je mag tot 4mg per kg lichaamsgewicht gaan voor nerveuse paarden.
Groenvoeders (vers gras) bevatten zoveel vit.E dat door 1-2 kg de vit.E behoefte volledig wordt gedekt.

Nils en Olly

Spirithorses schreef op woensdag 4 april 2007, 20:32:


Zijn de pensionpaarden de reden dat je van PZP hebt afgezien of heb je ook nog andere overwegingen?

Moniek

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 4 april 2007, 21:57:


OO hier kan ik me absoluut bij aansluiten, misbruik maken van de wanhoop van de situatie wat helaas erg vaak gebeurt daar kan ik beslist niet tegen. In die stuaties is het ook vaak ik weet het beter en niet open staan. Maar heel soms gebeurd het echt dat er mensen zijn met een niet gestoorde zender. Misschien interessant om op donderdagavond naar discovery te kijken over het oplossen van misdaad door middel van....
Maar goed mijn punt in deze discussie gaat om het aanvoelen van paarden en het respecteren van verschillende benaderingen, zo begon het ineens, toen werd er ineens van alles bijgehaald.

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 4 april 2007, 21:40:


Zo ben ik eens, reizend in Noorwegen, in een hotel terechtgekomen waar een feestje gaande was. De hele tent was eigelijk afgehuurd, maar omdat twee Nederlanders nergens terecht konden en daar strandden mochten ze wel een hapje eten.
We hebben met niemand gesproken (we hoorden daar eigenlijk niet dus we bleven zoveel mogelijk op de achtergrond) maar we verveelden ons en observeerden gewoon wat we zagen.

Het was rond de kerst, en dan vieren veel Noorse bedrijven kerstfeest, en dit rook in alles naar een bedrijfsfeestje. Niet al te intiem, geen mensen die de indruk gaven familie van elkaar te zijn.

Iedereen had zijn beste kleren aan, praktisch iedereen liep in pak, met stropdas. Sommige mensen (een kleine minderheid) zag eruit alsof ze altijd in pak liepen, de meeste anderen zagen er uit alsof ze zich beter zouden thuisvoelen in een T-shirt.

Van sommigen durfde ik zelfs te wedden dat er een tatoeage onder de lange mouwen zou zitten, maar controleren konden we niet.

We fantaseerden (?) verder. Uiteindelijk hadden we voor iedere feestganger een rol toebedeeld. De meesten zagen er (ondanks pak) uit als vrachtwagenchauffeur. Er was ook een duidelijk boekhouderstype, en wat mensen die eruit zagen als directieleden.

Toen het feest bijna was afgelopen sprak iemand ons aan, en we vroegen "wat is dit eigenlijk voor feestje?". Het bleek te gaan om een transportbedrijf... De rolbezetting die we hadden bedacht klopte naadloos...

Telepathie? Of misschien zijn we allemaal wel in staat om meer te zien dan we denken te zien, en om door een kostuum heen te kijken, en allerlei subtiele details waar te nemen?

Ik ben geneigd te geloven in het laatste.

Maar misschien zou ik mijn "observatietalent" ook wel kunnen verkopen als "helderziendheid".

Aan de manier waarop velen hier schrijven, hoe ze schrijven, wat ze schrijven, kan ik ook aardig een beeld opmaken van de betreffende persoon. Ik ben daar hopelijk niet uniek in. Heeft bijvoorbeeld iemand een voorstelling van Trudy als een dame op naaldhakjes? (Ik noem haar omdat er voor zover ik weet niemand is op het forum die haar heeft gezien) Is het helderziendheid als je, zonder iemand gezien te hebben, een redelijk kloppende uitspraak kan doen over dingen die je "niet kan weten".

Zou iemand met gezond verstand beweren bij een KWPN-paard dat hij is opgegroeid in de bergen en tijdens zijn jeugd nooit iemand heeft gezien? Heb je daar telepathie voor nodig?

Ik denk dat ik alleen al door te weten welk ras, en aan de hand van de brief van de vraagsteller, een behoorlijke schifting zou kunnen maken over welke categorie uitspraken waarschijnlijk een grote trefkans hebben. Uiteraard niet per definitie bewust, maar wat (ook ik) zou omschrijven als "gevoel" zou wel eens voor een groot deel kunnen berusten op "eenvoudige waarneming".

Enfin, een rommelig mailtje, maar sommigen zullen wel begrijpen waar ik heen wil.

