e m kraak schreef op vrijdag 13 juli 2007, 13:54:
> van lennep schreef op vrijdag 13 juli 2007, 10:47:
>
>> Eva Saegerman schreef op vrijdag 13 juli 2007, 10:39:
> Er zijn grofweg twee wegen via welke je paard waarschijnlijk
> naar verwachting zal responderen op je stimuli:
> 1) ontwijken van aversieve stimuli
> 2) zoeken naar bekrachtigende stimuli
Waarom doet een paard dit?
Doet hij dat uit 'onzekerheid ', controlevragen , of omdat hij totaal niet weet wat de bedoeling is, uit kudde 'gevoel '..Waarom zou een paard mee willen werken?
> De, hoop ik, zo langzamerhand bekende p en r.
> Ethosociaal wordt het ingewikkelder, en daarmee pas komen we in
> de richting van "leiderschap" als leider gedefinieerd wordt als
> "degene waarop uit eigenbelang gelet wordt", te beginnen met de
> mogelijkheid dat ik ("leider") mijn paard weet duidelijk te
> maken dat mijn beslissing opvolgen de juiste strategie is om
> met aversieve stimuli vanuit derde bron om te gaan.
Hoe word een paardenleider een paardenleider?
Ik bedoel , de leidende merrie in de groep , hoe heeft ze die status verworven? Ze heeft denk ik niet al tien keer de kudde naar het speciale mineraalrijke grond geleid , waardoor de paarden denken van goh , die weet goed wat goed voor ons is!
Hoe een leidende merrie zich gedraagt als ze het eenmaal is , dat is me aardig duidelijk , maar het proces tot leidende merrie...
> http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A
> 1999.01.0209;layout=;query=text%3DHorse.%3Achapter%3D1%3Asection
> %3D1;loc=Horse.%201.1 ). Bepaald niet de eerste keer dat ik
> naar X kan verwijzen.
Ga ik eens rustig lezen , vannacht of zo na mijn werk...
Warboel
