Spirithorses schreef :
>In 9,9 van de 10 gevallen laat eigenaar het paard zijn zin maar doen uit >angst voor confrontaties. Dús stelt het paard controlevragen die niet >worden opgepikt (‘wie is hier de leider?’) Als de eigenaar dan eens wél >iets vraagt komt het paard in verzet; hij kon immers altijd zijn zin doen, >waarom nu dan niet meer? En zo is paardlief de leider geworden, terwijl >hij eigenlijk veel liever gewoon had willen volgen.
Effe hierover verdergaand:
Als je van meet af aan duidelijk bent, goede timing hebt, eerlijk bent in wat je vraagt en geeft en je paard gezond-in-de-kop, is er voor het paard weinig tot geen reden tot het stellen van controlevragen.
Controlevragen (Conrad kwam hiermee en ik geloof daar heilig in) zijn de 'uitprobeersels' die het paard doet om te zien of jij een leider waardig bent, óf om te zien wie er überhaupt de baas is.
Wat zijn controlevragen:
Meesleuren naar het gras, ongevraagd gaan grazen, niet willen lopen, achterwaarts gaan, je omver lopen, kont toedraaien, niet stilstaan etc.
Er zijn legio paarden die dit gedrag laten zien.
Kwestie van duidelijk aangeven wat jij als mens verwacht en het probleem is snel opgelost.
Confrontaties ontstaan wanneer je je paard eerst heel veel leiderschap liet nemen en nu plots de rollen wilt gaan omdraaien. Paard is gewend zijn ding te mogen doen en plots sta jij dat niet meer toe.
Ik kan me heel goed voorstellen dat zo'n paard zijn vrijheid niet zomaar wilt opgeven en daartegen in opstand komt. Tja, dan krijg je confrontaties.
Hebben we op de worksop ST (SubtielTrainen) ook wel gezien ja.
Groet, Pien
Warboel
