Gisteren bij Pien de cursus
bitloos en centered riding gevolgd.
We waren met vier; een ideaal aantal om dergelijke cursussen te geven en te volgen!
Twee van de vier, Sonja en Wendy, rijden western, Isolde en ik geen stijl eigenlijk.
Alhoewel

Als we gisteren bij pien reden, leek het me dat we eigenlijk toch western rijden, zonder dat bewust te herkennen.
Het enig verschil dat ik meteen opmerkte, en een aandachtspunt voor mij is, is dat ik de buitenteugel wel eens te ver over de schoft breng.
Onder andere he

ik heb natuurlijk veel meer geleerd!
Het
bitloos en centered riding was geïntegreerd in de les. Wel hadden we eerst wat grondwerk gedaan om de basis van CR te leren kennen met nadruk op aarden en ademhaling.
Hele leuke oefeningen die we later goed konden gebruiken op het paard, want pien testte ons hoe centered we wel zaten door ons van het paard proberen te trekken. Wie niet centered zat, had pech, hahaha. Pien trok soms zo hard aan de teugels die we vasthadden om ons uit balans te trekken, dat het paard een stapje naar voren deed om de balans te herstellen
Met voor en achter had ik het blijkbaar moeilijker dan opzij, links en recht dus. In het vervolg moet queenie dan maar naar links of rechts springen ipv bokken, dan blijf ik gegarandeerd zitten &
#61514;
Deze oefening vond ik zeer goed om bewust te worden van hoe je door simpele (zo lijkt het toch

) bewuste lichaamsveranderingen (geen ombouw naar man of zo, maar de houding dus &
#61514
als het ware blijft kleven aan je paard.
Thuis ga ik deze oefening eens doen op een bloot paard; ik wil voelen of dat net zo is.
Iemand die het gevoel heeft zo vast te zitten op het paard heeft minder angsten en zit veel ontspannender, met rustige ademhaling.
Over ademhaling gesproken, ik voelde men buikspieren aanspannen telkens in op blote voeten op een steentje stapte. Toen ik me daar heel bewust van was, was het niet eens moeilijk meer om die spanning achterwege te laten, ik kon op steentjes lopen zonder mijn buikspieren op te spannen.
Pien, die ademhalingsoefeningen zijn niet ideaal voor de gecomplexeerde vrouw die haar buik probeert weg te steken door de buik in te trekken. Man man, ik leek wel 12 maand zwanger.
Behalve de correcte zit leerden we ons paard te sturen dmw wijken voor de zitbeenknobbels.
Eerst was het wat technisch allemaal waardoor de hulpen overdreven gegeven werden, maar toen ik eenmaal doorhad wat ik moest doen, ging het allemaal veel subtieler.
In draf ging het merkelijk beter dan in stap; hulpen veel kleiner en vloeiender vond ik.
En ja, “subtiel”… een nieuwe trainingshype is geboren &
#61514;
Na de les een ontspannende buitenrit gemaakt van drie kwartier. Alhoewel ik het altijd spannend vind op een paardje dat je niet kent buiten, maar ik vertrouwde het allemaal wel. Ik zou zo gecentered zitten dat een wilde stier me der niet kon afbokken (lees: wenste ik me toe).
Oakly is een poepkijker; met de neus tussen de billen van Izzy.
Ik dacht nog: als je geen afstand houdt, en izzy stopt, dan heb je brute pech, en je zal het nooit meer doen. Maar Izzy is een gaanderke en dat gebeurde dus nooit. Oakly is echter wel zo zot van izzy’s kont dat die izzy geen twee meter kon afstand houden.
Ik heb gedaan wat pien me zei: gaan zitten, ademhaling controleren, korte ophoudingen en teugels laten vieren als de afstand ok was. Is ook
clickertraining hoorde ik pien nog zeggen.
En gelijk heeft ze &
#61514;!
Enfin, het was een heel leuke, ontspannende en zeer leerrijke dag
Ook leuk om Pien eindelijk eens te zien ipv steeds te lezen &
#61514;
En ze is zoals ze lijkt &
#61514;
Lief voor de mensen, lief voor de paarden, maar ooo wee als het paard ervan profiteert of de mens in verte foto’s staat te trekken van haar mooie optrek!
