Beste Kippen liefhebbers, hier is het verslag van Conrad van Pruijssen van dag 6
van het 5 daagse ChickenCamp Level 2 Cue’s van Bob Bailey verzorg door Marie Fogelquist van House of Learning.
De eindconclusie van 5 dagen kippen training is drieledig.
Persoonlijk conclusie:
Ik vond het heel erg leerzaam. Het was voor mij al weer lang geleden (2,5 - 3 jaar) dat ik frustratie heb gevoeld bij het trainen van dieren. De oorzaak van de frustratie ligt natuurlijk bij mij zelf. Ik leg de lat op een bepaalt niveau. Ik moest en zou slagen voor de test, de beperking is dan de tijdsfactor. Normaal id de factor tijd nooit iets waar ik rekening mee houd.. Hierdoor haal je de druk weg en lukt het vaak nog veel sneller als gehoopt.
Iedereen die de verslagen van ChickenCamp 1 heeft gelezen weet dat ik er pas na 3 dagen achter dat ik een test moest doen om te slagen. Toen was het gewenste gedrag al bijna bereikt
Tijdens het ChickenCamp 2 heb ik bewust op de 1e ochtend gevraagd wat de test was en hoe het uitgevoerd moest worden. Hierdoor wist ik dat er een bepaalde tijdsdruk op kwam.
Natuurlijk wilde ik graag slagen. Is het erg wanneer je niet bent geslaagd?
Op het moment dat ik geslaagd was zou ik gezegd hebben: ja! het is erg als je niet geslaagd bent. Als ik er nu achteraf op terug kijk zeg. Nee, het zou niet erg geweest zijn. Ik heb 100 dingen geleerd, de test was er maar 1 van. Had ik mogen kiezen tussen 99 dingen leren of 1 ding (de test) leren, dan had ik er toch voor gekozen om niet geslaagd te zijn en 99 dingen te hebben geleerd die ik in praktijk weer kan gebruiken.
Ik was niet van plan om de 3 volgende ChickenCamps te gaan volgen maar ik heb toch besloten om dit wel te doen.. Zelfs al zou ik niets meer kunnen leren over Clickeren, SATS, Operant Conditioneren (Ehumm!) of hoe je het ook zou willen noemen
-- kort gezegd het trainen door het gewenste gedrag te versterken door belonen. --
dan kan ik er nog heel veel uithalen over/voor mezelf, opzet van training en de psychologie achter het leren.
SubtielTrainen conclusie:
Ik heb bewust elke dag een verslag geschreven met de ervaringen van die dag. Hierdoor is het niet mogelijk om naar een bepaald doel toe te schrijven. Je maakt het verslag van hoe het op die bewuste dag ging (goed of slecht). Op deze manier krijg je een verslag van de werkelijkheid en de gevoelens die je daar als trainer bij hebt (frustratie, blijdschap, creativiteit etc).
Als je een verslag achteraf schrijft dan kan je naar iets toe schrijven. Had ik de verslagen naar 6 dagen gemaakt bijv. wetende dat ik niet geslaagd was dan had ik kunnen zeggen dat het kwam door slechte kippen, verkeerde instructie etc. J
Ik weet dus nu ook weer hoe het voelt als iets niet lukt wat je wel wilt of als het anders loopt als je hoopt. Ik ga deze evaringen gebruiken om de lessen / trainingen en cursussen nog beter op te bouwen. Gewoon om te zorgen dat ook de lesstof voor klanten wordt opgezet volgens het principe van: opzetten voor succes. Net zoals we nu al bij de paarden doen.
Wat betreft de link naar de paarden of andere dieren die je kunt trainen volgens het principe van belonen van het gedrag wat je wil versterken.
Dan kom ik toch terug op het stokpaardje van Bob Bailey: Think, Plan, Do
Think: Bedenk wat het eindresultaat moet zijn.
Plan: Bedenk hoe je dit wil bereiken en zet de training (inclusief omgeving) zo op dat de kans van slagen het grootst wordt.
Do: Voer uit wat je hebt gepland en pas indien nodig in de plan fase je plan / strategie aan.
Het is daarbij dus heel erg van belang om in de DO fase te kijken of het dier het gedrag vertoond wat je wilt zienen alleen dan te belonen. Beloon je het verkeerde of iets wat er op lijkt dan versterk je dus het verkeerde gedrag en krijg je prachtige kettingen van gedrag (zie DAG3) maar gaat het dier iets heel anders doen dan jij wilde.
