marjolijn schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 21:35:


nee, inderdaad dan moet je gewoon zwijgen
nog altijd makkelijkst,
shutup & play your guitar,
soit belle et tais toi

Peter Donck schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 21:16:

http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/prikbordshow.cgi?id=1284

Perceptie zegt alles.
Verknalde eigenaren bestaan alleen in perceptie.
Een paard met een ernstige blessure mag naar de slacht,
of liever naar iemand die haar weidegang wil bieden,
of nog beter blijven bij de eigenaar voor de rest van haar leven.

Stel je bent een jong vrijgezel ding van 25 met een passie voor paard rijden, 1 paard kan je betalen op de staling en dat paard heeft een ernstige blessure, als je in jouw perceptie niet verknalt wilt zijn kies je voor de beste optie en ga je nog een jaartje of 20 wandelen met je geliefde paard. Ook leuk voor je kinderen die er de eerste 10 jaren van hun leven op mogen zitten tijdens je wandelingen. Ja zo kan het gebeuren, pech gehad met zijn blessure.

Groetjes, Michiel

Oke, clickeren!
Met de hond wilde ik er eerst ook niet aan, maar heb gemerkt hoe goed dat gaat!
Dus een beetje ervaring heb ik.
Een mooie uitdaging, ik ga het morgen gelijk proberen!

Anita

Michiel schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 22:00:

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 22:13:


Jaaaaaa, weer zo'n geniale bijdrage van mij HAHAHA

lichte noot in een triest onderwerp...
De trieste realiteit is....dat ook de mensen die het willen gewoon de ruimte niet hebben om zo'n paard pensioen te geven.
De beroerde waarheid is dat zo'n dier gewoon duur is in onderhoud. Omdat we nu eenmaal niet allemaal een paar hectare hebben om onze huizen.....
Gelukkig zijn er ook heel erg veel mensen die juist vanwege de band met het dier het gewoon oud laten worden en hun plezier in andere dingen vinden, maar dit zijn meestal niet de jongeren.
Ik was eens in een paardenrusthuis ergens in drente. Daar knapte ik ook niet zo van op. De eigenaren komen niet veel meer, het voelde voor mij ook als het putje. Koste 150 euro de maand, wie wil dat opbrengen voor een paard dat je weinig ziet? Ze zijn er dus wel.
Er stond een 5-jarige bij.....Zou er iets veranderen als mensen verder keken dan alleen dressuur? Dat je ook spelletjes en vrijheidsdressuur met je kleine pony kan doen? Ook spectaculair voor jongeren...als die maneges nou eens wat variatie aanbrachten in de lesjes...zou een boel schelen in paardenleed denk ik.
Waarom willen mensen graag rijden? Omdat paardrijden therapeutisch werkt, denk ik, en daarom is het verslavend. Ik laat de kinderen altijd het paard bedanken, na de voltigeles.

Michiel schreef op dinsdag 21 augustus 2007, 22:00:


Ik vind dat je pas een paard kunt kopen als je echt zielsveel van dat dier houd. Je kiest ervoor om die verantwoordelijkheid te nemen, dat doe je voor het paard. Als Bombita een ernstig ongeluk zou krijgen zodat ze nooit meer gereden kan worden, tsjah... dan is dat zo. Maar geen haar op m`n hoofd die er dan aan denkt om haar te verkopen. De enige reden voor mij om een paard te verkopen zou zijn als het paard gelukkiger is bij iemand anders, maar dan zou ik het paard al niet gekocht hebben eigenlijk. Ijslanders en fjorden zijn over het algemeen niet zo groot, maar toch kunnen er volwassenen op rijden. Je moet gewoon nog niet aan een paard beginnen als je er geen verantwoordelijkheid over kan nemen. Heel veel mensen kopen een paard alsof ze een auto of een fiets kopen. Ik wil niet zeggen dat niemand die verantwoordelijkheid kan nemen hoor, dit is in het algemeen zo.