Christel Provaas schreef op vrijdag 20 juli 2007, 13:23:



Hai Christel,

Leuk dat je het vraagt. Als je het geluid heel luid zet hoor je het zelf ook denk ik. Ze is bang van dat pallet want dat zwarte erop heeft ze nog niet gezien. Dat zie je wel denk ik. Ik vraag haar er naar toe te kijken/komen. Ze is dichterbij gekomen, kijkt dan even weg, ik vraag met mijn hand wijzend naar het pallet om er weer aandacht aan te geven, ze kijkt op mijn vraag mooi naar de pallet waarop ik 'GOED' zeg, dan ga ik naar haar om de beloning te geven, en doe ik waar Conrad ook al over schreef: feed for position. Ze heeft recht op een beloning want ik heb gebridged, en door de beloning dan nog iets dichter bij de pallet aan te bieden doet ze meteen nog een extra stapje dichterbij.


Maar één stok hoor: de carrot stick. Welke ander stokken dacht jij nog te zien?


Ha, dat dacht ik terwijl ik het deed al dat dat er anders uit zou zien! Jullie hoeven mij niet te geloven maar dat is een aanraking van 10 gram ongeveer. Ja, die deukt de zachte huid op die plek wel iets in, voel zelf maar hoe snel dat gaat. Misschien kan je wel zien dat beide paarden er ook licht op reageren aan het feit dat ze na stop aanraking nog iets verder naar achter gaan? Maar je mag het zeker zeggen, als het er niet goed uitziet is het mss. voor het paard ook niet leuk en is dat ook een reden om een andere hulp te zoeken.


Lief hé... Maar allebei doen ze het niet zo om het spelen op zich, maar om het voer, ook Cesar. Als ik geen voer bijheb kan ik ook dingen vragen en doen ze het nog wel ook, maar als ik het zou blijven zonder voer doen stoppen ze ermee, of moet ik fases gaan opdrijven (wat in vrijheid met het hek naar de wei open trouwens niet kan).

Bedankt voor de feedback!
Nathalie

Piet schreef op vrijdag 20 juli 2007, 13:33:


Hoi Piet, bedankt om te kijken en feedback te geven, en om jouw klikkerlicht te laten schijnen...
Dat van het derde filmpje legde ik net uit aan Christel, kan je je in die uitleg vinden? Wat ik zelf zou kunnen opmerken is dat ze beloond wordt voor een hele kleine actie (terugkijken naar het pallet) terwijl ze ervoor al grotere actie ondernomen had en ik daarvoor niet begridged had.


Dat zou ook kunnen, het klopt dat ik nu we voerbeloningen begruiken vind dat ik niet meer hoef te wachten tussen oefeningen zoals vroeger ze krijgt nu immers toch ook een beloning (voer ipv. rust) vind ik tenminste, maar Lolita denkt daar mss. anders over
Maar is slechts een gedeeltelijke verklaring, gezien al bij ons eerste contact ik het raar vond dat dit voor mij nog vreemde paard zo raar aan alles ging likken nadat ze snoep gekregen had.


Zal ik proberen... Weet je dat een hele tijd geleden Eddy Modde (van Parelli) mij ook al stimuleerde om het zonder de stick te proberen?


Bedankt! (klein meisje groeit helemaal)

Nathalie Lagasse schreef op vrijdag 20 juli 2007, 16:03:

Ik heb de filmpjes nog eens bekeken. De diversiteit aan zwepen zal wel met de resolutie te maken hebben. Soms lijkt de zweep wit, soms zwart en pas in het vierde filmpje op het eind zie ik hem oranje. Eerder zie ik een klein breed lusje oid op het eind, maar in het laatste filmpje zie ik dat er een lange veter of slag aan zit. Vandaar!

Nathalie Lagasse schreef op vrijdag 20 juli 2007, 11:17:

Verschrikkelijk leuk ook, deze filmpjes van Cesar. Wat wordt ie snel fanatiek!

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 20 juli 2007, 13:45:


Das best Eddy, want ik heb een heel dun velletje
Bedankt om te kijken en te becommentarieren alleszins!


Klopt helemaal. Zeker Cesar vraagt ook zelden naar aandacht. Denk je dat dat te veranderen is, dat ikzelf interessant wordt en niet de dingen die ik meebreng (voer of voorwerpen)?


Dat was dus echt niet veel druk, maar ja, is nu nog moeilijk te bewijzen. Dat ik druk op de borst of wijzen naar de borst gebruik voor achteruit heeft wel een reden, mogelijk geen goeie, maar dat komt door Chris Irwin. 'No impulsive energy to the face' zei die toch, en toonde ons om naar de borst te wijzen. Waarop ik dat niet alleen met wijzen maar ook op de Parellimanier (wijken voor druk) deed. Cesarke (de ruin) is inderdaad meer gewend van mij dat ik naar achter wijs en 'achter' zeg. Met Lolita gebruik ik geen stem behalve lieve woordjes en de bridge ('goedzoo').


Dat is een nuttige opmerking, zal ik aan moeten werken.


Ze vinden mij enorm interessant als ik hooi breng, of de draad in de wei verzet, of dazen doodsla. Heb je suggesties voor tijdens het werk? Er is zeker een mate van 'bakblues' bij hoor. In de winter kunnen we weer op het maisveld grondwerk gaan doen, maar voor de moment zou mijn paard mij daaar niet zien staan vrees ik


Dat kan ze nu ook al wel (enkel op gebaar, niet op stem dus). In Parelli heb ik geleerd om van op afstand een gebaar te gebruiken (driving game) en als het paard vlakbij staat aanraking (porcupine game = wijken voor druk). Uitleggen en Peetjes tekenen hé, dat kan ik wel


Kijk door het zo voorzichtig (en niet aanvallend) aan te brengen ga ik dat heel serieus overwegen sie!

