Elzaliene Proost schreef op maandag 25 juni 2007, 21:16:


jà

Peter Donck schreef op maandag 25 juni 2007, 17:22:

Ach ja, niet onbekend toch? Of zijn er hier nog mensen aanwezig die denken dat een dier met een slaapliedje dood wordt gezongen? Dachten jullie dat het hier altijd in één keer goed gaat? Hebben we niet eens een nieuwsbericht gehad over een verkeerd aangeschoten rund dat het slachthuis uit wist te vluchten of zoiets?

Als het goed gaat is een dier in één klap dood. Maar ook slachten wordt routine. En slagers verharden hun gevoelens anders kunnen ze dit werk niet doen. Ze zien geen levende wezens maar vleesproducten voor zich. En dan gaat het wel eens mis... Onverschilligheid, routine: slecht voor wat voor uit te voeren opdracht dan ook!

Ik heb wel eens de discussie gevoerd dat omdat ik van vlees houd wel eens zelf in het slachthuis een dier die pen door de hersenen wil jagen. Voor mijzelf om te kunnen zeggen: "ik ben niet hypocriet!" Ik eet vlees maar wil niet weten hoe het er bij een slachthuis of slager aan toe gaat, en dat stuk vlees het liefst onherkenbaar op mijn bord dan hè! Dát is hypocriet namelijk.

Één ding zal ik in dat slachthuis dan weten, als ik dat dier het pistool tegen het voorhoofd zet zal ik het secuur doen en dan PANG in één keer weg.... Dan weet ik dat dát dier 'goed' af was tijdens het doden.

Er was een tijdje een serie over de Engelse dierenbescherming hier op tv. Op gegeven moment moesten de mensen die inspecteurs wilden worden daadwerkelijk in een slachthuis zelf een koe met het pistool doden! Om te weten hoe het hoort te gaan en hoe het is om dat te doen. Reken maar dat er een paar bij zaten die even flink in de knoei kwamen met hun gevoelens. Maar ik vond het wel een goede les. Zij zelf zagen het nut er achteraf ook van in.

Danielle Schuwer schreef op maandag 25 juni 2007, 19:38:

Niet alleen in Amerika hoor! Hier ook! Jouw paard had 'geluk' (klinkt lullig maar lees even verder) dat ze in de wei door een slager is geschoten. Dit was even geen routine, maar ineens een paard van een mens die er heel erg veel verdriet van had. Dat paard was ineens niet annoniem. Dán gebeurd het wél goed, geloof me...

Een nicht van mij liet haar paarden ook door een paardenslager schieten waarvan ze wist dat hij goed was in dat werk. Voordeel van een slager die zelf slacht is denk ik dat het geen massa vertoning is. Geen lopendebandwerk. Dus secuur.
Als bewijs wel altijd een afgesneden hoef te zien gevraagd als bewijs dat haar paard echt dood was... Ze kon er niet daadwerkelijk bij zijn, dat was te veel van het goede...

Ze kan al dingen, moeilijk blijft het natuurlijk wel, met het touw vond ik echt eng, maar ze heeft het opgelost. We hebben er foto s van gemaakt en de fotoserie is net toegevoegd.
Met de hond doet ze de wedstrijd prima. Op de foto lijkt ze enorm dik maar dat komt door de lens en de afstand.
Het blijft goed nadenken wat er belangrijk is en waar ze nooit van zou mogen schrikken. Ideeën voor de training zijn welkom. Ik zie vast ook nog veel over het hoofd, maar hondenschriktraining is klaar, het touw vind ik zelf nog enorm eng, ik ben zelf als de dood dat ze in paniek raakt, maar dat doet ze niet, ze had zichzelf vastgedraaid en ze draaide ook zo terug zonder te gaan hangen.

Es

trea hoex schreef op maandag 25 juni 2007, 19:37:


Ja maar Trea... Wat dacht je dan van een dierenarts! Die moet ook vaak doden, en snijdt ook in een dier, zelfs meestal een levende, die als het even kan ook levend moet BLIJVEN.
En een dierenarts heeft het zelfs nog moeilijker! Die heeft te maken met mensen die gek op dat dier zijn en er verdriet om hebben. Die ziet mensen huilend zijn praktijk verlaten...

Hoe denk je dat die dat doen?

Hoe denk je dat ik het heb gekund om 2 cavia's, 12 ratten, 3 katten waarvan 1 van mijn ouders waarvan mijn vader net overleden was en een moeder die nooit meer thuis zou komen omdat ze tia's had en net in een verpleegtehuis zat (en reken maar dat dát extra klote is!), en 1 doodzieke zwerfkat, en 2 fretten te laten afspuiten en er tot de dood bij ben gebleven? Weet je dat zelfs dát een beetje went, na zoveel keren!?
Alle ratten liggen in de tuin hier in Nederland en in Duitsland begraven. De andere dieren zijn naar het crematorium gegaan.

