Ans Jondral schreef :
> Ik beloon mijn paarden bijvoorbeeld ook mondeling. (Ik ben een
> babbelkous, praat de hele tijd tegen mijn paarden. Ik spiegel
> ze met mijn stem. Met Pête wel minder, want die houdt niet zo
> van getetter.)
Ik beloon ook mondeling. Conrad gebruikt het woord móóói, ik mijn woord ‘Góóód girl/boy.
Het woord móóói is korter en daardoor krachtiger. Maar het gaat om het ‘buikgevoel’ wat daarachter zit. En de timing. En de consequentie. Al zeg je ‘knalpijp’…. Daarbij gebruik je ook lichaamstaal.
> Ik bouw wel druk op, die ik laat wegvallen als
> het goed is. En tegelijkertijd zeg "Goed zo!!, brave/flinke
> meid/jongen" of iets dergelijks (afhankelijk van paard

) Dat
> heb ik nooit aan een voerbeloning verbonden. Het is eerder
> gewoon een stopwoordje van mij. Maar ik ben er wel van
> overtuigd dat mijn paarden weten dat het betekent dat ze het
> goed gedaan hebben, omdat ik het heel vaak zeg. En ook omwille
> van de toon waarop het gezegd word en de aai of het rustmoment
> die er vaak op volgt. Is dat dan hetzelfde (Op de druk na dan)
> of toch nog anders omdat ik nooit de tijd heb genomen dat als
> beloning te bevestigen?
Voor mij is dat precies hetzelfde en doen wij dus hetzelfde.
Hoewel ik natuurlijk niet weet hoe jouw timing eruit ziet….
Conrad doet dit ook. Maar hij praat niet heel veel tegen de paarden; hij heeft maar een paar woorden: “Ga, ho, terug en móóói”.
Conrad is ook niet iemand die gaat zitten plukken aan de paarden, hij is wat dat betreft meer een manager. Ik ben weer heel lijflijk met mijn paarden. Ik heb dat contact echt nodig, ik wil kunnen vóélen…. Ik denk dat ik heel erg voel en Conrad meer kijkt.
Waar Conrad heel goed in is, is het uit elkaar plukken van iets dat je wilt bereiken. Hij maakt hééééél kleine stapjes. En ál die kleine stapjes worden beloond. We hebben dat flink met elkaar vergeleken en daar ook inmiddels een aantal keren leuk over gebakkeleid. Waar hij ook in het voordeel bij is, is dat hij heel goed kan spiegelen en mensen laten zien wat ze aan het doen zijn.
Ik vind Conrad heel goed in het lezen van lichaamstaal, en hij kan daarin best sturend en confronterend werken. Vaak leidt dat tot enorm humoristische taferelen (vooral als Conrad paard gaat spelen) , alhoewel het voor sommigen soms ook wel even slikken is.
Conrad is iemand die een vastomlijnd plan heeft van wat hij die dag met dat-en-dat-paard gaat doen.
Hij denkt heel gestructureerd. Ik heb dat veel minder, ik laat het heel erg afhangen van wat ik die dag te zien krijg. Zo zijn ook mijn lessen opgebouwd. Natuurlijk heb ik een vastomlijnd plan, maar als er een paard of een rijder niet lekker in zijn vel zit of ik in de eerste 5 minuten een probleem tegenkom, wil ik net zo goed alles omgooien en daarop inspelen.
> Ans: Is jullie "mooi" sterker dan mijn "goed zo....."?
Móóói is in elk geval krachtiger en korter, en als je het vanuit je buik zegt krijgt het een heel rustgevende lading.
