Pête liep bij haar vorige eigenaar ook samen met een ezel.
Ze was wel het enige paard. (Kudde bestond uit 1 paard, 1 ezel en een stuk of 5 herten) Zij en de ezel waren de beste maatjes. En spanden samen tegen de hertjes. (Gek zicht: een paard en een ezel die samen een kudde herten de wei rondjagen)
Onafscheidelijk waren ze, die twee.
Ezel had trouwens een kale nek en kale oren, omdat Pête ervan hield om op z'n oren te sabelen en z'n nek te lekken. En als wraak had ezel, Pête haar staart afgegeten. Maf stel.
Toen ik Pête heb overgenomen en het ezeltje alleen achter bleef bij de hertjes, heeft die trouwens nog maanden gerouwd om z'n vriendje. Beestje was depressief, wilde niets meer en ontwikkelde een tic. (trok met een achterbeentje wat volgens de Da, stress geralateerd was)
Hij is er pas weer bovenop gekomen toen hij aansluiting vond bij de kudde hertjes. Dan dacht hij dat hij een hertje was. Hij ging zelfs mee liggen herkauwen. (Met mondbewegingen en al)
Nu loopt er weer een ander paard bij. En is dat weer zijn vriendje en moet ie niets meer van de hertjes weten.

Ans

Eva Saegerman schreef op zondag 26 augustus 2007, 13:03:


idd Eva! Als ik mag van mijn ouders ga ik er iemand naar gaan laten kijken.

Bedankt Piet voor uw gastvrijheid!

Het was een gezellig dagje en hopelijk spreken we volgende zomer weer af!!

eddy DRUPPEL schreef op zondag 26 augustus 2007, 19:45:


Proficiat! !lol!

Ik weet niet of het hier goed staat? Maar een aantal weken (2.5)geleden heb ik mijn Friese merrie haar rug (wel door iemand die weet wat ie doet) laten masseren. De volgende dag had ik een ander paard! Los, ze liep zelfs even niet kreupel of onregelmatig (tussenpeesblessure die aan het genezen is, of ze nog gevoelig loopt op de pees of op de hoeven voor is nog even onduidelijk) In de twee weken daarna ging ze "loslaten". Ze viel ineens behoorlijk af, in de hals, op de schoft en op de billen, echt opvallend. Ik heb haar een aantal dagen een baal hooi gegeven, om te zien of ze daar behoefte aan had, maar alleen haar buik groeide, en haar honger bleef. Nu heb ik haar toch maar een kg basisbrok gegeven , en haar honger is over, alleen nog wat ze normaal ook altijd doet zeg maar :).

Nu vraag ik me af, heeft iemand dit ook al eens meegemaakt na een massage oid? Ze is alert, eet en drinkt goed, is vrolijk, dus ik vermoed niet dat ze pijn zal hebben, eerder het tegenovergestelde. Alleen gaan we nu de koudere perioden tegemoet, en ik heb haar dan toch wel graag iets voller. Overvoeren wil ik echter ook echt niet.

Adviezen zijn welkom

Groetjes, Diaan

marianne laenen schreef op zondag 26 augustus 2007, 21:49:




Fijne instelling, goede observaties en prima conclusie.
Al met al een HEEL welkome gezonde relativerende schets. Zó hoort niet beslaan gepositioneerd te worden.

hc

Diaan schreef op maandag 27 augustus 2007, 10:14:


Ik heb absoluut geen idee of het vermageren een gevolg kan zijn van de massage. Kan het me wel voorstellen in die zin dat ze nu meer energie op doet door heerlijk vrolijk rond te koersen, maar of dat zo veel kan zijn op zo'n korte tijd, daar heb ik dan weer mijn twijfels over.

Ik zou eerder denken aan een worminfectie (wellicht zijn er nog duust andere oorzaken maar deze springt me nu te binnen) Moest ik van jou zijn zou ik eens een wormeitelling laten uitvoeren en behandelen als men jou dit adviseert

Grt
Eva

eddy DRUPPEL schreef op zondag 26 augustus 2007, 19:45:


Mooi!
Hoe hebt je het voor mekaar gekregen? Toch het sPietclickeren gebruikt?

Piet schreef op maandag 27 augustus 2007, 7:35:


Ja de paarden op het droge zetten in een verharde paddoc (met weinig slijtende ondergrond, gladde stenen dus of lichtjes opstrooien), die hoeven zijn dan al een heel stuk harder geworden in vergelijk met de natte wei ... en dán die lange rit maken.


