Ons huis is ook vol met tweedehandsjes. Slechts 2 van de 6 dieren zijn min of meer bewust voor gekozen, de rest is opvang. En voor deze dieren had ik ook altijd diertjes uit het asiel of de opvang.
Ik wil heel graag een hond. Mag nu niet meer omdat we laatst opeens een papegaai erbij kregen, maar de wens blijft bestaan. Een hond is iets waar ik heel veel plannen mee heb. Ik wil graag bepaalde dingen met het dier kunnen, zoals veel fietsen, wandelen, behendigheid. En als ik heel eerlijk ben, wil ik dat "gemakkelijk" kunnen, zonder andermans rommel op te ruimen.
Juist omdat wij hier altijd alles maar in huis nemen als het een plekje nodig heeft vinden mensen het van mij heel slecht dat ik een pup bij een fokker wil gaan kopen ipv naar het asiel ga. Waarom is dat van mij slecht en van een ander mens niet? Ik neem toch ook verantwoording als ik een dier een goede start en een goed leven geef. Al is het zuur dat hij een plekje inneemt van een dier wat een tweede kans nodig heeft.

Het is moeilijk en ja ik heb ook wel eens bij Pien haar fok-plannen gedacht van huh, maar haar uitleg is zeer terecht. Waarom zou zij geen veulens mogen fokken die bij haar of iemand anders alle kans hebben op een lang, gelukkig en paardgericht leven. Zeker niet aangezien er daarnaast zoveel goeds voor paarden in het algemeen en een aantal tweedekanspaarden in het bijzonder word gedaan.

Een mens kan de wereld niet veranderen. We kunnen alleen allemaal ons best doen ons steentje bij te dragen.

Groetjes Karin

Corinne schreef op zaterdag 21 april 2007, 0:40:


dan zou je't beter klonen,
ipv 't aan te lengen met wat anders


ja, da's het gezinsgeschiktheids-gen


als dochtertjelief tegen dan nog uberhaupt nog wil
of liever met wat anders rijdt.....

Karin schreef op zaterdag 21 april 2007, 8:48:


Wácht effe, Pien haar fok-plannen????
Ik heb in de afgelopen jaren twee veulens gehad, één is Spirit , die al in de buik van Holly zat toen wij haar kochten omdat de eigenaar haar niet meer kon onderhouden, de ander is Peyote, die in de buik van haar moeder zat toen we háár kochten voor de slachtprijs, als tweedekans paard. Peyo zou teruggaan naar de vorige eigenaar, is dus nooit van mij geweest, maar een klant van ons heeft haar toen van de vorige eigenaar kunnen kopen waardoor ze hier is kunnen blijven.

Ik heb zelf nog geen één veulen bewust gefokt hoor , ze waren allebei al gemaakt en wij hebben we opgenomen. Dat ik nu zo blij ben met Spirit is een super bijkomstigheid, maar dat was helemaal niet gepland, wij gingen een merrie kopen en kwamen thuis met een drachtige merrie.

Wat er nu veranderd is, is dat Spirit één van onze merries gedekt heeft, en dat hij ook Oakley mag dekken, maar Oaks zelf ziet er nog niet zoveel in dus ik vraag me af of dat wel gaat lukken en ik wil dat het in vrijheid gebeurt en anders maar niet, ik ga in elk geval geen paard dwingen of kluisteren of met hormonen behandelen.

Verder kan ik het me ook heel goed voorstellen dat een persoon bewust kiest voor een veulen of een pup. Als je dat goed voorbereid weet je tenminste zeker dat dat dier gezond en zonder trauma's is, ik kan me daar ook veel bij voorstellen nu ikzelf zoveel beschadigde paarden om me heen heb. Maar ik kan me niks voorstellen bij broodfokkers die aan de lopende band veulentjes fokken, ze in de opfok gooien en niks opvoeden of socialiseren, in afwachting van een eigenaar met een dikke beurs.

Ik wil niemand kwetsen, maar velen hier roepen wel dat ze vinden dat dat niet kan, maar hebben zelf wel één zo leuk fluitende kanarie of een ratje in een kooitje terwijl de hond alleen los mag lopen in het losloopgebied. Als het dan ineens over veulentjes gaat begint iedereen te stuiteren....
Dat begrijp ik niet helemaal.... (oké, ik bekijk het púúr vanuit mijn eigen situatie he, ben ik me van bewust).

Greetz, Pien

Bedankt voor het advies! Ik ga er zo heen met Hanne, de eigenaresse, als ie dan nog steeds aan het slijmen is, bellen we de dierenarts. Hopen dat het niet ernstig is!