Groetjes,
Nathalie

Huertecilla schreef op vrijdag 20 juli 2007, 11:10:


Dat is heel duidelijk waarom niemand dat snapt, het is niet zo'n goeie vergelijking. Een zeepaardje in een aquarium is zoals een paard in een box. Veel te weinig ruimte, tekort aan vanalles (ook soortgenoten soms). Ben je al eens in een aquariumwinkel geweest? Ook ver van de natuurlijke behoeften van de vissen hoor, om zo gehouden te worden.
Dit is trouwens totaal niet aanvallend bedoeld, maar gewoon als hulp voor jouw begrip, misschien vind je wel een betere vergelijking, want ik kan je queeste om paardenlevens te verbeteren door verhoogde kennis bij de paardenmensen alleen maar toejuichen.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op vrijdag 20 juli 2007, 15:49:


Zonder communicatie geen truukjes. Denk daar eens over.

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey

e m kraak schreef op vrijdag 20 juli 2007, 16:59:


Je bedoelt dit vast niet zo simpel als het lijkt, dus ik durf niet zomaar zeggen dat ik het snap.
Misschien kan ik wat ik zelf bedoel beter uitleggen met een voorbeeld. Als ik aan Cesar vraag om op de pallet te gaan staan regelt hij grotendeels zelf in welke volgorde hij zijn voeten erop zet en langs welke kant hij erop gaat. Toen ik hetzelfde aan Lolita aanleerde kon ik haar specifiek vragen een bepaalde voet op te tillen, of in een bepaalde richting te komen. Als ik dat met Cesar probeerde (met wie ik nooit veel Parelli gedaan heb) begreep hij die aanwijzingen niet. Ik kon hem natuurlijk wel aanleren op de pallet te gaan, door lokken, en door telkens te belonen voor stapjes in de juiste richting.
Als Lolita nu met haar voorbenen op de pallet staat kan ik bv. met druk op haar zij vragen dat ze ronddraait terwijl haar voorbenen blijven staan. Ik kan haar vragen er voorwaarts af te gaan, of achterwaarts. Ik kan haar vragen erover te springen ipv. erop te gaan staan. Met Cesarke kan ik alleen maar wijzen naar de pallet en zien wat hij ermee zal doen, en belonen voor wat ik de moeite vindt.
Twee verschillende manieren dus. Hoe noem jij dit verschil? Mag Egontaal zijn hoor, graag zelfs. Die online skinnercursus heb ik ooit ongeveer afgemaakt vroeger.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Huertecilla schreef op vrijdag 20 juli 2007, 15:36:


Dit is dus weer de geijkte nonsens van iemand die hoe dan ook weer eens probeert zijn gelijk te halen.
Het is geen wonder dat je wanneer je zeer regelmatig op de stenen rijdt verrekt weing aan voeten moet doen. Nooit is hier iets anders gezegd.
Beste voorbeeld daarvan is Pien, met haar "on the road learning" tot 180 km per week
Ga dit eens doen met een paard waar bij km 1 de stukken hoefwand je om de oren vliegen, scheuren mogelijk tot in de kroonrand kunnen springen door de splijtende druk die een hoefwand kan geven en laat hem de rest van de afstand lopen op een zool als een babyvelletje.
Klaar is Kees! Inderdaad! Voor weken!

Hoi Jolanda,

Ik had je goedbedoelde advies helemaal begrepen, hoor!

Ik heb je weblog gelezen, leuk om te lezen hoe het met Iwan is gegaan zonder ijzers!
Ik hoop dat het straks bij Parmanta net zo voorspoedig gaat als bij Iwan.

Ook ik vind het jammer dat er zo'n discussie ontstaat over formuleringen.
Het bevorderdt de leesbaarheid van dit topic niet echt, althans, dat is mijn mening

margaretha schreef op vrijdag 20 juli 2007, 17:24:


Sorry hoor dames, als het details waren dan hadden jullie gelijk.
Het gaat echter over de basis, het bestaansrecht van het NatuurlijkBekappen.
Ik wil je voorstellen, voor een beter begrip, de hele Hoefnatuurlijksite nog eens te te lezen.

Piet

Jacqueline v d Berg schreef op vrijdag 20 juli 2007, 11:50:


Mijn dierenarts is net geweest. Hij heeft haar nog een keer onderzocht en het is duidelijk ataxie. Het is ook duidelijk verslechterd. Hij verzekerde me echter dat ze momenteel geen pijn heeft. En daar ben ik heel blij mee, dat is het enige wat telt.

Ik zal haar nooit meer kunnen berijden, maar dat interesseert me niet. We gaan zoveel mogelijk leuke dingen doen, wandelen, haar vriend en vriendin opzoeken.

Over een maand komt mijn dierenarts nog een keer langs om haar in te enten en dan bekijkt hij haar nog een keer. We hebben alles goed doorgesproken, ook wat ik moet verwachten voor de toekomst en in welke gevallen ik hem moet bellen. Niet leuk om te horen, maar erg belangrijk.

We hebben met Indy afgesproken dat ZIJ kiest wat ze wil. Hij heeft haar steeds geaaid en met haar gepraat, Indy luisterde met gespitste oortjes. Ze heeft zelfs nog zijn gezicht gelikt. Hij vond het heel erg, hij zat er erg mee. Hij is blij dat Indy bij ons blijft zolang zij dat wil.

Bah, ik zit hier nu te huilen achter de computer, ik vind het zo oneerlijk.

Monique