Tussen asfalt en asfalt is ook nog een heel verschil, glad en plat slijt het minst en met gaatjes of steentjes erin het meest. Ook stoeptegels hebben dat verschil. Ook zand heeft dat verschil, rivierzand is scherp en duinzand is rond, daarom kan je van rivierzand wel zandkunstwerken bouwen en van de andere niet. Rivierzand houd water vast duinzand niet. Stuifzand lijkt me dan ook rondgesleten en zachter aan de voeten. Zwartzand daar zak je niet zo gauw in en daardoor is er geen wrijving. Het neerzetten van de voet geeft geen slijtage, wel schuren, slippen, glijden. Gras slijt dus ook een door deze voortdurende wrijving, maar weer minder dan een verharde paddoc. Of asfalt dus minder slijt dan zand, zou ik niet durven beweren. Meestal slijt asfalt meer, tenzij je net de pech hebt op een lang stuk slijtzand terrecht te komen, zoiets denk ik. Toch wel makkelijk enige mensenvoeten ervaring in te kunnen brengen

Groetjes, Michiel

ik heb hetzelfde opgemerkt!
Mijn weide is ook tamelijk nat (niet overal, maar grotendeels) en de hoeven slijten momenteel inderdaad iets harder dan bij droog weer. Ik heb gisteren ook maar voor een boswandelingetje gekozen ipv een grote wandeling met verharde wegen bij...

Ik heb eindelijk een zak Rübenschnitzel staan. Ben begonnen met voeren, naast het "gewone" voer wat de pony al krijgt. Een schepje hier en een schepje daar, want mevrouw vind het eigenlijk niet lekker. Ik hoop dat het een kwestie is van wennen....

Mag je daar wat doorheen gooien (beetje honing ofzo) om de smaak beter te maken? Ik was eigenlijk van plan om minstens met de helft van het voer wat ze nu krijgt te stoppen en hiervoor dat Rübenschnitzel te geven. Maar zolang ze het niet vrijwillig eet, kan ik dat vergeten.

Gwenda schreef op maandag 27 augustus 2007, 10:48:


Laat je het eerst wel weken in water?
Maike vond het ook niet lekker...

Gr Esther

van lennep schreef op maandag 27 augustus 2007, 10:58:


Honing lijkt me nou bij uitstek niet het gewenste middel om bietenpulp mee op te lekkeren. Hoe minder suiker hoe beter.
Ik heb het zelf in het begin gemengd met iets lucerne brok en dat dan weer langzaam afgeschaft.
Als ze pure pulp eenmaal kennen vinden ze het heerlijk.
Gewoon even doorzetten dus .
Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Eva Saegerman schreef op maandag 27 augustus 2007, 10:35:


Dat heb in onmiddelijk gebruikt toen Piet het voorstelde, probleem was dat Ilias niemand genoeg vertrouwde aan zijn hoofd als ik aan zijn benen bezig was ! En ik niet snel genoeg van achteraan naar vooran kon komen om op tijd zijn stukje wortel te geven . Dus liet ik hem mikken naar de wortel die net buiten zijn bereik lag en van zodra ik zijn voet neerzette legde ik de wortel net voor zijn neus op de stalmuur,ondertussen ging ik verder aan zijn achterbenen frunniken terwijl volgend stukje wortel al klaar lag net buiten bereik . Hij heft zijn linker achterbeen nog absurd hoog op, bijna een hond die zijn poot opheft , moet niet weten wat er vroeger mee is gedaan maar zal geen mooi zicht geweest zijn , wat ook typerend was , als ik de vijl in mijn hand had en naar zijn flank liep spande hij zich volledig op, klaar om uit te halen !! Het is uiteindelijk gelukt dus ...........................

Uiteraard! 's avonds gaat het "in de week" voor de ochtend, en 's morgens gaat het "in de week" voor 's avonds.

Piet schreef op maandag 27 augustus 2007, 11:08:
Dus inderdaad een kwestie van wennen.
Ik gooi het nu over haar gewone voer heen, ik draai dan maar gewoon langzaam aan de verhoudingen om. Ik wil toch stoppen met biks en muesli. Dus steeds wat meer pulp en wat minder muesli en brokken.

Heb ik weer hoor... de andere twee (die te dik zijn) vinden het vreselijk lekker en na 1x wat uit de emmer van de pony te hebben gestolen, kan de pony dus niet meer rustig haar voer eten. Ik moet er als een politie agent naast gaan staan. Het zou zo makkelijk zijn voor dit luie figuur als ze eenmaal allemaal weer op een dieet van gras, hooi en mineralen staan!