Ik ben weer eens op zoek naar meningen over een situatie met Puzzle.

De laatste tijd ging het vrij goed. Het bijten is er zo goed als helemaal uit. (Al blijft hij wel redelijk oraal ingesteld en heeft hij nog steeds graag iets in z'n mond. Maar mijn vlees heeft hij toch niet meer vast gehad. )
De laatste dagen ben ik ook veel aan het werk geweest op de wei en dat was eigenlijk ook reuzegezellig. Hij loopt als een hondje achter mij aan of anders komt hij om de zoveel minuten eventjes inspecteren waarmee ik bezig ben, aandacht vragen of een handje helpen. (Puzzle is héél handig met een schop )

Maar sinds gisteren is het vertrouwen weer een beetje zoek.
Gisterenmorgen belde mijn zus op: Ze was de pony's aan het ontwormen, maar met Puzzle was de situatie nogal uit de hand gelopen. De helft had ze er in gekregen, maar ze wilde niet verder blijven proberen, want het werd haar te gevaarlijk. Ze had hem ook nog even aan een longe genomen. (Hoe of waarom, weet ik niet) Of ik s'avonds nog eens kon proberen de rest erin te krijgen?
Wat ik dus ook gedaan heb. Het was niet naar z'n zin en ik heb wel even op m'n strepen moeten staan, maar echt grote problemen heb ik er eigenlijk niet mee gehad. (Ik had het liever anders aangepakt (vooral beter voorbereid), maar ik had nu eenmaal niet veel keuze omdat ie de helft al binnen had.)

En dan vandaag.
Ik had wel door, dat hij nogal wantrouwend was. Ik mocht hem aanraken, maar hij stond wel klaar om er vandoor te kunnen gaan, wanneer dat nodig zou zijn. Een beetje onrustig ook.
En toen ik de pony's hun bieten gaf, liep het een beetje uit de hand. Bieten lagen verspreid over een paar meter op de wei en de pony's waren aan het eten. Ik loop er dan normaal gewoon tussendoor, want er zijn natuurlijk nog andere dingen die aandacht vragen en ik ben nou ook niet van plan om er telkens met een bocht omheen te lopen. (Ik vind het trouwens maar normaal ook dat ik kan gaan en staan waar ik wil op m'n wei, ongeacht waar de paarden zich bevinden of waar ze mee bezig zijn.) Ik loop dus tussen de 2 pony's door. Ze staan allebei met hun hoofd in mijn richting, maar dan draait plots Puzzle z'n kont naar mij toe. (En als er nou iets is, waar ik zwaar allergisch aan ben, dan is het dat.) Ik vraag hem z'n achterhand weer te verzetten (gewoon met m'n hand) maar Puzzle springt ervandoor en schopt een paar keer in mijn richting. (En dat is nou net het enige waar ik nog zwaarder allergisch aan ben.) Pony loopt naar een andere biet en weer zet hij zijn kont in mijn richting. Ondertussen had ik er al een touwtje bijgenomen (want ben nou ook niet van plan geschopt te worden door een pony) en daarmee vraag ik hem opnieuw zijn achterhand te verzetten, maar weer doet hij dit niet en gaat ipv daarvan ervandoor. Gaat weer naar een ander biet met z'n kont naar mij. En zo verder.
Ondertussen werd de pony al aardig opgefokt en was heel de wei aan het rondcrossen (Alhoewel mijn bewegingen eigenlijk minimaal waren), telkens terugkomend in mijn richting, omdat daar natuurlijk de bieten lagen. Ik stond dan gewoon tussen de bieten met mijn touwtje. (Alhoewel hij dan niet in mijn buurt durft te komen) Liet hem terugkomen en eten, maar zodra hij de nood voelde zijn kont weer te draaien, bleef ik vragen die weer te verzetten. Wat hij dus eigenlijk niet snapte, aangezien hij er gewoon vandoor ipv te draaien. Na een tijdje kreeg ik hem dan wel zover dat ik hem een beetje kon sturen door mijn plaats tov van hem. En kreeg ik (door zelf achterwaarts te gaan, zodat ie moest draaien om mij te blijven zien) wel een paar keer iets wat leek op het verzetten van z'n achterhand. Weliswaar in draf en maar minimaal, maar het was toch "iets" en toen hij daarna aan een biet ging eten met zijn hoofd in mijn richting. Ben ik op de grond gaan zitten en ben daar blijven zitten tot alles op was. En ik heb ook geen kont meer in mijn richting gekregen, alhoewel hij mij scherp in de gaten hield. Daarna ben ik gewoon naar huis gegaan, zonder te proberen hem te benaderen. (Want dat zou toch niet gelukt zijn)