En hoe doen arten dat? Verpleegkundigen? Enz.? In deze gevallen zul je om door te kunnen gaan je gevoelens zoveel mogelijk moeten afsluiten. Anders wordt je gek.

Peter Donck schreef op maandag 25 juni 2007, 21:28:


Rest my case...

Moniek schreef op maandag 25 juni 2007, 14:55:

Zou dat een kwestie kunnen zijn van een voor paarden te rijk grasmengsel? Als je het weiland opnieuw in zou kunnen zaaien met grassen en kruiden die écht geschikt zijn voor paarden, zou het dan wel goed gaan met álle paarden?

Elzaliene Proost schreef op maandag 25 juni 2007, 22:01:


Ik voel me nog steeds rot om alle dieren die we hier hebben laten inslapen, maar het was altijd omdat dieren geen levenskwaliteit meer hadden.
Toen mijn vader dood wilde en er zelfs een euthanasieverklaring werd genegeerd terwijl er echt geen enkele kwaliteit van leven was hebben we geknokt voor hem om hem dood te mogen laten gaan. We hebben hem naar huis gehaald en gezorgd dat er geen pijn en paniek was, hij wilde aktieve euthanasie.
Dood hoort bij het leven, maar om leven de wereld in te schoppen omdat het zo familiegericht is en zogenaamd zo diervriendelijk, mijn hoela. als er geen goede toekomst is voor de 'fokprodukten' is dat wat mijj betreft dus echt hypocriet.
Ik ben het met je eens Elzaliene, het is hard om over dood te bslissen, maar het is nog harder om over leven te beslissen zonder een waardige toekomst.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 22 juni 2007, 23:00:


Nou heb inmiddels toch het Cook hoofdstel gekocht, ga het toch uitproberen, ik weet nu dankzij jullie vele reactie's wel wat de voors en tegens zijn, en waar ik op moet gaan letten als er mee ga rijden.
Ik ben zelf dan ook erg benieuwd hoe mijn paard hier op gaat reageren, ik hou jullie wel op de hoogte hoe de ervaringen hier zijn.

Groetjes Esje

Peter Donck schreef op maandag 25 juni 2007, 21:28:


Maar toch vooral omdat het mensen (behalve Midas Dekkers dan) aan logica en simpele zinnigheid ontbreekt; voorbeeld 1 - melk is goed voor kalfjes en kalfjes zijn goed voor mij (en een fles jonge klare), voorbeeld 2 - een mooi schaap is niet lelijk, voorbeeld 3 - als het in de natuurlijke bedoeling zou liggen dat mannen kinderen opvoeden hadden ze wel dikke tieten gehad.
Obelix (zie de Asterix strips) snapte het nog wel, die vrat gewoon zijn everzwijn, nix geen lullig stukkie vlees... maar wel geitemelk want de koffie moest nog uitgevonden worden. Allee, een mooie geit is ook niet lelijk!

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey

Elzaliene Proost schreef op maandag 25 juni 2007, 22:06:


Weiland is vorig jaar ingezaaid met een mensel voor paarden; het bevat 10 soorten, en is niet te vergelijken emt het koeiengras dat er daarvoor stond.

Caatje schreef op maandag 25 juni 2007, 20:44:


Geen punt Caatje, was helder. Afgezien van de term 'dichtknijpen' die verder niet relevant is, een correct punt.
Het potentiële probleem met zadels in het algemeen en specifiek de vaquera, of Eddy dat heeft of niet, is helder.

Er rijden hier in ons dorp alleen al ongeveer 300 vaquera-zadels rond en in de directe omgeving nog eens zoveel. We hebben er zelf ook een aantal geprobeerd en gehad. Ik ben er niet mee onbekend.
Het is een woonzadel en niet vergelijkbaar met een McClellan-type of een barok zadeltype zadel als een portuguesa en elk heeft voordelen met.... juist.

HC

Huertecilla schreef op maandag 25 juni 2007, 23:31:


Deze ommekeer is te gek voor woorden gewoon HC , enfin nog een geluk dat papier geduldig is !

e m kraak schreef op maandag 25 juni 2007, 22:58:


...maar niemand die met zn fikken
aan zijn idefixje komen mocht !.....

Esther schreef op maandag 25 juni 2007, 22:10:


right !
leven is doodgaan
en doodgaan doet leven
maar die slachveulenredenering vind ik zo mank
als n horrelvoet op n ovale fiets.......
en een beetje respekt mag ook wel
daar draait het om
ik ben animist !