Groeten,
Frans

Monique Meijer schreef op donderdag 29 maart 2007, 12:12:

mijn paarden (niet allemaal) maar vooral mijn jongere paarden hoesten heel even in het vroegste voorjaar , maar dan hebben we het over ,1 a 2 weken, en maar af en toe,op een dag(niet de hele dag door), soms hebben ze een paar dagen een snotneus.
maar is echt met een paar dagen over, dus in het kort , ik denk dat het wel bij het voorjaar hoort maar erg tijdelijk moet blijven .
anders zou ik aan een allergie denken.
groetjes Renée..

Frans Veldman schreef op woensdag 4 april 2007, 22:08:


Yep, waarneming........

Frans Veldman schreef op woensdag 4 april 2007, 21:25:


Citaat uit de brief die ik ontving betreffende Chaser:

Ik krijg het gevoel vanuit hem alsof er iemand op hem klimt, alsof hij het gevoel heeft, ik moet lopen, alsof hij doorzakt (bij zijn onderrug) en dan als een soort golf zichzelf vooruit duwt. Het is een raar gevoel, alsof het een soort vloeiende beweging is. Alsof telkens als jij opstapt, hij een soort rare (qua gevoel: doorzakkende) beweging maakt met zijn lijf en dan haast voorwaarts “moet” lopen (van zichzelf).

Schrijfster kan niet weten dat Chaser een Tennessee Walker is.... En dat ik vaak Chaser in de pisstand (Park Out) zet om op te stijgen. Park Out is het uitstrekken van zowel voor- als achterbenen en zo blijven staan totdat een ruiter zit.

Groeten,

Wil.

Danielle Schuwer schreef op woensdag 4 april 2007, 9:22:



Als ze die dingen nooit hebben om gehad, hoe weet je dan dat ze die dingen vreselijk vinden


En als ze naast de klep stappen schuiven ze toch om hoog en beschermen dan ook niet, toch?
De been beschermers zijn ook voor IN de trailer, niet ter bescherming bij het laden.
Olly vond het ook niks. Omdoen was geen probleem, maar dan er mee lopen .

Nils en Olly

Frans Veldman schreef op woensdag 4 april 2007, 22:08:


Ja herkenbaar, je kan tegen iedereen zeggen ik zie een kerk in de buurt, meestal zal dat kloppen, die trefkans is groot.
Toch kan het soms bizar zijn, ik heb het eens gehad op een feest, ik hoorde mijn naam roepen maar omdat de muziek zo hard stond zette ik de muziek zachter ik verstond het niet van de herrie. Omdat de muziek zacht ging keken alle feestgangers mij aan, ik zei, maar dit kan niet, Rob roept mij, hij is aangereden en een heel eind door de lucht gevlogen. Ik sloeg er verder geen acht op omdat het gewoon niet kon. De volgende dag bleek dit waar te zijn en ook in het ziekenhuis bevestigd dat het eerste was dat ie zei toen hij bijkwam van de klap dat hij niet naar mijn verjaardag kon komen. De mensen die mee waren dachten dat hij ijlde of raaskalde. zij hadden de datum van mijn verjaardag in hun hoofd en niet de datum van het feest. IK heb het vaker gehad deze bizarre voorvallen maar bij deze was een heel feest aanwezig die me het allemaal hebben horen zeggen omdat die muziek zacht ging. Ik vind het zelf niet prettig als dit gebeurt.

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 4 april 2007, 21:57:


Zo hebben Ilona en ik een keer iemands hulp ingeroepen toen een kat van ons was weggelopen. Onder andere door allerlei hoera-verhalen op dit forum.
Aan de hand van een foto werd uitgesproken: De kat zou pijn hebben, zielig weggedoken onder een landbouwwerktuig zitten, er was een grindpad in de buurt, etc.
Zoeken aan de hand van deze gegevens leverde niets op.

Uiteindelijk bleek onze kat zijn intrek te hebben genomen in een naburig vakantiehuisje, waar ze dachten dat het een zwerfkat was en hem de hele week hebben verwend met allerlei lekkernijen. Niks pijn, niks zielig, gewoon feestvieren. Er was niets dat op een grindpad leek in de buurt.
Toen we het consult niet wilden betalen kregen we nog een herinnering ook!

We hebben het nooit op het forum gezet omdat we niemand wilden beledigen. Ondertussen vragen we ons af of het alleen maar de hoera-verhalen zijn die hier terechtkomen en dat iedereen die nonsens als resultaat heeft gekregen zich er ook voor schaamt om toe te geven met zo'n charlatan in zee te zijn gegaan...

Groeten,
Frans