Ans Jondral schreef op vrijdag 29 juni 2007, 12:20:


Hoi Ans,

Hier bijna hetzelfde.Bij mij hielp het al heel erg als de dierenarts het beruchte watje met alcohol achterwege liet...Maike heeft teveel ab spuiten in zijn leven te verwerken gehad... En de geur van het watje is al voldoende om hem met zijn ogen te laten rollen.

Toevallig vanmorgen met , ja,ja, kan er niets aan doen , Conrad er nog over gehad. Hij laat het paard als het ware targetten door in de naald te lopen.Dit klinkt heel eng , maar valt mee hoor!
Ik heb het hem zien doen bij een ander paard.Weliswaar geen angst voor spuiten , maar bij dat paard duurde het 15 minuten , hooguit , om hem in de naald te laten lopen , die er nog niet opzat , maar met het tuutje van de spuit krijgt het paard al een prikidee.
Ik denk dat dat misschien ook wel voor Pete werkt?

Gr Esther

Hoe sommige mensen hier voor het eerst het forum binnenbanjeren.....krijgen ze beleefd van iedereeen antwoord, die met haar probleem meedenkt. Gewoon weer de zoveelste forumclownWhip!
De uitgebreide antwoorden en welwillendheid, terwijl Eva eigenlijk meteen al door had wat er aan de hand was, zeggen meer over de schrijvers van dit forum dan over die hele Kim, met haar grote mond. Wie heeft hier nou precies vooroordelen. Kim kan nog wat leren over bescheidenheid...ze doet in dit bericht net alsof ze moeite voor ONS zou moeten gaan doen, terwijl zij een vraag stelt..zonder zich eerst even voor te stellen, ofzo.

e m kraak schreef op vrijdag 29 juni 2007, 2:50:


Ja, handig: Google. Maar het is ook prettig om antwoord te krijgen. :)

Esther schreef op vrijdag 29 juni 2007, 9:11:


Bedankt voor deze foto's. Heel handig.

van lennep schreef op vrijdag 29 juni 2007, 12:33:


Dat watje ja, dat dacht ik ook. Maar dat weg laten haalt niets uit. Ze begint zich al veel sneller op te winden, voor dat de DA zelfs maar in haar buurt is.
Vorige keer nog, met die wond op haar hoofd.
DA komt eerst die wond bekijken. Braaf paard, ze viel bijna in slaap. terwijl hij het bekeek. Ze moest AB hebben dus hij loopt samen met mij naar de auto. Pête stond los op de wei. Hij pakt z'n gerief en ik zeg hem om alvast een praam mee te nemen. De DA vraagt waarom, omdat ze toch braaf was. We stonden nog steeds aan de auto, dus ik zeg hem om dan maar even een blik op het paard te werpen voor hij besliste om het deze keer toch zonder te proberen. Was die zich ondertussen al helemaal aan het opwinden, helemaal gespannen en druk bezig zich uit de voeten te maken. (Dat doet ze trouwens altijd in stap. Maar dat hoofd zegt dan genoeg ) Terwijl we zelfs nog maar aan die auto stonden. Gek paard.

Kan je dat targetten misschien meer gedetaileerd beschrijven. Hoe begin je daar aan?
Is het proberen waard hé.

Esther schreef op vrijdag 29 juni 2007, 9:11:


piemelbosjes !

blacky schreef op vrijdag 29 juni 2007, 11:38:


fluor

Ans Jondral schreef op vrijdag 29 juni 2007, 12:55:


Uhhhh , nee ikke niet , ben nog niet ver genoeg.
Weet inmiddels wel dat je[ moet 'ik 'schrijven] dat niet ' éven 'leert.
Iemand die ervaren is met targetten leert het paard vrij snel verwacht ik.
Ik denk wel dat het zeker de moeite waard is!

Pete moet die enting al hebben . Kan de dierenarts er niet voor zorgen dat hij die direct al meeneemt naar Pete? Of is Pete nou zo gek ook weer niet?

Jazeker!
Ik vind een praam zo zielug voor het paard , maar jij zal het ook wel niet leuk vinden scaht ik zo in!

Gr Esther

Peter Donck schreef op vrijdag 29 juni 2007, 13:05:


...is goed voor je tandjes!
Maar wat bedoel jij ermee? Dat fluor het bestandeel is wat werkt??

