Corinne schreef op dinsdag 24 april 2007, 23:07:


@ Daisy: Wij doen ook echt wel al 't een een ander met onze veulens, al zou ik nooit het woord training gebruiken, maar meer 'spelenderwijs leren' door gewoon te dóén. Vooropgesteld dat een veulen in de kudde woont en daar tussen soortgenoten gesocialiseerd en opgevoed wordt kun je best wel al korte sessies inbouwen waarin je het veulen leert aan een halster te lopen, te volgen, halthouden, stilstaan, voetjes geven, stapje achterwaarts, braaf blijven staan bij het borstelen, náást je te lopen ipv al jumpend. De moeder is daar altijd bij!

Ik begin daar eigenlijk al vrij snel mee naar de geboorte, uiteraard
nog niet met achterwaarts en voetjes geven enzo, maar wanneer de moeder na een maand weer bereden wordt loopt het veulen los mee, waarbij het veulen te allen tijde voorrrang heeft, dus als het veulen wilt drinken mag dat, als het op de hoefslag gaat liggen slapen mag dat, dan moeten de andere paarden daar omheen laveren.

Mijn ervaring is dat wanneer de moeder altijd dicht in de buurt is en zelf heel cool reageert, dat het allerbeste voorbeeld voor een jong veulen is.
Ook met kleintjes gaan we de weg al op, over putdeksels, langs verkeer, honden, wandelaars, etc. Waarom niet? Dichtbij de veiligheid van mams. Het is heel handig om te profiteren zolang die moeder nog heel dicht in de buurt is, dan kun je háár 'gebruiken' om het veulen alles te leren.
Bekappen we de moeder, veulen is er ook bij, ook bij het veulen heel even oefenen de voetjes op te tillen, zó gepiept.

Wanneer het veulen een maandje oud is begin ik met leren volgen aan het halster, stilstaan, en heel langzaam breid ik dat uit.
Een veulen kan zich niet lang concentreren dus het is zaak je oefenmomenten rustig en kort te houden en het veul daarna weer met rust te laten om alles te laten bezinken. De moeder is die eerste tijd overigens overal bij, ik ga geen jong veulen wegtrekken van de moeder.

Op een gegeven moment is het het veulen zelf dat wat meer op onderzoek uitgaat, en de moeder gaat niet gelijk meer paniekerig reageren, dus dan kun jij als mens wat meer met het veulen gaan oefenen, het eens een tiental meters mee nemen, weer terug laten komen etc.
Het is heel leuk om te ervaren dat een veulen na een maand of drie in de gaten begint te krijgen dat mama haar ding doet (werken) en dan blijven ze vanzelf in het midden van de piste staan, weer een tijdje later komen ze niet eens meer mee als moeder gaat werken, maar blijven ze uit zichzelf in de paddock bij de oppastantes en komen ze alleen nog bij mama om effe te tanken.

Onzer veulens blijven zéker 10 maanden bij hun moeder en in die tijd heb je al een mooie band opgebouwd. Op het moment dat het veulen gespeend wordt kun je daar verder op voortborduren. Persoonlijk zie ik geen heil in een veulen in de opfok doen en het er met 4 jaar uit te halen om hem/haar vervolgens in een paar maanden tijd alles te leren, dat lijkt me veel traumatischer.

Bedenk je dat wanneer je een veulen koopt, je er zeker vier jaar naast zult moeten lopen, dus hoe belangrijk is rijden voor jou? Ben je in staat een goede opvoeder te zijn zonder bij het minste of geringste in emotie weg te zakken of het veulen schandalig te verwennen (lees: verpesten) .
Een veulen roep heel veel tedere gevoelens bij ons op, je wilt het koesteren, beschermen, want het is nog zo klein en kwetsbaar, maar bedenk je ook dat een heleboel van wat je in de jonge jaren verkeerd doet, je later weer tegenkomt. En je moet in staat kunnen zijn dat te handelen....