Ik vond dit echt zo'n k*tsituatie. Het liefst had ik hem gewoon even een halster aangedaan, touwtje eraan en zo een beetje geoefend op het wegzetten van zijn achterhand (Wat hij trouwens wel kan en snapt hoor, als we erop oefenen), zonder al dat geloop en zenuwachtig gedoe. Want nu leek het soms op wegjagen, wat eigenlijk helemaal niet mijn bedoeling was. En wat ik alleen maar slecht vind, aangezien hij nogal onzeker is en gisteren ook al een stuk vertrouwen verloren was.
Maar als hij zo doet, is hij niet te benaderen en al helemaal niet als je een halster bij hebt.
Langs de andere kant, vond ik ook niet dat ik dit zomaar kon negeren. Een pony hoeft niet in mijn richting te sjotten. Punt! (Volgens mijn zus, doet hij het trouwens vaker. Maar naar mij had hij het nog niet gedaan.)

Vanavond ben ik ook nog langs geweest en was hij wel vriendelijk. Ik mocht hem gewoon aanraken. Het was nog niet met het volle vertrouwen zoals een paar dagen geleden, maar hij deed wel z'n best.

Ik ben heel benieuwd wat jullie zouden doen?
En wat jullie vinden van de manier waarop ik ermee om ging. Suggesties zijn welkom, want zelf weet ik het niet zo. Dit beviel me alleszins niet zo, maar ik weet ook niet direct een andere aanpak te bedenken voor zulke situaties.

Pff, ik was vergeten hoe moeilijk het soms is met jonge paarden. Ik ben een beetje verwend met mijn doodbrave Pête. (Alhoewel dat, toen ze jong was, ook een draak kon zijn. Maar dat ben ik blijkbaar vergeten )
groetjes
Ans

Ans Jondral schreef op zondag 8 april 2007, 1:20:


Als ik jou was zou ik me niet al te druk maken. Het is echt wel de leeftijd, en het (in verhouding kleine) aantal uur wat je aan hem hebt besteed. Als hij zijn kont naar je keert kun je gillen en hem zo laten weten dat het niet wordt geaccepteerd. Maar ik zou het dan niet verder uitdagen op dat moment maar het laten voor wat het is, en de info die je van hem hebt gekregen gebruiken.

Ik zou met hem gaan grondwerken, 7 games en leuke uitdagingen zodat hij jou vanzelf als leider gaat zien. Dan hoef je helemaal nooit meer in details te treden over dat soort schopacties enzo, die situaties zijn er dan gewoon niet meer, hij gedraagt zich dan niet meer zo. De verhoudingen zijn dan duidelijk, dus het is niet meer nodig.

