trea hoex schreef op dinsdag 26 juni 2007, 9:58:

Zeker! Ben ik het mee eens. Maar ook deze groep mensen heeft (dagelijks) met de dood te maken. Dat gaat je niet in de kouwe kleren zitten als je jezelf daar niet op een manier voor afsluit... Dat bedoel ik te zeggen.

Die lui op het slachthuis kunnen dat eigenlijk makkelijker omdat ze al die (nog) levende dieren zich als stukken vlees voor op je bord voor kunnen stellen.

De bovengenoemde groep kan dit niet en heeft ook nog eens met menselijk verdriet te maken...

Piet schreef op dinsdag 26 juni 2007, 9:09:


Ze moet in de bak willen lopen met plezier, de weg op met haar is hier echt te gevaarlijk omdat er geen uitwijk is. Ze loopt de vrachtwagen al netjes in op een enorme steile klep, dus in principe zou ik met haar aan met een begeleider en aan een touw wel eens naar het bos konnen. Honden zijn daar vaak het probleem. Ze loopt inmiddels zonder problemen langs een enorme trekker en is al speelgoed en spelende kinderen gewend.
Probleem is wel dat ze jaagt op kippen en schapen. Die lust ze echt rauw.
Wennen aan verkeer is wel enorm belangrijk, maar ik ben zelf niet vertrouwd met verkeer omdat ik niet in kan schatten hoever weg iets is. Met andere woorden ik durf zelf ook het verkeer niet in zonder begeleiding.

Elzaliene Proost schreef op dinsdag 26 juni 2007, 11:04:


Ja dat is zo.
Wij hebben een hele leuke dierenarts, laatste tijd is hij veel aan huis geweest voor de wond aan het been van Pebbles.
Vorige week moest hij komen omdat onze oude hond moest worden ge-eutaniseerd. Dat was echt heel erg. Hij zat zelf met tranen in zijn ogen. Deed zijn best om ons te troosten, maar vond het zelf zo erg.

Het bewust beëindigen van een leven, als er niets voor terugkomt (geen biefstuk op je bord) is ook moeilijk.

Trea