Groet, Pien

Daisy van Ginneken schreef :


Sta je sterk genoeg in je schoenen om een jaarling ---> = naarling te kunnen handlen? Of een tweejarige die zijn hele tweejarige leven in de opfok (kudde) gelopen heeft en nu absoluut geen zin heeft (lees: bang van mensen is) om zich naar jou, tweebener, te schikken?

Als je ook maar enogszins hierover twijfelt dan raad ik je aan om een ouder paard te kopen, zo'n brave, waarmeer je niks meer uit te vechten hebt, die al gevormd is, iets gezapig misschien, maar wel veilig , die het je vergeeft wanneer je eens een foutje maakt.

Niet om rot te doen, maar ik kom toch wel regelmatig bij mensen die een veulen gekocht hebben omdat het aanvankelijk zo leuk lijkt om samen met je veulen te groeien , maar waarbij het toch niet helemaal goed gaat want ook veulens zijn al echte paarden.

Pien

Ilona Kooistra schreef op woensdag 25 april 2007, 20:24:


Ja, tuurlijk zijn er wel die 160 ers uitlopen, zelfs zonder hoefbescherming.
Zo uit m'n hoofd, een paard van Darrolyn Buthler op het wk 2005 ik dacht in Dubai.Maar zelfs DB (zij is in de barefoot endurance riding toch wel een referentie) beslaat haar paarden soms voor lastige wedstrijden.

Ook met hoefschoenen zijn er paarden die probleemloos deelnemen aan wedstrijden.Maar, als ik de verhalen lees op de yahoolijst, en m'n eigen ervaring erbij, is het nmm een kleine minderheid waar het echt goed gaat.

De wedstrijden die ze uitlopen met de Bare's of Epic's zijn wel niet vergelijkbaar met onze wedstrijden hier nmm, er is dan geen minimum snelheid opgegeven wat het allemaal wat makkelijker maakt.
In de andere competitie (U.S.)zijn Epic's of Bare's b.v. verboden omwille van de getjes eraan, domme regel natuurlijk.

Ik heb idd de Epic's en de Bare's, en zeker de Bare's zijn goede schoenen.
Alleen Pasha kreeg er, wat ik ook geprobeerd heb, steeds schuurplekjes van, en ze liep er ook nooit echt goed mee.

De Smit boots zijn de enige die ik niet geprobeerd heb, maar als ik de collega ruiters op het NL enduforum lees, geen garantie op aanblijven.

jan.

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 25 april 2007, 15:17:


Veel hangt naam mijn mening ook af van het temperament en de instelling van een paard. Vandaag op onze Fjord Izzy (1.38 m) gereden om haar maar weer eens te leren haar grote lompe hoofd met speknek UIT het gras te houden (tja, afgelopen tijd vaak door beginners gereden die dit niet goed aanvoelen en nu kan ik het opknappen).
Twee keer was ze me te snel af (toen ikzelf zat te kletsen en even niet oplette) en moest ik flink hijsen. En toen we gingen draven nam zij het voortouw en schoot ze zó de paarden voorbij.

In dit stadium van 'heropvoeding' heb ik echt wel wat meer nodig dan 100 gram druk. Héél wat meer. Om over een paar dagen weer naar die 100 gram terug te kunnen, tenminste wat dat gras-eten onderweg betreft (totdat ze weer een paar keer door een beginner gereden is).

Haar temperament zullen we wel nooit helemaal onder de duim krijgen, het is nou eenmaal een lopertje, die kleine hobbitponnie....

Pien

Geertje schreef op woensdag 25 april 2007, 20:21:


Niks vertrouwen, overbluffingstechniek. Het paard ondergaat het want het heeft geen keus. Kijk eens naar die zwiepstaart en de oren, en hoe het paard op een aantal momenten de staart helemaal onder zich in trekt.
Op het laatst , als hij het halster (lasso?) afgedaan heeft en het paard aanstalten maakt om te gaan lopen (ongecontroleerd projectiel) springt ie er gauw vanaf!

Dit zijn het soort paarden die zich na een tiental ritjes realiseren wat er gebeurt is en totáál in verzet gaan, niks meer mee te beginnen.
Vind het helemaal niks wat ik zie.

