Cedric Coucke schreef op vrijdag 18 mei 2007, 11:14:


Hallo Cedric,

Helaas heb ik er zelf geen ervaring mee en al die moeilijke medische termen zeggen me niet veel.
Ik heb alleen een verhaal van heel vroeger, toch wel zo'n 25 jaar terug. Op de stal waar mijn paard stond hadden ze een nieuw paard, wat gruwelijk uit zijn neus rook en ook veel pijn in zijn mond had. Ze zijn uiteindelijk in Utrecht beland (opleidingsinstituut) waar een tand of kies getrokken is. Daarna moest het paard er nog zeker een week blijven, omdat de boel twee maal daags gespoeld moest worden.
Misschien dat je contact kan opnemen met Utrecht en dat zij je verder kunnen helpen.

Groetjes, Els.

mike van dijk schreef op donderdag 17 mei 2007, 16:05:


Wat bedoel je hiermee, Mike? Gevoelloos? Dat er dan meer risico op complicaties is? Of dat je eerder denkt dat er niets aan de hand is, terwijl er wel wat aan de hand is?

Els.

Spirithorses schreef op vrijdag 18 mei 2007, 13:16:


Hoi Pien!
Verstappen kun je er idd enigszins mee vergelijken: verrekte/gescheurde gewrichtsbandjes, net zulk taai stug materiaal als peesweefsel. Ik las ooit in het boek 'Beenproblemen' van dierenarts Offereins dat wanneer je paard zich verstapt heeft en snel weer rad is, je niet weer opgelucht de draad van de training moet oppakken (tis een sportpaardenman he), maar kalmpjes aan twee weken op de weg gaat stappen, ernaast, ook al loopt ie alweer goed. Vervolgens realiseer je je dat stappen op de weg eigenlijk best fijn is, en plak je er toch nog 2 weken stappen achteraan. Daarna pak je heel voorzichtig de draad weer op. De grootste fout is hem effe losgooien om te kijken of ie alweer goed loopt.
Het lijkt truttig en overbodig en niet passend binnen: 'het paard zal zelf toch wel weten wat het beste voor hem is', maar enige zorgzaamheid is toch wel op zijn plaats.
Succes met Puckske!

Destijds heb ik voor mijn merrie een chip-ontheffing aangevraagd en haar identificatie is dus gebeurd met DNA (haren).
Deze merrie heeft nu een veulen van 4 weken oud. Ook voor dit veulen willen we graag de DNA-procedure en niet het chippen.
Is het nu nodig om voor het veulen opnieuw bij de PVV een ontheffing aan te vragen of kan ik dit meteen met de veulenschetser (paspoortconsulent) regelen.

Moniek

Hallo,

Ik ben een tijdje niet op het forum geweest omdat ik weer met Indy aan het tobben ben. Ze blijft een zorgenkindje. Hoefjes goed, schouder goed, maar nu speelt haar rechter achterbeen weer op. Ik hoor sinds een tijdje twee knakken bij elke stap met haar rechter achterbeen. Mijn therapeut kan niets vinden, en wilde mij spatbeslag aanpraten. NIET dus, ik ben elke dag aan het kijken hoe ze af wil wikkelen en probeer haar zo goed mogelijk te bekappen. Erg fraai allemaal dus.....

Het knakken heb ik in ieder geval weggekregen en ze loopt stukken beter. Ik wil binnenkort een röntgenfoto laten maken, maar helaas heeft mijn dierenarts geen mobiel röntgenapparaat, blijkt dat alles wat geröntgd moet worden, doorverwijzen naar de kliniek bij ons in de buurt. Ik heb even met die kliniek gebeld en heb besloten daar geen zaken mee te willen doen. Mijn nekharen gingen gelijk omhoog staan, want de mevrouw aan de telefoon stippelde gelijk een heel behandelschema uit, met weet ik het hoeveel bezoekjes en behandelingen en begon bijna te hyperventileren toen ze hoorde dat het om "onduidelijke kreupelheden met tussendoor zuiver lopen" ging. Alleen een foto met diagnose, nee hoor, dat werd niet gedaan. Foto=behandeling in de kliniek. Nou, dan niet, stelletje geldwolven.

Punt is dat Indy prima kan leven met die onduidelijke kreupelheden tussendoor. Ze kan prima stappen en galopperen, alleen kan ze bepaalde periodes niet goed draven (verkorte stap met rechts achter). Indy geeft duidelijk aan dat ze wil en ze goed met eventuele pijn kan omgaan. Ze is erg vrolijk en enthousiast. Ik wil nu eindelijk gewoon eens weten WAT het is, dan kan ik er rekening mee houden wat ik met haar mag/moet doen en wat niet. Ik heb er absoluut geen problemen mee als ik haar niet meer kan berijden, wandelen is ook prachtig, ik ben al zo vaak voetganger geweest, ze kan bij mij haar dagen slijten op het weiland, ze blijft zo lang zij dat wil en kan.

Voor een uitgebreide behandeling in een kliniek heb ik helaas geen geld. Ik probeer nu een dierenarts in Nederland te strikken om een foto te maken.

Monique

Christel Provaas schreef op donderdag 17 mei 2007, 22:35:


Leuk dat jullie met een aantal allemaal hetzelfde zien gebeuren ja! En nog leuker dat we dat nu ook allemaal beseffen. Ik moet zeggen dat stiekem zat te hopen dat er hier ook vanalles los zou komen om dan bij toverslag mooie voeten te hebben, maar tot nu toe nog niet.

Groetjes,
Nathalie