Esther schreef op dinsdag 31 juli 2007, 21:41:
> Monique Meijer schreef op dinsdag 31 juli 2007, 13:01:
>
>> Indy staat de meeste tijd (afgezien van wat korte
> zeggen dat ik bewondering heb voor de manier waar je hier mee
> omgaat.
>
> Es
En toch heb ik nog steeds dat hele kleine sprankje hoop dat Indy tot de gelukkigen behoort die op een wonderbaarlijke manier helemaal weer herstellen, ookal heeft iedereen ze opgegeven.
Hoe uitzichtsloos het is, je houdt nooit op te hopen dat het weer goedkomt.
Gisteravond wilde ik haar van het weiland naast ons weer naar huis halen, wilde ze niet komen. Ik naar haar toe, bleek dat ze niet over/door de molshopen heen kon en daarom maar bleef wachten op mijn hulp. Op de weg aangekomen, liep ze aardig, maar duidelijk slepend met de achterhand. Zolang de ondergrond hard en vlak is, kan ze nog aardig uit de voeten.
Bah, je komt steeds meer beperkingen tegen.
Warboel
