Lena schreef op donderdag 16 augustus 2007, 20:17:

dank je wel,
Hoefschoenen ga ik nog niet direct proberen, eerst gewoon in de wei zonder pijn en last, en dan zien we wel weer (ik wil er niet op als ze afziet). Onze paarden worden enkel maar recratief gebruikt hoor, het idee was wel om in de winter eens aan een indoordressuuswedstrijd mee te doen, gewoon eens om te zien hoe dat gaat. Maar dat is nog een tijdje. En voor de rest: heerlijke wandelingen maken.

Intussen proberen we ons er bij neer te leggen bij het feit dat ze niet loopt, maar blijkbaar toch nog tevreden, nieuwsgierig, en goed etend is. En ze gaat nog altijd buurten met de shetlanders in het naasliggend weitje.
Groetje, Lena

Eva Saegerman schreef op donderdag 16 augustus 2007, 20:24:


Hoop dat het past bij vorm en lengte van de zadelplek.

Als dat in orde lijkt je er mee gaat rijden, let dan even op dat je geen spijkerbroek met nieten in de achterzakken aanhebt, dat beschadigt de achtersteun.
Je merkt het vanzelf, maar een gewaarschuwd mens telt voor twee, dus... die achtersteun is hoog en dat merk je bij op en afstappen.
Dit zadel is bedoeld voor een rijstijl met relatief lange stijgbeugelvoering. Als je een 'engelse' lengte instelt zit je niet zoals bedoelt.

Veel succes.

Ans Jondral schreef:


Huh? Spirit steigeren als hij angst heeft? Heb ik nog nooit meegemaakt.
Spirit steigert niet als hij angst heeft, hij is voor zover ik kan beoordelen ooit één keer ergens bang voor geweest en dat was verleden week toen hij kennismaakte met vliegenspray (is al opgelost). Toen heeft hij wat rondgerommeld maar dat was dan ook alles. Eerlijkgezegd geloof ik niet zo in steigeren als angstreaktie. Ik geloof meer in 'weg willen' als angstreaktie en steigeren om los te komen of als verzet om zich aan een opdracht te onttrekken. IK vind steigeren dus ongewenst en gevaarlijk, tenzij ik het mijn paard op commando zou leren.

Spirit heeft dusdanig veel vertrouwen in mij, in het leven, dat wanneer IK zeg dat het goed is en hem stimuleer iets te doen, hij dat zonder omwegen gewoon doet. Of dat nou een hindernisparcourtje of een diepe plas water is; hij doet het gewoon, desnoods ga ik hem voor en hij volgt.

Verder: Een paard dat angst heeft hoor je nooit te straffen ! Dát is nou juist het probleem van de gemiddelde paardenbezitter, dat-ie denkt dat paardlief zich aanstelt en dus maar effe een tik met het zweepje.
Een paard dat angst heeft hoor je gerust te stellen. En ermee te werken in een veilige omgeving, en, (daar kom ik weer) een leider waardig te zijn zodat hij kan leren op jou te vertrouwen.
Of je nu clickert om die angst te overwinnen of desensibiliseert; je kunt pas verder als die angst weg is.


Rust werkt natuurlijk altijd het beste.
Ik gaf een steigervoorbeeld omdat Spirit dat ooit een paar keer gedaan heeft toen hij zijn jeweetwel achterna wilde en mij dacht op die manier te imponeren. Dat heeft nul met angst te maken.
Mja, dan gaat ie in de achteruit en mag hij zich 5 meter verderop even bedenken wat er nou precies gebeurde.
Let wel: Ik straf niet voor het steigeren; ik geef hem vliegensvlug een andere opdracht, namelijk achteruit te gaan.

Pête steigert dus als reaktie op iets. Door haar dat te laten doen en niet te reageren heb je het niet opgelost want ze doet het nog steeds, zo te lezen. Snap je waar ik heen wil? Hoeveel ruimte geef je je paard om te laten doen wat het paard graag doet? En als ze dan neerkomt, zeg jij dan 'braaf' om haar gerust te stellen of laat je haar weten dat je er niet van gediend bent?
Dus als mijn zoon ongevraagd een snoepje uit de kast neemt kan ik maar beter niet te reageren en niet laten weten dat ik dit niet netjes vind van hem? Of moet ik zeggen : 'Wat lief dat jij het papiertje zo netjes in de vuilnisbak gedaan hebt?'


Training is training. Maakt niet uit waar. Eigenlijk is alles wat ik met Spirit doe een leermoment en dus training. Of dat nu netjes naast me laten lopen langs de merries is wanneer hij van de weide komt of in de bak over de wip laten lopen. Zélfs als ik met hem buiten wandel zit er nog een trainingsmoment aan.


