Pia schreef op vrijdag 6 april 2007, 17:30:


Kijk uit met plotseling laten afvallen. Van 24/7 wei naar enkele uren vind ik persoonlijk veel te abrupt. En helemaal met een zogende merrie. Ik zou dat eerst naar hele dagen met strookbegrazing brengen en dat afbouwen naar enkele uurtjes. Kun je haar ook beweging geven zodat ze meer verbrandt? Bij te snel afvallen ligt ook nog een hyperlipaemie op de loer, zeker bij pony-achtige types.

Ik heb hier ook zo'n aardepaard staan (klinkt wat vriendelijker dan vreetmachine!) en die mag een paar uurtjes per dag op het land. Nu met die gevaarlijke fruktaancijfers zelfs één uur, meer niet. Dat is in het verleden langer geweest, maar hij werd al snel richting tonnetje, bovendien heeft hij aanleg voor bevangenheid, dus ik heb op tijd ingegrepen. Evengoed kostte het een half jaar om hem 'goed' te krijgen. Daarbij werd hij redelijk intensief getraind, hoewel hij ook daarin zijn energie spaarde.
Onbeperkt hooi is voor hem ook al teveel. Naast de paar uurtjes land -ik heb gelukkig maar een klein weitje- krijgt hij verspreid in 6 voerbeurten in totaal een halve baal oud hooi met een mineralenkoek. Daardoor is hij vaak bezig met eten, voelt hij zich dus happy en blijven zijn darmen op gang. Hij ziet er welvarend uit, moet elke dag verplicht bewegen en heeft genoeg energie.

Er zijn graaskorven in de handel voor vraatzuchtige paarden. Ik vind het zelf ondingen, maar ze schijnen goed te werken.

Sky schreef op vrijdag 6 april 2007, 18:11:


Dat is een momentopname. Gretige fotografen pakken dat moment. Bij niemand zijn al zijn paardrijmomenten even mooi.

Ben ik niet met je eens. Ik vind het absoluut niet netjes.
Ik vind het eerlijk gezegd een aanfluiting hoe zij een paard zonder enig ruggebruik kan laten springen als een beer op een gloeiende plaat en het dan 'swingen' noemen. Ik vind het schandalig dat dit staaltje van gekke krachtpatserij (opsluiten tussen stang en spoor) gewaardeerd wordt met hoge cijfers.
Ik zie graag een verzameld paard, ik heb zelfs niets tegen stang en trens, maar dan graag met het gewicht op de achterhand en niet in de ruiterhand.

Ik zag in november op de Sicab in Sevilla een fantastische ruiter, Victor Alvarez, die het ideaalbeeld van lichtheid, verzameling, eenheid en ongedwongenheid dicht benaderde. Maar dit terzijde.

Ik herinner me nog iets. Een vriendin van me had een 5-jarige merrie die na de bevalling van haar eerste veulen een enorm dikke buik hield alsof er nog een veulen in zat. Toch zag je aan de schouders en de ruggengraat dat het slechts buikomvang was. Pas toen het veulen na een half jaar afgespeend was, begon de buik te slinken. Nu, 8 maanden na het afspenen is het oorspronkelijke model weer enigszins terug.

Christel Provaas schreef op vrijdag 6 april 2007, 18:38:

Ik noem het wel een vreetmachien, maar het is niet slecht bedoeld hoor. We gaan het in elk geval proberen op de goeie manier. Het is de bedoeling dat ze meer zal getraind worden, maar ik heb haar even gerust gelaten met haar veulen nu. Ze kon wel 24/7 op haar weitje, maar er stond echt niet veel gras op. Het lijkt wel of ze dik wordt van de lucht. Ik dacht : er staat niet veel op, dus kan ze er ook niet dik van worden, maar blijkbaar is dat beetje toch nog genoeg.