Nathalie Lagasse schreef op zondag 8 april 2007, 19:05:
> Esther schreef op zaterdag 7 april 2007, 20:16:
>>
>> Mijn geleidehond is overleden, maar door de ervaring met die
> zelf uitkijkt?
>
> Groetjes,
> Nathalie
O ja met Falka heb ik wel eens ergens gestaan waar het niet moest
De buren hadden een kruiwagen met wortels staan en ineens stonden we daar! Of langs het pad stond een emmer appels, en appels groeien in kisten weet je, er stond wel een bordje bij dat je de appels gratis mocht meenemen. Het was natuurlijk niet de bedoeling om al die appels over het pad te kegelen, en al helemaal niet de bedoeling dat Inge en Piet al die appels moesten rapen
Maar Falk had er een!
Maar Falk was vooral veilig voor me, ze trok me om obstakels heen bijv, staat liever stil als ze het niet vertrouwt dan dat ze een spurt neemt, in de wei doet ze dat wel. Ze heeft een bloedhekel om in de bak te lopen, dat is de enige plek waar ik zelfstandig kan rijden, buiten ging ik altijd mee aan een touw. Zo hebben we ook eens de begeleider in de sloot gedrukt omdat ze ergens voor uitweek want ze kijkt dus wel degelijk uit, ineens was de begeleider kwijt met paard en al. Misschien was het een straf omdat ze steeds zeiden bukken! Ik dacht op een gegeven moment die zeggen het zomaar ook als er ook geen tak is en op dat moment gebeurde het
Misschien week ze dus uit voor een tak omdat ik dit keer niet bukte?
Maar eventueel stoppen meen ik wel serieus, ze vinden het gewoon te leuk om buiten te rijden ipv alleen maar in de bak.
Es
Warboel
