...dat is nou niet bepaald natural als je je paard in paniek zou laten raken. En ik denk dus ook niet dat Parelli dat met vechten bedoeld. Je houdt even vast en als je partner gaat verzetten laat je los. Hij moet er tenslotte geen hekel aan krijgen, toch?

Priska

(linda)


(Priska)

Wat leert je paard als hij in verzet gaat en jij laat los? Juist.. dat hij zich maar het beste kan verzetten! Je moet zoals Linda zegt los laten op het exacte moment dat hij zich net even (per ongeluk?) ontspant of in ieder geval los laat... DAT is het principe, en DAN leer je je paard goed gedrag aan...

Groetjes Ilona

Wat een verhaal Fons, bijzonder dat je zo hebt doorgezet. Gelukkig voor Moony dat ze bij jou terecht is gekomen..

Ongelovelijk stupide zeg dat verhaal van 'het blokvoetje wat normaal is'.. Gelukkig zijn er mensen op de wereld die wel verstand van zaken hebben en die niet aan de verkeerde voet zitten te prutsen met die rottige ijzers. Raar he dat dat zo kan gaan...

Over het probleem van het voorop rijden: Ik denk dat hier geldt: de aanhouder wint. Blijf haar inhouden tot ze bij de groep loopt en geef dan compleet lange teugel. Dan zal ze weer naar voren gaan, je houdt weer in en laat direct los als ze op de juiste positie loopt. Het hangt ervan af wie het meeste geduld heeft wie uiteindelijk zijn zin krijgt...

Veel plezier met je paard toegewenst!

Ilona

De aanhouder wint???

En dat noem je dan plezier........Je paard net zolang dwarsbomen totdat hij doet wat je zegt. Dat is toch niet communiceren uit wederzijds vertrouwen Ilona? Dat is pesten. Het karakter breken totdat het paard zo afgemat is door alle narigheid die hem geboden word dat hij doet wat je wil. Niet uit respect voor jouw maar uit frustratie. Iets wat ik niet zou willen...

Emania

emania schreef op Mon, 2 Feb 2004 20:08:32:


Je doet blijkbaar geen parelli dus je kent het principe niet. Het zit namenlijk zo. Het paard wil voorop rijden, maar dat wil jij niet. Jij wilt dat het paard naar jou luistert, natuurlijk als een leider waar hij respect voor heeft. Dus geef je hem heel duidelijk twee keuzes. Of je rijdt hier, waar ik wil dat je rijdt, en je krijgt rust, comfort. Of je rijdt daar maar dan geef ik je geen rust, discomfort. Dit is het comfort-discomfort principe en mensen zien dit als een soort chantage. Maar dat is het natuurlijk niet! Kijk naar een moeder en haar kind. Het kind kijkt televisie, maar die moeder wil dat hij de tafel dekt. Dus de moeder zegt, kom ga even de tafel dekken. Kind reageert niet, moeder zegt, hallo, ik vraag je wat, dek even de tafel. Kind kijkt om en zegt, neeeeh geen zin in, net iets leuks op tv. Moeder: Kan me niet schelen, je gaat maar de tafel dekken, doet hij nog niets, dan komt er geschreew en eventueel wordt het kind zelfs naar de tafel toegesleurd . Het kind, heeft geen zin om tafel te dekken, en als jij dan zegt, aaaaaacch... laat hem maar lekker tv kijken, krijgt hij het gevoel dat de moeder zijn slaaf is waar hij mooi geen respect voor hoeft te hebben. Door dit comfort-discomfort, krijgt iemand respect voor je en doet ie wat je zegt. Als je dan als moeder maar niet door blijft mopperen dat je kinderen nooit iets doen, maarrr... juist, het goede gedrag belonen. Gezellig tijdens eten koken kletsen, enz..., ivp boos zijn. Dit is de beloning voor het kind. Zolang het kind doet wat jij wilt, wordt hij met rust gelaten. Net zoals je de teugels laat vieren, beloning. Binnen de kortste keren komt het dier erachter dat als hij met rust gelaten wil worden hij maar beter kan doen wat je zegt, niets chantage, gewoon een kwestie van rangorde en respect...,

Ik hoop dat ik het een beetje duidelijk heb uitgelegd

Groetjes Sophie

Hoi,
Wat een raar onderwerp denken jullie. Haha, kon even niets anders bedenken. Maar vond dit wel aardig te melden.
Het zit nl. zo. Isabella is dus gechipt en heeft nu in haar super lange wintervacht een kaal geknipt plekje zitten (dan zie je pas hoeveel haar er op die pony zit eer je de echte huid hebt).
En hoeveel vet, want het moest echt eerst met spiritus ontvet worden (en daarna ontsmettingsmiddel hoor). Maar goed, ze heeft dus een kale plek in haar hals tot de huid. Er hangen wel manen overheen (normaal niet want die hangen niet naar die kant, maar sinds enkele dagen hangen ze wel naar die kant ... moeder natuur helpt een handje???

Maar dat wilde ik niet zeggen, dat is de inleiding voor het volgende.

Het plekje was in het begin wat opgezwollen en vanmorgen voelde ik eens of het nog dikker was (het was nog te donker om goed te kunnen zien). Trekt ze me toch met haar hals terug, zo van he, niet doen.
Ik schrok even, want dacht direct aan pijn, tot ik begreep dat ik koude vingers had en dat voelde ze nu natuurlijk zo direct op haar huid. Normaal denk je daar niet aan dat ze last kunnen hebben van onze koude vingers, maar nu vond het ze het duidelijk koud, brrrrr, ga weg!!