Je kunt het principe van extinction burst heel goed gebruiken maar daar moet je dan wel voldoende ervaring mee opgedaan hebben.
Wat betreft de strategie die ik had met KIP2 extinction burst zat ik op de goede en snelste weg volgens Marie Fogelquist, ik was alleen net te vroeg gestopt waardoor ik een ketting kreeg en niet de uitbarsting waarbij KIP2 doorhad dat zij alleen maar moest pikken als de que gepresenteerd werd.
Algemene conclusie:
Ik denk dat de belangrijkste conclusie is.
Ik heb bewust dagelijks een verslag geschreven voor iedereen zodat mensen kunnen zien hoe een leerproces verloopt. Hierbij heb ik willen laten zien dat het niet uitmaakt hoe ervaren je bent als mens of trainer maar dat iedereen dit leerproces doormaakt als hij iets nieuws gaat leren.
Het verslag is niet een verslag geweest van exacte technische handelingen, ook niet van de weg die ik het beste had kunnen volgen om de kippen te trainen.
Het verslag was een combinatie van technisch handelingen, de gekozen weg, maar vooral wat het met mij als trainer deed.
Ik wilde laten zien dat je het moet durven om je zelf als mens / trainer (ongeacht je staat van dienst) kwetsbaar op te stellen. Alleen door eerlijk te laten zien hoe een leerproces verloopt als je iets nieuws aanleert stel je andere mensen ook in staat om hiervan te leren.
Ze zien dus dat het niet altijd een HIEP HIEP HOERA verhaal is, ook niet als je bekend staat als een trainer met een goede staat van dienst. Het zal mensen helpen om in hun eigen leerproces niet / minder gefrustreerd te raken omdat ze zien dat dit er bij hoort, maar dat het niet helpt en dat je rustig moet blijven om een creatieve oplossing te zoeken om uiteindelijk toch tot een goed resultaat te komen.
Ik ben het met Bob Bailey eens dat mechanical skills een heel belangrijk iets is. Dit is het minste wat je moet bezitten als trainer. Hetgeen wat daar nog boven op komt zijn mentale skills. Ik denk dat deze nog belangrijker zijn, vooral als je een professionele trainer bent.
Als metafoor een voorbeeld uit de tenniswereld.
Waarom win of verlies je bij het tennissen als je in de TOP25 van de wereld staat. Alle tennissers die hier in staan kunnen perfect tennissen. Ze kunnen in een oefenpartij of training de bal overal slaan waar zij maar willen. Maar hoe gaat het in een wedstrijd waarbij zij zich moeten terugvechten als ze 2 sets achterstaan. Je weet dat je de bal perfect kunt slaan maar kan je je hersenen zo goed tot rust brengen dat je ook de achterstand inloopt als het spannend wordt. Zijn je mentale skills op orde dan lukt het je.
Ik hoop dat iedereen het gevoel heeft gehad dat zij de kippen aan het trainen waren, dat zij konden voelen wat ik voelde en hier misschien zelfs een stuk herkenning in hebben gezien.
Ik ben van mening dat het heel goed is als iedereen dit zou doen, je zelf kwetsbaar durven opstellen (de angst voor je eigen ego of reputatie heel even op de achtergrond zetten) en een leerproces beschrijven zoals het verloopt zowel technisch als emotioneel.
Als we dit allemaal zouden doen en deze leerprocessen plaatsen op paardnatuurlijk of andere forums dan denk ik dat we er allemaal beter van worden doordat we dan nog sneller en beter kunnen leren (van elkaar). Je zult dan minder last hebben van frustratie, faalangst etc omdat je weet dat het erbij hoort in een leerproces en dat iedereen hier in meer of minder mate last van heeft.
UITDAGING:
Eerst nog even wat Nederlandse spreekwoorden:
Wie de schoen past trekt hem aan.
Wie pakt de handschoen op.
Oftewel.
Who is next, Wie volgt, Wie wil, durft en kan de ander (de lezer) echt laten leren door zijn leerproces (in detail met zowel technische handeling als gevoelsmatige zaken) op te schrijven en te posten. Dus niet alleen maar HaLeLoei Ja verhalen maar ook een beschrijving van hoe de weg ernaar toe eruit zag.
EINDCONCLUSIE:
Het eindresultaat is geweldig maar de weg daarheen is veel interessanter en leerzamer en zal zorgen dat het de volgende keer nog beter gaat.
Groeten van Conrad van Pruijssen
SubtielTrainen nu met kippen ipv paarden Moooii
Piet
Warboel
