Jasminum schreef op zondag 8 april 2007, 12:35:


Er is nergens een grasveld in de buurt ook? Je kunt natuurlijk ook leuke spelletjes met haar gaan doen, gewoon in stap, om haar toch iets leuks en uitdagends te doen te geven. Ik weet hoe verleidelijk het is om weer te beginnen (mijn pony is bijna twee jaar kreupel geweest en sinds 3 weken kan ik weer gaan beginnen, geloof me, dan wil je wel!) helemaal als je een paard hebt wat zo graag wil, maar je zal haar toch een beetje tegen zichzelf moeten beschermen. Heel veel succes!

Hi Ilona en Frans,

Over enkele weken zal ik hier in Dubai een powerpoint presentatie houden over natuurlijk bekappen.Graag had ik van jullie geweten of ik sommige schema's en schetsen uit jullie boek zou mogen gebruiken om die voordracht te illustreren.Ik zou het absoluut niet erg vinden als jullie dit niet toestaan en zou het ook respekteren en begrijpen.
Heb vandaag jullie boeken toegestuurd gekregen en ben razend enthousiast over de inhoud.
Laat me iets weten als het jullie past.

Gr.Cedric

Nathalie Lagasse schreef op zondag 8 april 2007, 9:51:


Hahaa! ! Ja, hij is ook wel een laatbloeier en toen was hij twee jaar dus ik kan me wel voorstellen dat hij ook niet echt mannelijk doorkomt. Inmiddels is het ook nog een ruin dus dat gaat niet meer goedkomen met die mannelijkheid
Hij is ten eerste uit de groeal gehaald. Plots moest hij met mensen omgaan, iets wat hij al twee jaar met succes had vermeden. Hij werd in een trailer naar een andere plek verhuisd. Daar moest hij elke dag een stukje aan een halster met mij mee wandelen (al leek hij dat wel meteen leuk te vinden) Er werd met hem losgewerkt, lage balkjes moesten overwonnen worden, kortom, zijn hele leven is veranderd. Ik heb wel geprobeert om de overgang zo geleidelijk mogelijk te doen, maar toch.

Groetjes
Sanders

Huertecilla schreef op zondag 8 april 2007, 15:25:

En om al die moeilijke en ingewikkelde termen te vermijden, zeggen we dus gewoon "natuurlijke verzorging"
HC bij tijd en weile ben je echt onmogelijk. Zoveel verstand als je hebt, pas je het niet toe op de mens.
In wat jij hierboven hebt geschreven is (bijna) niemand geintersseerd en je hebt daarmee ook geen antwoord gegeven op de vraagsteller.
Heeft Ingrid ongelijk als ze steld;
???

Nils en Olly

Sieta schreef op zondag 8 april 2007, 19:27:


Ik ben al aan het zoeken naar spelletjes die ik zou kunnen doen, ben alleen niet zo van het clickeren, ze wordt daar nogal chagerijnig van, eten is haar hobby. Dus ik weet niet zo goed hoe ik haar dingen moet leren qua spelletjes enzo. Een voetbal vind ze helemaal niets aan bijvoorbeeld(dat heb ik al een paar keer geprobeerd)ik kan niet zo goed spelletjes bedenken(heb daar nog niet echt ervaring mee, nog nooit gedaan met een paard al vind ik grondwerk wel heel leuk om te doen!),dus suggesties zijn welkom! Wat knap dat je dat zo lang hebt volgehouden, heel veel plezier straks als je weer gaat beginnen!!

Sieta schreef op zondag 8 april 2007, 19:27:


Ik ben al aan het zoeken naar spelletjes die ik zou kunnen doen, ben alleen niet zo van het clickeren, ze wordt daar nogal chagerijnig van, eten is haar hobby. Dus ik weet niet zo goed hoe ik haar dingen moet leren qua spelletjes enzo. Een voetbal vind ze helemaal niets aan bijvoorbeeld(dat heb ik al een paar keer geprobeerd)ik kan niet zo goed spelletjes bedenken(heb daar nog niet echt ervaring mee, nog nooit gedaan met een paard al vind ik grondwerk wel heel leuk om te doen!),dus suggesties zijn welkom! Wat knap dat je dat zo lang hebt volgehouden, heel veel plezier straks als je weer gaat beginnen!!