Groeten,
Ingrid

emania schreef op Mon, 2 Feb 2004 20:08:32:

Het gaat niet om het dwarsbomen het gaat om het COMFORT geven (lange teugel) als hij het GOED doet...

Jij laat je paard maar bepalen waar hij wil lopen? En ehhh als je paard er voor kiest in een vliegende rengalop te gaan en niet te blieven stoppen voor motoren en dergelijke.. Rare manier van paardrijden zou dat worden...

Tuurlijk zijn er regels waar een paard zich aan moet houden. Als je dat niet wilt moet je simpelweg niet gaan paardrijden.

Ik geef daarbij duidelijk aan dat je het paard een compleet lange teugel moet geven op het moment dat hij het goed doet. (Dat is inderdaad 'comfort' zoals Sophie zegt) Het is dus zijn eigen verantwoordelijkheid, hij krijgt comfort als hij het goed doet...

Waarom noem je het dwarsbomen? Noem je het ook dwarsbomen als je je paard laat stappen terwijl hij wil racen, of als hij linkaf wil en jij hem rechtsaf stuurt etc etc. Zoals ik al zei: dan moet je niet gaan rijden.

Baladeika heeft tijdens het rijden en dergelijke behoorlijk veel inbreng, ik luister naar haar maar als puntje bij paaltje komt ben ik degene die bepaalt wat er gaat gebeuren. Gelukkig houden paarden van een goede leider en voelen ze zich daar prettig bij...

Ilona

Linda schreef op maandag, 2 februari 2004, 15:49:


Alvast bedankt voor de tips. Gisteren heb ik hem uit zijn stal gehaald en er meteen weer in proberen zetten. Hij ging weer hangen en ik moest even tot fase 4 gaan, maar hij deed een stap in de goede richting. Meteen losgelaten en opnieuw de druk opgebouwd; hij ging al in fase 2! Daarna buiten Friendly Game gespeeld; paraplu's vindt hij al niet meer eng! Terug naar de stal en meneer ging weer hangen. Deze keer duurde het toch weer langer en moest ik ook meer druk zetten; hij trok me bijna naar buiten... Nou ja, volhouden maar en elke dag oefenen.

Ik snap hoe jullie het zien. En ik ken het Parelli-systeem.
Ik heb met mijn paard een band van wederzijds vertrouwen. En ik ben leider. Maar een goede leider zwijgt en laat zijn teamgenoten zelf de ervaringen opdoen waardoor de band groeit. Ik bied ook altijd een weg met de minste weerstand. Maar anders.
Ik maak het 'goede' nog beter dan dat het eigenlijk al is. Ofwel ik maak geen actieve of passiefe actie ( voorzover dat kan) tijdens het 'foute'. Het is voor mensen gemakkelijker om de nadruk ( en dus de actie, druk op de teugels nemen bijv) op het negatieve te leggen. Maar uiteindelijk is dit voor een paard erg demotiverend. Gelukkig kunnen paarden enorm veel incasseren en zijn ze vergevingsgezind.........Dus nogmaals, ik vind het geen fijne manier van leiding geven. Al kan ik jullie oogpunt goed begrijpen.

Emania

emania schreef op Tue, 3 Feb 2004 09:48:25:


(je bedoelt geen actieve MAAR passieve neem ik aan?)


Dit klinkt bijzonder maar ik zou graag willen weten hoe je dit in de praktijk doet.. Leg het eens uit aan de hand van de vraag over dat voorop rijden. Hoe zou jij dat precies aanpakken?

Het goede nog beter maken is volgens mij ook wat ik zeg: dan ontspan je helemaal met de teugels compleet los (eigenlijk rijd ik altijd zo behalve als ik iets anders wil dan mijn paard). Hoe kan het nog beter? En als je paard dan voorop loopt en je doet niets actiefs maar blijft passief hoe zie jij dan dat je paard erachter komt dat het NOG fijner kan worden door uit zichzelf gas terug te nemen en naast de andere paarden te gaan lopen...

Ilona

Door tijdens het 'foute' in dit geval het naar voren willen lopen te negeren (is eigenlijk wel passieve actie inderdaad, je hebt gelijk) en met je energie aan te geven dat het niet fijn is wat je paard doet. Daarvoor hoef je alleen maar eerlijk te zijn, want je wil graag naast je vrienden rijden om te kletsen. Als het paard nu stil gaat staan beloon je hem de hemel in. Mocht hij niet stil gaan staan dan ga je gewoon iets heel anders vragen, wijken voor de kuit bijvoorbeeld. Totdat je vrienden naast je zijn en begin je weer van voor af aan. Niet vergeten te belonen. Meestal zal het paard na twee keer wijken voor de kuit bedenken dat jij graag naast je vrienden wil rijden en uitzich zelf al stoppen als het te ver naar voren gaat. Dan ben je al bij stap 1.
Hoop dat je het kan volgen want het is een beetje een raar verhaal geworden.....

Emania

emania schreef op Tue, 3 Feb 2004 11:20:40:


Het komt redelijk overeen denk ik. Jij laat dmv 'energie' merken dat het niet goed is en ik zei dat je kunt inhouden, wat eigenlijk ook een vorm van energie is. Wat je daarna zegt, als het paard toch doorloopt is eigenlijk: geef 'discomfort' door bijvoorbeeld te gaan wijken. Het wijken (of iets anders) is denk ik best een goede tip. Je legt daarmee de focus op iets anders en brengt inderdaad iets subtieler naar je paard dat het ZIJN verantwoordelijkheid is (prettiger manier van leiderschap). (dat bedoel je denk ik) Wat echter in allebei ons verhaal het allerbelangrijkste is in mijn ogen is dat je helemaal 'los' geeft als hij het goed doet (beloning).

Ben je het met bovenstaande eens?

Ilona