> 4bozzza schreef op zaterdag 5 mei 2007, 9:50:
>
>> Met mijn voet in het gips kom ik er de komende 6 weken niet aan
>> toe
Heeft er echt een paard op gestaan of was dat een grapje?
> elk klein steentje en takje geeft een lichte aanpassing in
> voet-been-ruggegraad. En dat is juist zo gezond!
>
> @Pien:
>> Telkens weer valt mij op dat mensen die heel erg '
>> in hun hoofd zitten' over het algemeen veel houteriger
>> bewegen dan mensen die 'in hun gevoel zitten'.
> Zijn hier mensen die geleerd hebben zichzelf te aarden?
> Nu begrijp ik de oorsprong en de beperkingen van zo'n oefening.
> Lopen of staan met blote voeten, is ononderbroken bewust zijn
> van je voetzolen in contact met de aarde eronder.
> Zonder dat bewustzijn in je voetzolen kun je niet
> lekker en veilig lopen, dat haalt je effectief
> weg uit hoofd en denken. Oftewel dat brengt het mooi in balans.
Ik doe een aardingsoefening bij mijn Centered Riding cursus:
Schoenen uit, en lopen door het mulle zand, over de puinkiezel op de strook, over de stoeptegels en op het gras. En vóélen!
Dat loopt natuurlijk voor lang niet iedereen comfortabel en je krijgt zo de neiging 'omhoog' te schieten in je energie om niet te hoeven voelen.
Dan gaan we zitten, masseren onze voetzolen, zoeken het grondingspunt onder de voet, doen een aardingsoefening (oa ademhaling en balans) en zo leer je vanuit je kracht en je centrum over diezelfde ondergrond te lopen, waarbij je heel geaard kunt blijven.
Leuke oefening. Werkt altijd.
Tijdens het rijden blijven we ons zoveel mogelijk bewust van dat grondingspunt onder de voet en doen we ademhalingsoefeningen om zoveel mogelijk omlaag te ademen. Sommige mensen voelen dat grondingspunt niet goed. Dan vraag ik ze of ze hun voetzolen in hun schoenen voelen.
Dat maakt bewust. En verbindt met de aarde. Erg handig om te leren gecentreerd te rijden, ook handig als je een druk paard rijdt, het maakt rustiger. De rijder zelf ook trouwens.
Pien
Warboel