De lieve schattige Khani heeft Frans ook al eens zowat tegen zijn voorhoofd getrapt (ja, een hele hoge en gerichte bok-trap). Op dat moment was hun relatie ook scheef de verkeerde kant op. Niet zo gek, ik was degene die eigenlijk alleen maar wat met Khani deed. Nu zou hij het niet meer in zijn hoofd halen, niet omdat Frans destijds zo goed reageerde (hij reageerde voor zover ik me kan herinneren helemaal niet of te laat, hij stond perplex), maar omdat hij sindsdien maar niet meer alleen mij grondwerk met Khani liet doen, maar het zelf ook ging doen. We zagen gewoon echt dat Khani onderscheid ging maken. Totaal geweldloos en geruisloos is de verhouding nu geworden zoals het behoort te zijn.

vanmiddag toen ik de paarden ging voeren, (met een kruiwagen vol hooi in de wei), kwamen de koeien van de buurman aangerend, allemaal in volle galop.
valt niet mee met die dikke uiers....
dus daar stonden we , zo'n 40 koeien, keurig op een rij, aan de draad tegenover de rivier de kleine A, en 2paarden , 3 ponys, en ik op een rij kijkend naar de koeien...
wel spannend die koeien , want, lenardo, (leider) briezde, en snoof, hij probeerde mij zelfs weg te houden bij die koeien.
en die runderen blijven maar kijken , zo gebiologeerd, alsof ze je helemaal willen ontleden.
toen die fun eraf was , ben ik de poetsplaats in gelopen en had de deur op een kier staan , toen dat grote hoofd van lenardo hem openzwaaide en hij tippelde vrolijk naar binnen en ging klaarstaan op de poetsplaats, zo van "poets maar"....helemaal los , en genieten dat ie deed , ik moest soms gewoon uitkijken , omdat ie me terug wilde "poetsen"maar jullie weten wel met welk materiaal ze dat doen.
toen hij tevreden was , liep hij weer naar buiten , en wa denk je , jep , ricardo , kwam ook binnen, het zelfde verhaal...
Ik keek naar buiten en ze stonden letterlijk in de rij om gepoetst te worden(echt waar)(ze zullen wel jeuk hebben gehad door die kriebel, rui haren)
Toen ik ze allemaal gehad , had, keek ik weer naar buiten, en de mooiste zonsondergang die ik ooit in mijn leven had gezien, was daar...dus ik loop weer de wei in en stond gewoon als aan de grond genageld.
echt zo mooi, een oranje rode zon , met een paarse lucht , schitterende fluffie wolken er omheen, mn mond viel er van open, toen ik weer een beetje bij mn posietieven kwam, zag ik dat ik niet alleen was, weer stonden we op een rijtje, te kijken , en mijn tranen sprongen in mijn ogen, er was maar een woord wat me te binnen schoot......HARMONIE...met een dikke vleug liefde......What a perfect day...... groetjes Renée..

Pia schreef op vrijdag 6 april 2007, 17:30:

ik denk dat je heel veel met haar moet gaan stappen, als je haar laat draven of galloperen verbrand ze suikers , stappen, (doorstappen) , verbrand veel vet, werkt ook zo met ons. en dan niet veel minder voeren. maar meer bewegen.
groetjes Renée.. :)

Ans Jondral schreef op zondag 8 april 2007, 1:20:


Met mijn pony (toen 2 jaar en nog hengst) heb ik iets soortgelijks meegemaakt. Plots ging hij zijn voer verdedigen. Ik heb hem bestraft zoals mijn oude (leid-)merrie vroeger brutale veulens strafte. Ik joeg hem abrupt weg van het eten en van mij. Hij moest even apart staan en dat beviel hem geenszins. Toen hij zijn hoofd liet zakken en begon te kauwen en te smakken heb ik hem terug gehaald. Hij mocht verder eten waarbij ik hem af en toe met zeer lichte druk vroeg om zijn achterhand te verzetten. Eerst reageerde hij heftig -geschrokken van mijn reactie natuurlijk- maar nu, een jaar later, reageert hij nog op de zachtste aanraking. Ik heb hem nooit fysiek hoeven te bestraffen, maar hij heeft mij nooit meer uitgeprobeerd.

