eddy DRUPPEL schreef op zondag 2 september 2007, 17:24:


Zo zeg, jij oordeelt snel, in die wei staat gras. Misschien is dat paardje daar net. Ik zou eerst met de mensen gaan praten en wat meer willen weten over de achtergrond van dit paard en willen weten wat er met dit paard is gebeurd en waarom het zover is gekomen, daarnaast zou ik mijn hulp aanbieden.

Peter Donck schreef op zaterdag 1 september 2007, 23:26:


Zie je wat mooi het kan zijn als je mogelijkheid hebt om het dier aan huis te laten inslapen! In hun eigen vertrouwde omgeving met de voor hun bekende mens(en) erbij... Éen keer heb ik er niet bij kunnen zijn, dat was met ratje Biko die binnen 2 uur van lichte ademhalingsproblemen naar zware longproblemen ging... Die was bezig te stikken. De kleine diertjes slapen wel bij de DA in want die komen daar niet eens voor naar je huis. Mijn DA vind de kosten die hij voor zo'n klein beestje in rekening moet brengen dan overdreven hoog... Ik stond al buiten met Biko en Wout kwam mee, toen ik achter huis het ineens gewoonweg niet meer kon opbrengen. Ik had toen al wat aardig rattenleed achter de rug. Wout is toen alleen gegaan met Biko. Ook ik ben uiteindelijk een soort 'gewenning' gaan ondervinden. Eigenlijk iets van nuchterheid denk ik. Net als jij Monique. Iets aanvaarden omdat het gewoonweg niet anders blijkt te kunnen gaan. Alleen bij de fretten nog niet. Had niet verwacht dat die zuke zware gezondheidsproblemen konden krijgen! Maar ook dit is een leerproces geworden. Als ik het aandurf een frettenpup in huis te nemen weet ik nu klontje klaar hoe ik het dán ga aanpakken.

Ik laat ook de kleine beestjes eerst verdoven en daarna de overdosis geven! DA's kunnen de overdosis ook direct in het hartje of de darmen spuiten maar het kan gebeuren dat ze niet in één keur goed spuiten...

Wel gaan mijn dieren óf als ze klein genoeg zijn de tuin in, anders naar het dierencrematorium. Iemand op stal heeft enkele weken geleden haar 30 jarige merrie op het terrein van stal laten inslapen en daarna laten cremeren, dat laatste kan (o.a.?) in Rotterdam. Die mensen zijn er dan ook bij met een speciale aanhanger met bekleding waar het paard op neervalt, daarna wordt de aanhanger overdekt zodat het overleden paard onderweg niet zichtbaar is voor mede weggenoten. Hoorde dat het allemaal heel keurig en respectvol gebeurt is. De as heeft de eigenaresse in een urn zo groot als een voerton meegenomen... Ik geloof dat het alles bij elkaar iets van 1500 euro heeft gekost. Zij koos (en kon dit financieel ook) ervoor om haar merrie na zo'n lang samenzijn via een destructie bedrijf te laten afvoeren.

Kan ik me wat bij voorstellen, maar ik ben ook zo nuchter dat ik geest en lichaam apart van elkaar zie, in die zin dat als dier of mens overleden is je alleen het omhulsel maar overhebt. Je ZIET gewoon dat de 'geest' weg is. Misschien als ik het geld zou hebben laat ik Mike als het ooit zover komt ook cremeren. Maar ik denk niet dat ik alle as mee zou willen. Een beetje in een kleine urn of in een sieraad of zo... Of ik moet tegen die tijd op een boerderij wonen. Dan zou ik alle as op eigen grond kunnen uitstrooien... Misschien heeft die stalgenote ook wel een plek in gedachten...

Zo moet iedereen zijn eigen gevoel volgen.

Peter Donck schreef op zaterdag 1 september 2007, 23:26:

Peter was Lua een Quarter of Appaloosa met een vererving van die loslatende huid? Dat is toch een bepaalde heel bekende (alleen ik weet zijn naam even niet meer) Quarter hengst die zo'n afwijking door heeft gegeven?

eddy DRUPPEL schreef op zondag 2 september 2007, 17:39:


In Duitsland is een Western Store waar ik wel eens heenga. Ook daar zag ik enkele jaren geleden een erg mager paard in de wei staan. Merkte terloops naar de eigenares van de winkel op dat dat paard wel ERG mager was. Bleek ze het ook net ergens anders vandaan gered te hebben! Maar of de Duitse dierenbescherming er van wist....

Dat ik er later eens was stond het paard er stukken beter bij. Verhaal bleek dus echt waar.

Aafke schreef op zondag 2 september 2007, 17:19:

Niet juist ineens een beetje te VEEL....?

eddy DRUPPEL schreef op zondag 2 september 2007, 17:24:

Als dit o.a. van wormen komt krijgen paarden toch juist een heel dikke buik? Heb ik eens gezien bij een twenter merrie.... Leek een grasbuik maar de DA concludeerde na onderzoek te veel wormen in het lichaam.

Elzaliene Proost schreef op zondag 2 september 2007, 17:57:


Het paard staat er nog maar van vandaag. Dus waarschijnlijk een goedkoop koopje van het slachthuis ofzo...
Toch vind ik het schandalig. Het zal nu waarschijnlijk enkel op gras staan, zonder iets van sublementen erbij.
Ik ken die mensen. De haflingers van hen hebben nog op onze weide gestaan. Ze gaan niet zo super zorgzaam om met paarden, mja.

charlot van r schreef op zondag 2 september 2007, 18:00:


anders ga ik wel eens naar de eigenaar toe. Maar heb hem in geen jaren meer gezien, en vind het lijk erg om zo te gaan aankloppen wat is dat daar met dat paard...