Eva Saegerman schreef op vrijdag 13 juli 2007, 13:34:


Nee.
Het emmertje was nu gewoon vol... en overgelopen.
Ergernissen van zeer lange tijd genegeerd, zijn opgestapeld.

Ook wat mij betreft.

Ik vind het zeer vervelend dat alle andere forumlezers er zo'n last van hebben, maar ik wilde ook graag (net als Esther) een duidelijk statement maken.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 13 juli 2007, 11:41:


Neen, naar mijn inziens niet
Ik omschrijf dat als een soort "feeling", een gevoel dat je dingen kan "voorspellen", omdat je ziet en niet kijkt
Ik "neem waar" bv dat Q moet plassen op wandeling. Dan ga ik langs de kant staan en hups die beentjes open en dan denken de anderen "hoe kon jij dat zien"
Tja moeilijk uit te leggen, zo'n dingen neem je waar, maar hoe?
Is geen bewustzijn van het bestaan van iets; vandaar ook niet aan te leren omdat het niet "dit of dat" is
Ben er nog altijd van overtuigd dat awarenes, of paard-gevoel, of fingerspitchengefoel (of hoe schrijf je dat) aangeboren is, en niet aangeleerd. Wilt het tot ontwikkeling komen dan moet je het meegekregen hebben, heb je het niet meegekregen dan ist niet meer te trainen.
En tis niet omdat je het hebt, dat je het tot ontwikkelijk kan brengen!
Dat heeft dan weer meer ervaring te maken vermoed ik.

Eva Saegerman schreef op vrijdag 13 juli 2007, 13:34:


discussie was gesloten toch?
Even *allemaal * niet meer reageren?
wij willen toch van het gezeik af?

van lennep schreef op vrijdag 13 juli 2007, 12:46:


Ik huil omdat ik niet op papier krijg wat ik wil zeggen
jij weet wel veel hoor, misschien onbewust bekwaam ana het worden ?

van lennep schreef op vrijdag 13 juli 2007, 10:47:


Ik denk dat het vanuit de psyche van je paard allemaal samen te vatten is met: "Wat schiet ik ermee op?".
Dat is uiteraard geen antwoord op "wat wij denken dat voor het paard dé criteria zijn om jou als leider te accepteren" (2e laag TOM).
"Maw, wat maakt je tot een goede leider?" is echter een totaal andere vraag, dus niet m.a.w.

Er zijn grofweg twee wegen via welke je paard waarschijnlijk naar verwachting zal responderen op je stimuli:
1) ontwijken van aversieve stimuli
2) zoeken naar bekrachtigende stimuli
De, hoop ik, zo langzamerhand bekende p en r.
Ethosociaal wordt het ingewikkelder, en daarmee pas komen we in de richting van "leiderschap" als leider gedefinieerd wordt als "degene waarop uit eigenbelang gelet wordt", te beginnen met de mogelijkheid dat ik ("leider") mijn paard weet duidelijk te maken dat mijn beslissing opvolgen de juiste strategie is om met aversieve stimuli vanuit derde bron om te gaan.

Mocht dit weer Marsiaans voor sommigen zijn, dan een voorbeeld:
Xenophon gebruikte helpers en bedacht praktisch zinnige leersituaties om, in de opleiding van strijdpaarden, de aversieve stimuli uit te delen.
(te vinden in Xenophon: Peri Hippikes http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0209;layout=;query=text%3DHorse.%3Achapter%3D1%3Asection%3D1;loc=Horse.%201.1 ). Bepaald niet de eerste keer dat ik naar X kan verwijzen.

Ander voorbeeld: je paard "het goede voorbeeld" geven door simpelweg vóór te gaan in gewenst gedrag zoals door plassen lopen.

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey

Piet schreef op vrijdag 13 juli 2007, 11:21:


Ook dit is volgens mij niet meer dan 1 uit een hele serie mogelijkheden die de sociale plaats in een kudde bepaalt. (Eerst komt de familiegroep, dan pas de kudde als "laag").

Ook dit blijft neerkomen op "wat schiet ik ermee op?"
Een 2e of 3e of 4e laag TOM erbij bedenken (trainer denkt dat paard denkt dat trainer denkt...) gaat niet op. Zie mijn vorige post

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey

Esther schreef op donderdag 12 juli 2007, 21:04:

.> In Suid Afrikaans kan ook

'ksal nie segge wie nie!! En zeker niet wéér beginnen met al die over en weer moddergooi toestanden he!!

marianne laenen schreef op vrijdag 13 juli 2007, 13:32:


Als A>B en B>C is A daarom niet altijd > dan C
Ik bedoel het volgende:
Queenie is baas over Maia, en Beereke
Maia is dominant over beer
Dus volgorde zou zijn: 1 Q, 2 M en 3 B
Maaar toch mag B wel in de buurt van Q komen terwijl ze beide uit één emmer eten, maar M mag geen 5meter dichterbij komen.
Waarom?
Binnen de kudde zijn er ook nog vriendschappan
Queenie laat B als vriendje toé binnen haar bubbel, maar omdat ze weet dat ze helemaal niet moet vrezen voor haar positie vind ze dat wel fijn
Maia daarentegen durft zich zelf soms wel eens opdringen en komt dan de ruimte van Q binnen, ongevraagd. En dat moet q niet hebben en laat ze dus ook veel minder toe dat ze binnen komt in de ruimte.

het kan dus perfect zijn dat paard A boven B C D E F enzovoort staan, en B dus ook over C D E enz, maar dat A beste vriendjes is met F en G met Z, terwijl G toch dominant is over Z.

Zie het dus niet als een ladder, maar een spinnenweb

Bovendien is elke omstandigheid anders

Als het op eten en drinken aankomen, en de meest aangename plek, etc is Q dominant. Op wandeling neemt M vaak de kop, soms ook B en loopt Q vaak helemaal achteraan.

Dàn zijn de rollen anders verdeeld.

Ik heb nog vb maar ze schieten me niet direct binnne

e m kraak schreef op vrijdag 13 juli 2007, 13:54:


Waarom doet een paard dit?
Doet hij dat uit 'onzekerheid ', controlevragen , of omdat hij totaal niet weet wat de bedoeling is, uit kudde 'gevoel '..Waarom zou een paard mee willen werken?


Hoe word een paardenleider een paardenleider?
Ik bedoel , de leidende merrie in de groep , hoe heeft ze die status verworven? Ze heeft denk ik niet al tien keer de kudde naar het speciale mineraalrijke grond geleid , waardoor de paarden denken van goh , die weet goed wat goed voor ons is!
Hoe een leidende merrie zich gedraagt als ze het eenmaal is , dat is me aardig duidelijk , maar het proces tot leidende merrie...

Ga ik eens rustig lezen , vannacht of zo na mijn werk...

Eva Saegerman schreef op vrijdag 13 juli 2007, 14:01:


Of is hier al sprake van gedeeld leiderschap?
Komt wel!

Leuk onderwerp!!!

Gr Esther

Ok dat snap ik hé. Hier zijn ook vriendschappen. Couscous en Sela staan de hele dag te knuffelen en Apache en Indy plakken aan elkaar (zonder te knuffelen), wij noemen die twee pépé en mémé.

Maar Couscous heeft vorige week wél Sela de paddock uitgestampt, los door de houten voederbak, die lag helemaal plat... Sela liep haar in de weg bij het eten....

Het is hier wel héél onrustig geworden met Couscous erbij amai, wat een furie!

Marianne