Liefs Laura

Coby Klingens schreef op vrijdag 20 april 2007, 22:36:



Caatje, je hebt groot gelijk. Ik begrijp zelf niet hoe je kan een veulen fokken en het niet voor de rest van z'n leven houden. Eens verkocht heb je geen controle meer over wat voor soort leven het dier gaat hebben, al doe je nog zo je best om aan een goed paardenmens te verkopen. Wat gebeurt er als die plots uit de paarden moet stappen of overlijdt?
En toch ben ik ook een beetje schuldig. We willen graag een paard erbij (hebben nu met Lolita maar één rijpaard) en dan hebben we een mooie merrie, de kans om met een paard helemaal van nul te kunnen beginnen als pasgeboren veulen is wel helemaal aanlokkelijk. Niet eens van nul maar van min 11 maand, want we hebben eerst al een goede relatie met mama Lolita opgebouwd ook. Nu is er dus (hopelijk) een veulentje op komst, dat uiteraard altijd mag blijven (zelfs al heeft het maar drie benen ofzo) terwijl ik ook een paard (met verleden) een tweede kans zou kunnen geven of een veulen kopen (maar... zie Ilona's commentaar).
Over de hengsten die hengst mogen blijven, dat vind ik ook prachtig, maar ofwel zorg je dat er geen veulens van komen, ofwel heb je de mogelijkheid om die veulens ook definitief te houden. Van die veulens is de helft hengst, die wil je dan uiteraard ook hengst houden, die moeten dan ook een eigen kudde krijgen, ... Hiervoor moet je echt wel bemiddeld zijn. Hoe zit dat bij HC en Egon? Zijn alle merries aan de PZP of zijn de hengsten gevasectomeerd? Mogen alle veulens blijven? Wat met hengsteveulens? Gaan die in de worst? Of mogen die wel geruind worden of zelfs verkocht?
Ik vroeg me dit al een tijdje af wat daar de oplossing voor is, en nu jij er ook over begint...

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Corinne schreef op zaterdag 21 april 2007, 0:40:


Zit ik hier heel neutraal mee te lezen omdat ik geen plaats voor opvangpaarden en geen merrie heb, waar ik een veulen uit zou kunnen fokken. Bedenk ik me opeens dat ik 2 tweedekansers heb
Hahaha gewoon vergeten. Achteraf niet belangrijk genoeg om te onthouden dus. De mannen zijn mijn paarden, hoe ik eraan ben gekomen en wat ik wel of niet betaald heb doet er niet toe.
Mijn zeer eigenzinnige vriend Don, die op 12 jarige leeftijd hier kwam omdat ie anders als Hoefkatrolonsteking]">HKO paard in de worst gedraaid zou worden en Shiny die als 2 jarige eigenlijk al een tweedekansje was om wat ie voor die tijd al meegemaakt had en waarmee ik nog elke dag bezig ben om hem zijn trauma's te doen vergeten.
Shiny was onherroepelijk van hand tot hand gegaan omdat niemand er iets mee zou kunnen en uiteindelijk bij de slager terechtgekomen.
Heb ik er spijt van?
Och jee nee!! Don is vor mij een geweldig rijpaard, kan perfect lopen swingen buiten met zijn hoofdje laag in een drafje of klein galopje, kan geweldig spetteren , acceleren en nog eens versnellen als zijn baas weer denkt dat ie 20 is. Is voor geen prijs te koop dus.
Shiny, the love of my life, heeft me zo gedwongen na te denken over hoe ik met hem om moet gaan, zo uitgedaagd naar het uiterste van mijn geduld te zoeken, me doen inzien dat mijn kennis op het gebied van probleempaarden bijna nihil was, dat ik hem daarvoor altijd dankbaar blijf en daarbij geloof ik dat hij me als mens heeft doen groeien.

Zo gaat het natuurlijk niet altijd,
Esther heeft zich met Or veel problemen op haar hals gehaald. Ondanks bergen goede wil, dankzij de oneerlijkheid van de vorige eigenaars, was Or helaas niet gezond te maken.
Maar heeft dat een gezond paard het leven gekost?
Nee, Esther wilde helemaal geen paard erbij.Or was een extra.
In mijn geval dan?
Nee, ik had geen 2de paard gekocht. Don was ook een extra.
Het punt wat ik wil maken is dat deze sitaties heel vaak voorkomen en dat je niet kunt zeggen dat elk opgevangen tweedekansje een ander het leven kost.
Ik denk dat iedereen die van plan is een veulen te fokken even moet nadenken of er iets anders mogelijk is.
Net zoals je dat doet met een hond of een poes.
Koop ik er een bij een fokker? Of kijk ik eerst in het asiel? Wie weet zit daar de perfecte match?

Piet