Ik denk dat je juist gereageerd hebt. Je hebt je punt duidelijk overgebracht. Het kan misschien even duren voordat je pony dat ook zo ziet, maar dat komt vast nog wel.
Persoonlijk zou ik gaan loswerken met je pony om de dominantieverhoudingen een beetje te verduidelijken. Misschien dat je je zus hierin kan betrekken, zodat zij ook duidelijk hoger in rang is.

Succes,
Sanders

Ineke Rentier schreef op zaterdag 7 april 2007, 16:23:


Hai Ineke,
Dit heeft niets met roddel te maken hoor. Wat wij hier schrijven is gewoon de waarheid, niets meer en niets minder !
Groetjes van M uguet en de dieren.

Muguet schreef op zondag 8 april 2007, 8:06:


Je hebt gelijk. Misschien lijkt het meer opkwaadsprekerij maar dat vind ik wel een heel zwaar woord.
Heel vaak kan ik de berichten niet volgen omdat het ´onderonsjes´ zijn waar ik het fijne niet van kan terugvinden. Veel mensen kennen elkaar ook en als je daar buiten staat komen veel berichten heel onduidelijk en vreemd over. Ik zoek op deze site de bevestiging van waar we mee bezig zijn, nl. het zo natuurlijk mogelijk houden van paarden. En ook hoe het beter en eventueel handiger kan.

Groet,
Ineke

Malenka schreef op zaterdag 7 april 2007, 10:39:



Bedankt voor de feedback! 'Don't quit your day job' zeggen ze dan.
Nu zou ik wel kunnen gaan verzinnen dat een ruin bij mij als vrouwelijk overkomt en dat enkel een echte hengst met echte ballen mannelijk doorkomt bij mij... Maar toch niet. Kzal maar weer gewoon proberen mijn eigen paarden te lezen, dat is soms al moeilijk genoeg.


Nathalie

Malenka schreef op zaterdag 7 april 2007, 10:33:


Dat snap ik wel. Ik ben wel benieuwd welke instructeur dat was, niet die lange magere dan?
Nu is het met de nieuwe paketten al iets veranderd, druk opvoeren mag enkel nog als je zeker bent dat het paard je begrepen heeft en niet bang is. Voordien bedoelde PP het ook al zo maar stond het niet zo duidelijk in het pakket. Voerbeloning mag nu ook als motivator. Maar het blijft een methode die grotendeels gebaseerd is op R- zoals Egon zou zeggen. Wat vooral bij rijden soms wel de intuitief juiste methode is, bodylanguage blijft de kern.

Groetjes,
Nathalie

Sanders schreef op zaterdag 7 april 2007, 14:44:


Bedankt voor de feedback! Erg leuk dat je zo'n leuk paard hebt! Wat waren de grote veranderingen en gebeurtenissen die niet geraden zijn? Was er iets specifieks?
Voor de duidelijkheid: ik weet dus niet of ik echt contact had, ik heb het wel geprobeerd zoals ik het in de cursus geleerd had maar de gedachten die vervolgens in mijn hoofd opkwamen kunnen gewoon mijn eigen losse associaties zijn uiteraard. En weeral is dus 'bewezen' dat een ruin bij mij vrouwelijk 'doorkomt' Mijn eigen ruin wordt door hengsten ook zeer sexy gevonden weet ik.

Groetjes,
Nathalie

van lennep schreef op zaterdag 7 april 2007, 19:31:


Ik ken een eczemer en die staat alweer met Boett buiten, al één à twee weken denk ik. Mijn paardebeesten komen rond schemering ook al liever in de stal staan omwille van insecten allerhande (gewone muggen en culloides op het eerste zicht).

