Nick Altena schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 20:06:

tochwel, deze reaktie is jouw commentaar
maar is in niets te vergelijken met jouw ad

Hoi Nils

Ik wil het heeel subtiel hebben!
Heb de smaak te pakken, haha.

Het halster van Emiel Voest is in verschillende maten, en die knoopjes zitten er niet voor niks, anders hadden ze ze wel weggelaten!

Dat jij dat zo doet, prima, mij is anders geleerd.
(En ik begrijp het, en ga daarin mee)!
Ik wilde alleen extra informatie geven, zodat ieder daar zijn eigen "ding" mee kan doe!

Wijzelf oefenen met een goed aangesloten stalhalster, en dat werkt prima!

Groetjes Anita

Nils Vellinga schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 17:40:

Peter Donck schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 20:29:


'tuurlijk wel, een paard wordt altijd verkocht om een reden, te klein, te wild, niet genoeg plek, wil wat anders gaan doen, noem maar op! Je kunt wel op elk paard wat hier, te koop of te geef, aangeboden wordt, een opmerking gaan maken, suces ermee dan want dan ben je nog niet uitgepraat!

Anita Cats schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 20:29:


Clickeren Anita!

Apache zag er eerst ook niet het nut van in om een voetje te geven en bekappen was dan misschien niet zo gevaarlijk maar het duurde een eeuwigheid en vroeg héééél vééél geduld van de bekapper. En af en toe kon hij ook wel eens flink met een been uithalen!

Met clickeren was het echt waar na één beurt opgelost. Vraag iemand je te helpen met de voedselbeloningen.

Bij Apache gaat het nu al perfect zonder voedselbeloning, hij biedt nu spontaan de hoef aan waar je langsloopt. En natuurlijk krijgt die flinke jongen nog zijn beloning, maar het moet nu niet meer continu en hij is er heel relaxed in geworden. Hij wéét dat bekappen genieten is, hij krijgt knuffels en af en toe een hapje.

Hij staat gewoon in het middelpunt.
De drie merries staan dan reikhalzend in de paddock te kijken: "En wanneer mogen wij???"

Maar het geheim is in het begin heel technisch clickeren!!!

Marianne

Caatje schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 20:44:


tuurlijk zijn we verdomme nog niet uitgepraat !
of denk je echt dat er niet meer gesold wordt met paarden ???????
pien en eddy fungeren allebei als selektief doorgeefluik
om paarden waar andere mensen vanaf willen
een levenslange eindbestemming te proberen geven
en handelen daarbij volgens mij PD., in het belang van het paard
en mét een integere ethiek
terwijl nick willens wetens een pony kocht of liet kopen
waarvan hij op voorhand wist dat zn dochter er in de kortste tijd zou vanafgroeien
én zij een andere kant op zou willen dan waar de pony goed voor is,
daarbij verkoopt ie 'm nu voor een niet-onaardig bedrag
zonder toegevoegde meerwaarde :
de hoeven hattie al, z'n grootte ook, springen kannie amper net als dressuur,
bosklossen in "ervaren" handen want een pittig ding,
maw misschien is't beest gewoon verknalt,
daar stromen kapaza en andere koopjessites gewoon van over ......

tambayo schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 20:26:


misschien klopt het niet
maar eigenlijk klopt het wél
het is gewoon schering en inslag
wat niet goedschiks gaat
moet maar kwaadschiks
en anders de beenhouwer wél !

Peter Donck schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 21:11:


wooeeplaaaa ! we hebben weer prijs
wie wil er nog een rondje op de paardenvleesmolen !?

http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/prikbordshow.cgi?id=1284

voorwaar een integer beest !
in ieder geval meer dan z'n verknallende "eigenaar" !!!!!!!!!!!