Nee, nooit. Waarom?
Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 16 augustus 2007, 21:24:


Hier een tijdje en steigerend en met voorbenenslaand veulen ( maand of negen) gehad uit angst, om zo snel mogelijk weg te komen.
Dit was snel opgelost met clickeren, we hebben niet het steigeren aangepakt maar het commando laag geleerd. Op de vraag laag deed ze haar hoofd naar beneden. Vanuit die basis hebben we haar kunnen bekappen en geleerd om iets om haar hoofd te hebben. Toen dit veulen hier weer weg ging liep ze los de trailer in. Toen ze hier kwam heeft ze met inladen zich zelfs door steigeren achterover laten vallen en vertkte het de trailer in te gaan.

Peter Donck schreef op donderdag 16 augustus 2007, 16:13:

Belangrijke zadelaanpassingen werden geïntrodudeerd in 1928 na een testprogramma in 1923-'24.
Dít was de grote anpassing aan de italiaanse manier van rijden waar verschillende officieren heen waren gestuurd ter opleiding.
Dit staat eenduidig en helder in de motivatie van de voorgestelde wijzingen vermeld.
Dit gaat logischerwijze samen met aanpassingen in de rijopleidingen.
Dit is het model McClellan dat zweetbladen krijgt en waarvan aardig wat instructiebeelden zijn.

De laatste officiële McClellan-aanpassing is de Whiting Modification uit 1931 en die is op basis van de McClellan met Caprilli-saus.

Alle bereden eenheden uit recentere tijd gebruik(t)en dit type zadel. Van de Rhodesian Grey's Scouts zijn aardig wat fotos beschikbaar. Idem hun onwaarschijnlijk informatieve en vaak ronduit onderhoudende veldervaring.
Die lui zaten vaak vér weg van alles en hadden alles waar ze op konden terugvallen zelf bij zich. Ook geen reservepaarden, niets. Hun paard was zóóó belangrijk en het is interessant hoe dit rijtechniek en strategie beïnvloed. Natuurlijke hindernisssen, hekken, rivieren en hoe die te kruisen helemaal in het licht van paardbehoud.
Een verrassende bron van paardgerichte trekkersinformatie zonder dat er paardvriendelijk motieven aan ten grondslag liggen.
Maar goed, Caprilli rijsaus op een evolutie-McClellan.

Ik heb met een bijna twee decennia lang verantwoordelijke veldofficier ook aardig wat gecorrespondeerd over zijn visie en ervaring mbt blootsvoets en beslag.
Er was bij hem logischerwijze geen twijfel over of ecotope onbeslagen opgegroeide paarden de ondergrond aankonden. Toch was het voor betrouwbare inzet effectiever dus noodzakelijk de paarden te beslaan. De belasting van ruiter plus materaal in combinatie met pittige ritten van langere duur gaf teveel problemen. Dat was in het geheel niet fijn want gaf veel extra kosten en een logistiek probleem want uiteraard is beslag in zwaar terrein verre van probleemloos en dat moesten ze allemaal zelf oplossen.
Elke ruiter had een set ijzers, nagels, hoefpik bij zich en basisscholing. Elke kleinste eenheid één ruiter met hoefsmidopleiding en een set gereedschap.
Na een patrouille of inzet was het standaard procedure dat de paarden weer van ijzers afgingen.

hc

Huertecilla schreef op donderdag 16 augustus 2007, 17:28:


op je pik getrapt ?


The United States Cavalry was a horse-mounted cavalry force that existed in various forms between 1775 and 1942. The Plains Cavalry played an important role in extending American governance into western North America.

The 1st Cavalry Division (United States) is the only division of the U.S. Army that retains the "cavalry" name, and the division retains one detachment of horse cavalry for morale and ceremonial purposes. The division is otherwise divided into 4 armored brigades and one air cavalry brigade, both of which contain subordinate units that perform traditional cavalry tasks.

The last horse cavalry charge by the U.S. Army took place against Japanese forces during the fighting in the Bataan Peninsula, Philippines, in the village of Morong in January 1942, by the 26th Cavalry Regiment of the Philippine Scouts. Shortly thereafter, the besieged U.S./Philippine forces were forced to slaughter their horses for food and the 26th fought on foot or in whatever scarce vehicles were available until the surrender of U.S./Philippine forces. For the remainder of World War II, U.S. Cavalry units were either mechanized with tanks and reconnaissance vehicles or fought as infantry.

The distinct Cavalry branch ceased to exist when it was absorbed into the Armor branch in 1951, during the Korean War. Other regiments of both armored and air cavalry exist in the U.S. Army. The patches on U.S. 1st Cavalry Division helicopters that served in Vietnam retained the symbol of a horse, symbolizing the mobility that characterized the original horse cavalry.
Patch from 1st Cavalry Division
Patch from 1st Cavalry Division

Chief, the Cavalry's last horse of the original tactical horses, died in 1968 at the age of 36.