Nathalie

Sieta schreef op vrijdag 6 april 2007, 20:02:


Ik zit met hetzelfde probleem. Mijn verzorgpony heeft ook een peesblessure gehad(7 maanden nu al, en voor de tweede keer aan hetzelfde been, de eerste keer was een aantal jaar terug). Het ging eigenlijk heel goed,heb heel veel gestapt op het harde ook alleen deze week is het weer een beetje teruggekomen, nadat ze opnieuw is beslagen. Kan het daar ook misschien gedeeltelijk door komen, dat de pees even moet wennen aan de nieuwe beenstand?Wat ik me nu afvraag, is draven op het harde bij een peesblessure beter dan op zachte grond, net zoals bij stappen?Ik ben inderdaad weer begonnen met rijden in de bak, en het is nu dus weer erger geworden, dus dat zou daar best wel eens door kunnen komen. Ze staat ook op stal. na het rijden(nu wandelen) is haar been meestal dunner doordat de bloedomloop beter op gang komt. De wei is denk ik wel beter, maar toch vind ik het een eng idee, ze loopt er namelijk zelf doorheen(ze is nogal enthousiast met alles).Nu ben ik met haar lange wandelingen aan het maken op het harde. Ik hoop dat het snel weer beter wordt, ook met jouw paard, we zitten tenslotte in hetzelfde schuitje.Ik vind het best moeilijk om te beslissen hoe je het aan moet pakken. Heel veel sterkte met je paard!

Groeten Jasmijn

Jasminum schreef op zondag 8 april 2007, 11:47:


Wanneer je paard hoefijzers heeft zou ik niet draven op het harde. De hoef heeft geen schokdemping meer en alle trillingen en schokken moeten daardoor worden opgevangen in de benen. Het belangrijkste is dat je oppast met te zwaar zand (Vergelijk het met wanneer je zelf een blessure aan je been hebt en je moet kiezen tussen harde ondergrond of van dat mulle zand op het strand, ik heb zelf een blessure aan mijn knie en als i er alleen al aan denk dat ik op het strand loop voel ik het al ).
Is je pony toe aan draven dan zou ik kiezen voor een stevige berm, gras, of een goed ruiterpad waar ze niet in wegzakt.
En bedenk je dat peesblessures HEEL erg lang kunnen duren. Vooral wanneer je elke keer net iets te vroeg begint en de blessure zich nog niet volledig heeft hersteld. Hoe vaker dat gebeurd hoe langer het gaat duren.
Is het been vrij van vocht? Lijkt de blessure verdwenen (niets meer te zien of te voelen aan het been)Loopt je paardje weer zuiver? Geeft ze zelf aan dat ze weer kan? Wacht dan zeker nog een maand, en ga dan pas weer rustig aan beginnen. Lijkt allemaal heel lang te duren maar het wordt alleen maar langer wanneer je begint terwijl de blessure nog niet volledig hersteld is. Wandelen wandelen wandelen....

Ilona Kooistra schreef op zondag 8 april 2007, 0:31:


Dat is inderdaad behoorlijk pittig!
En wat een zelfbeheersing hebben jullie dat je alles zo keurig
weerlegt, petje af.

Dat gescheld in die brief heeft natuurlijk helemaal niets te maken "hem".
Het is enkel het beeld wat iemand van Frans heeft, zo heeft iemand anders weer het beeld van "hem"als de meest aardige persoon die je tegen kunt komen. Dat laatste beeld klopt beter bij de realiteit, niet alleen van Frans, zelfs van die scheldende briefschrijver durf ik te beweren als je die tegen komt op een ander moment.


Iedereen is volledig te vertrouwen, we doen allemaal wat we doen, daar kun je 100 procent zeker van zijn. Dat is volledig te vertrouwen. Dat je niet alles leuk vind wat we doen, dat is een ander verhaal. Dat heeft meer te maken met in hoeverre de realiteit een bron van onvrede te weeg brengt in jezelf. Forums zijn een uitstekende oefenplek daarvoor, vooral omdat we hier het meest belangrijke delen en dus makkelijk teleur gesteld raken als iemand juist daarop begint te schelden.

Groetjes, Michiel