Voor de duidelijkheid : Ik móóói ook niet. Ik ben tevreden met hoe het hier gaat. Ik train al jaren zo en het geeft de resultaten die ik voor ogen heb. Zo heeft iedere trainer zijn eigen ding. Het is maar net wat de mens aanspreekt. Het moet bij je passen en je moet het zelf toepasbaar vinden. Wat dat betreft is een methode, of dat nu SubtielTrainen, Voest, PP, of Inge is, slechts een methode, een aanreiking, van waaruit je datgene haalt wat je kunt gebruiken. Ik hoor nu links en recht een aantal goeroeverhalen. Dat is het PP, dan Inge, dan Klaus H, Conrad of clickeren, het zijn allemaal goede vastomlijnde en vooral ook duidelijke stap-voor-stap methodes die je enórm op weg helpen. Er zijn op het moment enorm veel zoekenden in de paardenwereld. Maar vergeet niet dat je het zelf bent en niet de methode. Zo’n methode leert je wel met andere ogen naar jezelf en je paard te kijken, dát is wat het doet!!!!
> Michiel: Je gebruikt geen fysieke druk, echter de druk bij Subtiel
> trainen is imens groot. Je vraagt niet echt het paard, op een
> vraag mag immers ja en nee geantwoord worden, wil het een echte
> vraag zijn. De "vraag" blijft echter staan bij de nee, totdat
> het paard zich in alle bochten wringt om er onder uit te komen
> en er woest om wordt en we een cap nodig hebben en moeten
> oppassen voor bijten, hoezo geen druk?
Michiel, ik sta ernaast als Conrad hier werkt: 100 gram druk is ééntiende pak suiker, nog geen half pakje boter.
Het gaat niet zozeer om de druk, maar het feit dat je aanhoudt, dat je niet stopt met zacht en vriendelijk vragen. Als je iets wilt van je paard ís er geen vraag, je wílt immers iets gedaan krijgen: Voorwaarts, achterwaarts, langzamer lopen of wat dan ook. Dan is er hoegenaamd geen plek voor discussie.
Een paard dat zich in alle bochten wringt is een paard dat je negeert, dat jou niet accepteert als zijn leidinggevende figuur op dat moment. Ik werk hier zeer regelmatig met paarden die hier komen omdat ze hun eigenaar aanvallen, bijten, de kont toedraaien, etc. Wat komt dat ontzettend vaak voor zeg.... Dat is zelden de 'schuld' van het paard, maar van de eigenaar die geen waardig leider is. In 9,9 van de 10 gevallen laat eigenaar het paard zijn zin maar doen uit angst voor confrontaties. Dús stelt het paard controlevragen die niet worden opgepikt (‘wie is hier de leider?’) Als de eigenaar dan eens wél iets vraagt komt het paard in verzet; hij kon immers altijd zijn zin doen, waarom nu dan niet meer? En zo is paardlief de leider geworden, terwijl hij eigenlijk veel liever gewoon had willen volgen.
Ik heb met BD geen enkel leiderschapsissue. Ze ís er gewoon. Al jaren. Ik zorg voor haar, ik koester haar. Ik bescherm haar.
En zij draagt mij rond. Het is heel goed verdeeld tussen ons. Nooit één dag geweest dat zij ook maar de gedachte had dat ze de kont naar me toe kon keren, het zou niet in haar hoofd opkomen.
> Ik zeg niet dat het geen mooi proces is, om stipte
> gehoorzaamheid te verkrijgen met subtiel trainen, maar de
> benodigde geestelijke druk is fors. En de fysieke druk is bijna
> nul.
Dan snap je het niet, Michiel. Nergens wordt gesproken over stipte gehoorzaamheid. Wél over
samenwerking en
communicatie. Daar zijn al die methodes voor ontwikkeld.
>Zoals Eddy zo mooi beschreef, het
> je goed voelen op je eigen manier en rekening houden met wat je
> paard wil en nodig heeft.
Ja, dat ben ik wél met je eens. Daarom ook hanteer ik niet één methode bij elk paard en is SubtielTrainen een van de vele methodes voor mij. Ik blijf zeggen dat ik vanuit mijn gevoel met dat paard aan de slag ga en van daaruit ga werken. Het ene paard heeft nou eenmaal iets anders nodig dan het andere paard, maar dat is weer míjn mening.
Groet, Pien