Huertecilla schreef op donderdag 16 augustus 2007, 17:40:


en een antwoord dat duidelijk alle kanten opbotst

Huertecilla schreef op donderdag 16 augustus 2007, 21:55:


Tijdvoor Zadel(on)Naruurlijk

Spirithorses schreef op donderdag 16 augustus 2007, 21:24:


Oké, mijn beurt om Huh? te zeggen.
Is Spirit nooit bang? En hoe zit het dan met je andere paarden? Doen die zulke dingen ook niet?
(Ik begin mij hier serieus af te vragen hoe goed opgevoed mijn paarden eigenlijk zijn. Dacht nochtans dat Pête een aardig braaf paard was )


Daar heb je wel gelijk in. (Alhoewel soms Pête haar eerste reactie wanneer ze schrikt echt wel omhoog gaan is en pas in 2de instantie probeert weg te komen. Bijvoorbeeld: een vrachtwagen die achter haar plots optrekt. Toen ging ze ook omhoog (en daarna tegen de grond) ipv van ervandoor.)
Maar ze gebruikt(e) het inderdaad ook te pas en te onpas. Enge plas waar ze niet doorheen wilde en hup omhoog met die voorbeentjes. Trailer waar ze niet op wil, ook weer de lucht in. Of nog zo'n truuk van haar: tijdens longeren eerst steigeren en terwijl ze in de lucht hangt zich omkeren zodat de longe verkeerd komt te zitten en dan ervandoor crossen. (Dat is een klassieker Dat is inderdaad eerder protest.
Wel grotendeels verleden tijd trouwens, want de laatste tijd gebeuren zulke dingen maar zelden. (trailer uitgezonderd )
Mijn reacties hieromtrent zijn nochtans niet anders. (Misschien dat ze ondertussen doorheeft dat dat gesteiger mij absoluut niet intimideert? )


Ja, dat is dan weer een andere situatie.
Slechte vergelijking waarschijnlijk.


Ik begrijp je punt. Maar dat werkte dus echt niet.
Ik beloon haar niet, zeg ook niets. Maar als ze steigert, laat ik haar rustig landen, geef haar enkele tellen (of is dat belonen??) en vraag haar opnieuw te volgen.
Ik heb het geprobeerd hoor, vroegah , paard uit de lucht plukken, meteen bij neerkomen achterwaarts/ voorwaarts (wat je ook wil). Laten weten dat ik het absoluut niet kon appreciëren. Maar als ik dat doe, teveel druk op mijn touw heb of te snel mijn vraag herhaal, deed ze het gewoon terug. En dat was met Pête nou juist de grote valkuil. Die weet (wist) mijn knoppen dondersgoed zitten. Ik moest vooral heel erg opletten niet in haar spelletjes mee te gaan. Want dan escaleerde het toch altijd. (En dan werd het vaak zo gevaarlijk dat ze nog won ook. )
Ben nieuwsgierig nu, hoe zou jij mijn lieve Pête aanpakken als ze je dat zou flikken?


Omdat ik verbaasd was over die uitspraak dat hij absoluut niet zou mogen steigeren. Ik vroeg mij af hoe je het dan deed in een piste ofzo.
Omdat ik het dus wel toesta en als ik het in het verkeer zou afstraffen, zou dat voor mij betekenen dat ik wel verschillend reageer naargelang de omgeving.
Wat ik dus niet doe aangezien ik het geval van Tempête ook niet zou afstraffen in het verkeer. Bij Puzzle weet ik nog niet (denk het niet), daarom ook al mijn vragen hier.
Ik begin mij af te vragen of mijn reacties wel juist zijn tov gesteiger enzo.


Maar ik ben dus eerlijk waar heel verbaasd, dat Spirit dat gewoonweg niet doet.

Ans

Huertecilla schreef op donderdag 16 augustus 2007, 17:18:

gewoon voor de duidelijkheid en exaktheid hoor :
dit was waarschijnlijk toen japan nog in china lag ?!

de laatste chinese puntvoetdametjes zijn nu fitte tachtigers,
ze pikkelen er min of meer lustig op rond, ondanks de vergroeiingen,
het gebruik ging min of meer kopje onder met de chinese revolutie,
vanaf mao-tzé-dong dus

overigens hebben ze er nu wat anders op gevonden,
nu worden de ogen verwesterd door een plooi in het bovenste ooglid te leggen
naast het verlengen van de onderbenen natuurlijk
met een ingenieus in/opbouw-systeempje
dat de lieve poppetjes in kwestie zelf met een engelse sleutel kunnen bijschroeven.....
beauty knows no pain !

maar dit geheel terzijde
overigens

http://www.antwerpsetrekruiters.be/trek2007/webalbum/All/index.htm

Hier een impressie van de Trek 2007!

Marianne