Eva Saegerman schreef op vrijdag 13 juli 2007, 13:47:
> eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 13 juli 2007, 11:41:
>
>> Eva Saegerman schreef op vrijdag 13 juli 2007, 11:25:

> ist niet meer te trainen.
> En tis niet omdat je het hebt, dat je het tot ontwikkelijk kan
> brengen!
> Dat heeft dan weer meer ervaring te maken vermoed ik.
Misschien heb je gelijk. Is het niet aan te leren. Misschien wordt je ermee geboren, ik weet het niet. Ik weet wel dat ik als klein meisje express op het Scheveningse strand verdwaalde.... Want er reden van die grote politiepaarden op het strand en als je nu maar hard genoeg brulde dat je verdwaald was.... en om je moeder blerde, was de kans heel groot dat ze je voorop het zadel trokken en je een gratis ritje naar de dichtsbijzijnde hulppost kreeg

) Dus kreeg ik daarna ook altijd op m'n donder omdat ik 'm weer gesmeerd was... maar had het er kennelijk allemaal voor over.
Ik zal toen een jaar of 5, 6 geweest zijn, ouder niet.
Toen was alles al paard, daarna werd het alleen maar erger.... Paard, paard, paard. Ik wilde een paard!! Konden mijn ouders, met nog 3 kinderen, echt niet betalen.
Paardrijden is een rijkelui's sport, niet voor gewone mensen zoals wij, weggelegd.
Zeiden mijn ouders. Ze hebben echt alles uit de kast getrokken om mijn paardenziekte te bannen....
Hadden echter geen rekening gehouden met m'n Opa, die vroeger bij de cavelerie had gezeten en eindeloos kon vertellen over de verschillende paarden die hij gereden had.
Haha... het vuur ging alleen maar hoger branden!
Paard, paard, paard!! Ik was 15 jaar en kreeg 2,50 (GULDEN!) zakgeld in de week. Paardrijlessen kostten 7,50 in de week... Kon ik niet betalen. Dus spaarde ik 3 weken zakgeld en ging toch. Heb zo licht leren rijden, de koning te rijk!
Ik reed eindelijk PAARD!
Ik was 16 jaar en voor het eerst alleen op vakantie. M'n vakantievriendinnetje heeft mij 3 weken niet gezien. Ik vond een verhuur rijstal en reed PAARD, PAARD, PAARD.
Proefde de vrijheid van het lekker buitenrijden, in de vrije drentse natuur, te paard.
Precies dezelfde plek als waar ik nu woon, vanaf 1989.
En wat was het eerste wat ik gedaan heb toen we deze boerderij gekocht hadden?
Juist. Ik kocht eindelijk ons allereerste PAARD!!!!
En velen zouden in de loop van de navolgende jaren nog volgen, want ik had nooit genoeg van het fenomeen Paard en alles wat daarmee samenhangt.
Ik kwam hier, op dit forum. En weer ging een andere wereld voor me open. Lang leve het internet!! De kennis, de mogelijkheid tot leren voor wie wil leren.
Ik las me compleet suf. En veranderde in een paar jaar tijd in mijn hele manier van denken betreffende datzelfde fenomeen paard. Allereerst verdwenen de hoefijzers, daarna volgden alle dekens, ze liepen steeds vaker buiten en op een gegeven moment werden de stallen niet meer gebruikt. Het voeren veranderde, de brokken gingen definitief de deur uit. Bitten hangen te verroesten op de deel, zijnde deco, want ik gebruik ze niet meer. De longeerzweep en de dressuurzweep worden alleen nog maar gebruikt om met de (alweer!!) jonge kittens te spelen....
En als je denkt eindelijk genoeg te weten over je jeugdliefde paard..... ga je je verdiepen in clickeren.... en komt subtiel trainen om de hoek kijken.
En je beseft dat je echt helemaal NOOIT bent uitgeleerd over PAARD.
Ja Eva, ik begrijp precies wat jij bedoeld met een 'seintje' krijgen.
Je krijgt gewoon de boodschap: ik moet piesen!
Een bepaalde spierverstrakking.... anders lopen... wat meer lopen te dreutelen... Ik weet het niet. Maar het signaal komt heel duidelijk door.
Ik weet ook echt niet hoe ik dat weet, of ik dat door ervaring geleerd heb of dat ik paarden gedachten opvang... Geen idee. Maar het is heel duidelijk.
Ik kan niet zeggen of je dit kunt leren of dat dit 'gevoel' er gewoon is....
Het is hetzelfde met sturen. Ik kan echt niet uitleggen hoe ik dit doe.
Ben heel slecht in iets uitleggen dus beslist geen lesgever.
Ik 'denk' een paard naar links of naar rechts... Ik denk: we gaan die kant op... en het gebeurd. Misschien heb ik een onwillekeurige beweging naar die kant gemaakt, ik weet het niet. Maar het IS zo. Ik heb geleerd daarna te luisteren en dat noemen we denk ik: op je gevoel afgaan.
Pfffff.......
en nu nog hopen dat Catcher ook seintjes doorgeeft

)
Wil.