Gerd, mijn man en Eva, mijn jongste dochter zijn volop op zoek naar een geschikt paardje voor mij. Omdat ik gisteren op een nogal emotionele manier afscheid moest nemen van een arabier die wij hier op proef hadden ben ik er zelf nog niet aan toe om naar andere paarden te gaan kijken. (Arabiertje had artrose aan beide voorbenen...)
Soit, zij zijn dus gaan kijken naar een paardje dat "te pittig" was voor de eigenares.
Het werd gereden met een rubber bit.
De eigenares durfde er niet op want het was "een zotteke" en hij begon altijd "vanalles" te doen.
Gerd had een sidepull bij en vroeg of hij het zo mocht proberen. OK maar dan wél aan de longe. Daarna zonder.
De vrouw wist niet wat ze zag. "Kijk eens hoe braaf mijn paard nu is! En zij luistert naar alles. Hoe kan dat nu?" Zij had er al maanden niet meer op durven rijden.
De eigenares van het paardenpension kwam er ook bijstaan en begreep er ook niets van. Van een sidepull of
bitloos hadden zij nog NOOIT gehoord.
Dit paardje zal het voor mij wel niet worden maar misschien is er bij die mensen
iets duidelijk geworden.
Marianne
Warboel