Jasminum schreef op zondag 8 april 2007, 11:47:


Voordat mijn paard naar het nieuwe adres is verhuisd stond ze ook op stal. Ze had iedere dag dikke stalbenen en zodra ik met haar een wandeling ging maken ontplofte ze. Ze kon overdag ook niet in de bak rondlopen omdat dat mul zand is. Ik denk dat deze leefomstandigheden er voor zorgen dat het niet geneest. Nu ze is verhuisd heeft ze alle omstandigheden mee: hele dag in beweging (ze rent ook af en toe lekker door de wei, volgens mij weet ze wel wat ze doet hoor), geen stress, goede ondergrond om op te lopen, en als ik ga rijden zijn er harde bermen en wegen. Ze wordt natuurlijk bekapt. Ik denk dat ijzers in geval van een peesblessure zowieso niet goed zijn. En voor de bak ben ik erg huiverig, mijn paard geeft zelf aan dat ze daar niet graag in loopt. Draven op het harde zou ik met ijzers niet doen, denk ook aan het doorglijden van ijzers op het asfalt, lijkt me niet goed voor de pees. Succes met je paard!

Cedric Coucke schreef op zondag 8 april 2007, 19:42:


Maar natuurlijk mag je dat Cedric! Ik vind het top dat je het natuurlijk bekappen daar de wereld in brengt. Laat het maar horen als je nog iets nodig hebt (via pb). Alvast veel succes toegewenst yes!

Machteld Jansen schreef op zondag 8 april 2007, 21:43:


Als je toch voorlopig alleen maar aan de hand stapt, haal dan meteen die ijzers er onder vandaan... En daarbij is bij een peesblessure zachte bodem nooit aan te raden. Hoe zachter de bodem, hoe zwaarder voor de pezen. En verder: mijn paardje heeft jaren geleden ook een ernstige peesblessure gehad. Ik heb er maanden mee gestapt aan de hand. Vreselijk om niet te kunnen rijden, en inderdaad, hij vond het na een tijdje ook behoorlijk saai worden en werd soms behoorlijk vervelend aan de hand. Maar ik heb me ingehouden tot ik zeker wist dat hij genezen was. En ik kan je zeggen, het moment dat je er dan weer voor het eerst op klimt, is geweldig! Daarna heel voorzichtig opgebouwd en nooit meer problemen gehad.

Nils Vellinga schreef op zondag 8 april 2007, 14:33:


Nou, dat zie ik toch iets anders hoor. Toen mijn oude kat (19) twee jaar geleden een paar dagen weg was, ben ik echt niet lijdzaam gaan zitten afwachten of hij nog thuis zou komen hoor. Ik ben hem gaan zoeken. Die bejaarde heer is al bij me sinds hij zijn moeder mocht verlaten, dus ik ga er vanuit dat hij bij me wil zijn. En als zo'n oude kat dan opeens een paar dagen weg is (wat niet normaal is) dan ga ik hem zoeken. Ook als ie dood is (natuurlijk overleden of aangereden) dan wil ik dat weten en wil ik hem in de tuin begraven. Gelukkig leefde hij nog, hij zat een paar tuinen verder onder een struik en kon waarschijnlijk niet meer de weg terug vinden (we woonden er toen nog niet zo lang en alle tuinen in deze buurt zijn ommuurd). Dus toen ik hem vond, waren we allebei dolblij en sindsdien blijft hij wat dichter in de buurt. Maar mocht ie weer kwijtraken, dan ga ik hem weer zoeken.