Esther schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 19:44:

Daar heb je gelijk in Esther. Misschien zit er meer achter.
En misschien ook niet. Het is trouwens ook niet eerlijk om alleen Nick nu aan te vallen op iets wat op grote schaal dagelijks gebeurt.

marjolijn schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 21:35:


nee, inderdaad dan moet je gewoon zwijgen
nog altijd makkelijkst,
shutup & play your guitar,
soit belle et tais toi

Peter Donck schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 21:16:

http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/prikbordshow.cgi?id=1284

Perceptie zegt alles.
Verknalde eigenaren bestaan alleen in perceptie.
Een paard met een ernstige blessure mag naar de slacht,
of liever naar iemand die haar weidegang wil bieden,
of nog beter blijven bij de eigenaar voor de rest van haar leven.

Stel je bent een jong vrijgezel ding van 25 met een passie voor paard rijden, 1 paard kan je betalen op de staling en dat paard heeft een ernstige blessure, als je in jouw perceptie niet verknalt wilt zijn kies je voor de beste optie en ga je nog een jaartje of 20 wandelen met je geliefde paard. Ook leuk voor je kinderen die er de eerste 10 jaren van hun leven op mogen zitten tijdens je wandelingen. Ja zo kan het gebeuren, pech gehad met zijn blessure.

Groetjes, Michiel

Oke, clickeren!
Met de hond wilde ik er eerst ook niet aan, maar heb gemerkt hoe goed dat gaat!
Dus een beetje ervaring heb ik.
Een mooie uitdaging, ik ga het morgen gelijk proberen!

Anita

Michiel schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 22:00:

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 22:13:


Jaaaaaa, weer zo'n geniale bijdrage van mij HAHAHA

lichte noot in een triest onderwerp...
De trieste realiteit is....dat ook de mensen die het willen gewoon de ruimte niet hebben om zo'n paard pensioen te geven.
De beroerde waarheid is dat zo'n dier gewoon duur is in onderhoud. Omdat we nu eenmaal niet allemaal een paar hectare hebben om onze huizen.....
Gelukkig zijn er ook heel erg veel mensen die juist vanwege de band met het dier het gewoon oud laten worden en hun plezier in andere dingen vinden, maar dit zijn meestal niet de jongeren.
Ik was eens in een paardenrusthuis ergens in drente. Daar knapte ik ook niet zo van op. De eigenaren komen niet veel meer, het voelde voor mij ook als het putje. Koste 150 euro de maand, wie wil dat opbrengen voor een paard dat je weinig ziet? Ze zijn er dus wel.
Er stond een 5-jarige bij.....Zou er iets veranderen als mensen verder keken dan alleen dressuur? Dat je ook spelletjes en vrijheidsdressuur met je kleine pony kan doen? Ook spectaculair voor jongeren...als die maneges nou eens wat variatie aanbrachten in de lesjes...zou een boel schelen in paardenleed denk ik.
Waarom willen mensen graag rijden? Omdat paardrijden therapeutisch werkt, denk ik, en daarom is het verslavend. Ik laat de kinderen altijd het paard bedanken, na de voltigeles.

Michiel schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 22:00:


Ik vind dat je pas een paard kunt kopen als je echt zielsveel van dat dier houd. Je kiest ervoor om die verantwoordelijkheid te nemen, dat doe je voor het paard. Als Bombita een ernstig ongeluk zou krijgen zodat ze nooit meer gereden kan worden, tsjah... dan is dat zo. Maar geen haar op m`n hoofd die er dan aan denkt om haar te verkopen. De enige reden voor mij om een paard te verkopen zou zijn als het paard gelukkiger is bij iemand anders, maar dan zou ik het paard al niet gekocht hebben eigenlijk. Ijslanders en fjorden zijn over het algemeen niet zo groot, maar toch kunnen er volwassenen op rijden. Je moet gewoon nog niet aan een paard beginnen als je er geen verantwoordelijkheid over kan nemen. Heel veel mensen kopen een paard alsof ze een auto of een fiets kopen. Ik wil niet zeggen dat niemand die verantwoordelijkheid kan nemen hoor, dit is in het algemeen zo.