Wil schreef op donderdag 5 april 2007, 23:37:


Onze hond (Hongaarse staander) is COMPLEET idioot als mijn man een banaan pakt: van mij krijgt hij dat nooit, dus bij mij doet het hem ook niks, maar bij Edword begint hij al te kwijlen als hij hem een banaan ziet pakken!
Dus nu ook de kippen aan de banaan.... okay, we gaan het proberen.

Die van ons zijn ook erg idolaat van de korsten van een stuk kaas.......

Groetjes Bianca

Nele schreef op vrijdag 6 april 2007, 0:46:


Wij waren gewoon bij onze dierenarts, Toon Moors in Vlijtingen (B).
Ik weet nog niet wat het me allemaal gekost heeft, want hij heeft verschillende dingen tegelijk gedaan, ook bij de andere dieren, bloedonderzoeken enzo.
Ik heb bij Puck echter geen kreupelheidsonderzoek laten verrichten, alleen de foto's en ik zal de rekening nog wel krijgen.

Zoals het er nu uitziet is lijkt het probleem van Puck een rijtechnisch probleem dat er bij de vorige eigenaar ongedoeld en onbewust is ingereden, veel sjezen, weinig regelmatige arbeid, hup vanuit de stal 4 uur naar buiten, geen warming-ups en cooling down. Ik heb zo de indruk dat Puck hier zeer gevoelig voor is (tja, welk paard niet?).

Het volgende wat we gaan doen is de osteopaat erbij halen, die mag haar nu verder gaan onderzoeken. Pezen, gewrichten in de onderbenen en hoeven zijn vokomen normaal, stofwisseling lijkt ook OK, dus nu gaan we hogerop zoeken. Nu wil ik aandacht voor de schouders en schoft, ze geeft nergens pijn aan, maar Puck is een harde, dat hebben we al gemerkt.

Wat jouw paard haar 'klinisch HKO' betreft: Realiseer je dat dat deze diagnose vaak gesteld wordt wanneer ze op de foto's niks vinden maar het paard wel HKO-achtige klachten heeft. Eigenlijk zegt deze diagnose heel weinig (niks), hij zegt: 'er is iets, maar we vinden niet wát, en we willen tóch een diagnose'. Zo word je dan naar huis gestuurd.

Heeft je paard grote, dragende steunsels soms?
Die kunnen druk (knijpeffect) binnenin op het hko.htm">hoefkatrolgebied geven en dragen vaak bij aan een diagnose klinisch HKO. Er kunnen daardoor serieuze problemen binnenin ontstaan. Hou de steunsels dus goed in de gaten. (Puck heeft zowiezo amper steunsels, dat was het eerste waarop wij letten toen we haar zagen).

Er zit niks anders op dan bij dit soort paarden een budget te creëren en alles uit te spitten om achter de oorzaak van de problemen te komen.
Bij Puck, die we gratis gekregen hebben, móét en zal ik achter de oorzaak van haar probleem komen, al duurt het me een jaar en kost het me een vermogen dat ook ik eigenlijk niet heb, maar ik ben wat aangegaan met dat paard en ik zal het vinden ook.

Het is zoals Piet zegt dat Antoine de Bodt in zijn zoveel jarige carriere nog nooit een écht HKO paard tegengekomen is. Dat zegt wel iets over de tradi geneesmethoden he. :) en over de manier waarop paarden gereden worden!

ow, by the way: Ik neem niet deel aan de discussie hiernaast over telepathie, maar zowel Jack als ik gaan volledig met ons gevoel ín onze paarden en dat heeft ons al heel wat resultaat opgeleverd, niks met diagnoses ofzo (wij zijn geen DA's) maar meer weten in welke richting je iets moet zoeken.
Gewoon kíjken en vóélen en je verbinden met je paard, daar is niks zweverigs aan.. Jack lijkt nu inderdaad gelijk te krijgen want die beweerde vanaf het begin dat het bij Puck niet in de hoeven zit.

Groetjes, Pien

lotje schreef:

Geen wonder.
Die zware vierkante mineralenlikbakken zitten boordevol suikers : Melasse. Lees het etiket maar eens.
Je maakt je paarden suikeraddicted, geen wonder dus dat ze hem zo lekker vinden.

Groet, Pien

Coulash schreef:

Wij hadden een witte haan, zijn naam was F*cking Fred, God hebbe zijn ziel, hij was de laatst overgeblevene voor de buizerdfamilie, die zich met onze kippen de winter door geholpen hebben.

Onze Holly háátte Fred, wij denken dat ze iets tegen witte beestjes heeft, want ze was wel aardig tegen de gekleurde kipjes, ook onze witte herder mot ze nie. (Laat haar nu een wit veulen gekregen hebben: Spirit, tis bijna karmisch he).

Maar Fred, ook niet gek, hing altijd om haar heen als zij bijvoer kreeg en telkens weer hapte ze nijdig met haar mond vol eten naar hem waarbij al dat heerlijke graan in het rond viel en Fred het zomaar voor het oprapen had. Daar had hij graag Holly's kwaadheid voor over en zij trapte er iedere keer weer in.
Iets soortgelijks doet onze witte hond nu bij haar, Cayuga eet dus paardengranen en voederbiet. En mest natuurlijk. Ze is ook nu weer aan te ontbijten, het lekkerst zijn die verse dampige....

Pien

Coralie schreef op donderdag 5 april 2007, 21:18:


Als je op die plek een extra "slijtrandje" wil aanbrengen zou ik eerder aan vettec of iets aanverwants denken, die zij nl flexibel.

Daarnaast waarom belast ze die hoef scheef? Misschien iets mis in de andere helft van die hoef? Rotstraal schijnt een bekende boosdoener te zijn of anders hoger in het been? Misschien scheve mineralen verhoudingen in het voer?

Malenka schreef op donderdag 5 april 2007, 22:17:


Ik krijg een ding heel duidelijk door hoor!
WAT EEN LEKKER DING!

Wat een prachtig hoofd en uitstraling heeft je paard.

Voor de rest .... helaas, .... niets. Dit lijkt me een paard met veel zelfvertrouwen en stabiliteit. Als ik naar jou kijk zou ik precies het tegenovergestelde zeggen (of klinkt dat raar in je oren).

Maar achtergronden en dergelijke, nee, ik zou het niet weten.

Piet schreef op donderdag 5 april 2007, 19:24:

Ans Jondral schreef op donderdag 5 april 2007, 20:41:

LOL LLL

Ans Jondral schreef op donderdag 5 april 2007, 20:41:

LOL LLL