Gr Esther

Hier zit ik nu al de hele dag mijn hoofd over te breken:

Ik zou graag wat meer grondwerk willen doen met mijn hengst.
En nu heb ik in een ver verleden ooit lessen grondwerk gehad van Johan Miesen. Volgens hem was dit de basis: In de bak laat je je paard vrij rondlopen, dan begin je hem met je lichaam te sturen zoals jij dat wilt. Hij moet stoppen als jij stopt, van hand veranderen als jij dat vraagt en zodra hij blijft staan, moet je hem van zijn plaats verjagen (zodat hij begrijpt dat jij de leider bent en beslist wat hij moet doen). Dit blijf je volhouden tot je paard zijn hals strekt en begint te kauwen (een teken van onderdanigheid).
Nu vroeg ik me af of vertrouwen en respect een gevolg moét zijn van onderdanigheid. Lussandro (mijn hengst) is namelijk de leider in zijn eigen weide en ik ben een beetje bang voor zijn reactie op deze oefening. Ik weet niet goed hoe hij gaat reageren en vraag me af of deze oefening wel goed voor hem zou zijn.
Ik werk nu al veel met hem aan een leadrope, maar ik zou toch ook graag in volledige vrijheid met hem werken. Nu weet hij bijvoorbeeld dat als zijn touwhalster af gaat, hij gewoon zijn zin mag doen. M.a.w. het halster en touw wordt gelinkt aan 'nu gaan we iets doen'.
Graag jullie mening hierover......kan er vertrouwen zijn zonder onderdanigheid?

van lennep schreef op vrijdag 29 juni 2007, 13:17:


zat er mooi nog niet in, toen mijn gezicht een maankraterlandschap was

Piet schreef op vrijdag 29 juni 2007, 13:23:



je raakt er alleen zo uitgedroogd van

trea hoex schreef op vrijdag 29 juni 2007, 12:18:


ik grrrrrrr mee als ik die dingen zie gebeuren!

van lennep schreef op vrijdag 29 juni 2007, 13:15:


T'is dus moeilijk? Oei, en ik ben al zo'n klungel als het op zulke dingen aankomt. T'is dus niet op enkele weken gefikst.

Ja bij entingen pakt hij het meteen al mee. Maar ze is dan ook wel weer slim genoeg om te merken dat hij iets in z'n handen heeft of iets van plan is.
Een enkele keer kon hij haar ermee verassen. Maar zodra ze dan die naald voelt, flipt ze alsnog. Dan steigert ze of begint met haar voorbenen te slagen zodat je wel afstand moet nemen. En dan valt die naald er weer uit. (Ze is allergisch aan entvloeistof dus moet sowieso in haar borst geënt worden) Tja, en om er dan nog opnieuw aan te beginnen. Dan weet ze natuurlijk wat we van plan zijn.

Tja, liever zonder natuurlijk. Maar als ik moet kiezen tussen een paard dat volledig over haar toeren is omwille van zo'n inimini naaldje en het zichzelf daardoor moeilijk maakt en een gevaar is voor haar omgeving.
Of even die praam erop. Dan heb ik eerlijk gezegd snel gekozen.
Maar nu ook met die wonden op haar hoofd en hals. Moet ik haar elke dag bij haar lip nemen en haar dwingen zich te laten verzorgen. Daar baal ik echt van.

Ans

van lennep schreef op vrijdag 29 juni 2007, 13:15:


Slim paard toch? hij kent de dierenarts en weet dat er weinig plezierigs uit de auto zal komen. Een keer een praam is daarvoor voldoende.
Het targetten is nu net iets wat je niet "uit een boekie" kunt leren.
Op zich zijn de handelingen ook simpel. en alles zou dus makkelijk moeten zijn als je niet met een paard te maken had, dat plotseling op zijn slimst gaat acteren om het "je moet er iets voor doen, om beloond te worden", te omzeilen. Soms zo sluw en snel dat de trainer het niet merkt omdat die ff niet gefocused was.
Het is een manier van trainen waarbij eigenlijk meer gevraagd wordt van de trainer dan van het paard. Consequent, alert, duidelijk en altijd geconcentreerd. Dat is, hoewel ze het al tig keer gezien heeft, he esther? waar Esther nu ook weer op vastliep.
Ben je eenmaal deze klip omzeild, dan is er niks( tijd, geduld, doorzettingsvermogen van de trainer buiten beschouwing gelaten), wat je een paard niet kunt leren. Hoe beter de trainer, hoe sneller het resultaat.
Piet