Pien

Spirithorses schreef op donderdag 26 april 2007, 1:02:


Dat ben ik helemaal met je eens voor de verandering.

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey

jan seykens schreef op donderdag 26 april 2007, 0:46:


Hallo Jan,

Heb geen ervaring met endurance , maar wel met de smitjes.
Maike heeft smitjes , en ik moet zeggen , dat ze zo zwaar en lomp zijn dat Maike er anders van gaat lopen als hij ze aan heeft.
Mij maakt dat niets uit , maar ik zie duidelijk verschil met beenzetting. Hij gooit zijn benen als het ware verder naar voren.
Maike hoeft er alleen maar mee te wandelen , en overdag heeft hij ze nu zoon 12 uur aan. Geen gedraai!! terwijl zijn voeten korter zijn dan breed.
Op echt een hele losse stand , omdat hij zijn hielen ontlast als ik ze op de gewone manier vast heb zitten. Das blijkbaar pijnlijk voor hem.

Ik wou je dit even laten weten , maar heb geen idee of je hier wat aan hebt.

Heb je de epics zelf?
Er is hier nog niet zolang geleden een link geplaatst hoe je die aan kunt passen! Zag er wel erg drastisch uit , maar dan heb je geen problemen meer met pijnlijke hoefballen.

Succes!

Gr Esther

Wil schreef op woensdag 25 april 2007, 22:27:


Yep!!

Gr Esther , die zo eens zal kijken of ze weer weg zijn![ ze word zo geent!]

Wil schreef op woensdag 25 april 2007, 22:48:


Mijn moeder komt zowaar nog echt uit Utrecht ook....... Ik heb het ontdekt !!!!

Frans Veldman schreef op woensdag 25 april 2007, 11:25:


Via google, kwam ik op een forum de volgende bijdrage tegen.
Een mevrouw die denkt dat een kus geluidje iets met clikkeren te maken heeft.
Om nog meer misverstanden te voorkomen:
het gaat hier natuurlijk niet over Eddy Druppel, maar om Eddy Modde, de Parelli-champ uit Oostburg.
Ik citeer:

"ik kwam er gister achter dat ik van Eddy op level 1 cursus een soort van clickeren heb geleerd
nouja ik denk dat het onder clickeren valt maar weet het nog niet zeker. Het altijd-willen-schrokkend-gras-eet-probleem door middel van fase gebruik moest ik dat oplossen.
fase 1 hand omhoog,
fase 2 stick omhoog,
fase 3 kus geluidje maken,
fase 4 mep met de stick op de rug."

Verwarring alom dus.
Het gekke was dat er in de "antwoord" berichtjes niemand was die een negatieve opmerking maakte over het meppen met de stick, nee ik kreeg sterk het gevoel dat deze manier van met fases werken zo hoort.

Nu is het natuurlijk mogelijk dat deze mevrouw, omdat ze ook de ballen verstand heeft van clikkeren het helemaal verkeerd begrepen heeft.

Omdat de verschillende fases geen drukverhogende fases horen te zijn?
Omdat de carrotstick altijd alleen maar een aanwijsstok als verlengstuk van je handen hoort te dienen en slaan sterk afgekeurd moet worden?
Omdat het opvoeren van druk ( zoveel als nodig) niet tot het oneindige mag door gaan ?
Omdat er van het steeds lichter reageren van het paard, omdat het weet wat eraan kan zitten te komen, geen sprake mag zijn?

Als dit berichtje over de les van Modde klopt, dan is dat precies waarom ik nooit iets met Parelli te maken heb willen hebben.
Mijn vraag is dan: Is het nog wel Parelli, waar je het over hebt Frans, of heb je inmiddels daar je eigen, ik denk een veel betere, invulling aangegeven?
Maar kun je dan, vanuit een diervriendelijk oogpunt, voortaan niet beter spreken over een maximaal toegestane druk, dan over "zoveel als nodig" ?

Piet