eigenaar schreef op zaterdag 15 september 2007, 13:51:


Niet alleen jij bent bang van die benen, IEDEREEN met een klein beetje verstand is bang van die benen.
Ik heb zo oprecht mogelijk geprobeerd te beschrijven hoe we dit probleem aangepakt hebben. Dat er soms iets tussen staat waar je het niet helemaal mee eens bent is mogelijk. Maar er is hier geen naam genoemd, geen foto gepubliceerd.
Er hebben veel mensen meegedacht omdat iedereen begaan is met het paard.
Het is ontzettend jammer dat het niet gelukt is.
Verder denk ik dat we een mogelijk werkbare oplossing besproken hebben in het mennen over straat en indien nodig totaal verdoven in een kliniek.
Daarnaast heeft Eddy aangeboden te willen helpen, een aanbod wat ik zeker zou aannemen. De sleutel van de oplossing zit in het zeer regelmatig trainen van het paard en daarmee het vertrouwen winnen.

Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Aafke schreef op zaterdag 15 september 2007, 20:16:


Een goed plan maken is heel handig. Van te voren bedenken wat je wilt doen tijdens een sessie en waar je wilt komen.
Hele kleine stapjes maken en stoppen en tevreden zijn als je plan voor die dag bereikt is. Niet denken het gaat nu zo goed, laten we dit of dat ook nog even proberen.

Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Esther schreef :

Was het maar zo makkelijk.... bij een relatief klein probleem wil hooi voeren inderdaad helpen, paard erbij zeker ook (een van de eerste dingen die je kunt proberen) maar niet als het echt heftig is zoals bij Chispa (de Andalusiër).

Oakley bijvoorbeeld heeft ook nog steeds moeite met haar balans als je één been optilt. Ze is verder in orde nu, maar nog steeds wat slap en volgens de DA duurt het nog wel een jaar voordat zij sterk genoeg is. Gister ging ze tijdens een opzadel-les nog bijna tegen de vlakte toen een cursist haar hoef wilde uitkraben en deze net iets te lang vasthield.
Oakley was het paard dat vanaf een half jaar altijd al op stal gestaan heeft en nooit heeft kunnen bewegen en sterk worden. Zij heeft wel de grootte van een vijfjarige maar in haar hoofd en bewegen blijft ze nog heel veulenachtig. Ze is hier nu bijna een jaar, is niet meer wankel, maar nog steeds niet heel sterk, maar ze kan zich wel óveral dubbelvouwen, is zo soepel als een elastiek.

Pien

Piet schreef :


Ik ook hoor.
Ik ben eigenlijk zelden bang, maar wél voor in het rond trappende achterbenen.
Met dank aan Bombita die mij dit bezorgd heeft
Trappende benen is een Jack klus hier

Pien

Spirithorses schreef op zaterdag 15 september 2007, 21:37:


Vooral voeten met een 15 cm te lange toon, die komen nog veel verder dan je verwacht
Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Spirithorses schreef op zaterdag 15 september 2007, 21:33:


Hahahaha Pien, hier was het een relatief groot probleem en levensgevaarlijk, behoorlijk heftig ook, het is zelfs zo geweest dat de toenmalige smid, maar later ook bekapper haar wilden laten sederen omdat ze zelf ook graag heel wilden blijven, het kon blinde paniek zijn. Ik weet niet wat Chispa precies doet, en wat er mis is gegaan met hem. Kan ook best zo zijn dat het niet werkt met hem, maar het kán wel werken als je zelf het probleem anders benadert dan je normaliter zou doen.

Myriam schreef op zaterdag 15 september 2007, 10:04:


Hoi Myriam,
sorry maar een andere Annemieke

Grts Annemieke
- helping horses by educating people -

Esther schreef :


Bekend Andalusisch verhaal : Ex fokmerrie, faillissementsverhaal, zo te merken snel en onder zeer veel dwang ingereden voordat ze naar NL kwam.
Ik kom toch (bijna) overal achter. Littekens op de neus, angstig voor alles wat van áchter haar komt, haalt uit en laat verder dan haar flanken niet graag aanraken.
Heeft in Den Haag een jaar op een manege gewerkt, 4 uur per dag onder dwang, zweep en sporen, was totáál afgebrand, verzuurd, gebroken.
Is uit Den Haag weggekocht door lieve vriendin van ons en herstelt nu bij ons. In het voorjaar gaat ze naar hun thuis.

Spirithorses schreef op zaterdag 15 september 2007, 22:17:


Lijkt behoorlijk op paardje dus bij ons, behalve een groot leeftijdsverschil, hier heeft het aan afspenen op 3 maanden gelegen denk ik en het vervoer uit IJsland met 6 veulens in één krat, zo konden ze namelijk niet omvallen. Hoe oud ze was toen ze de stukken uit haar oren hebben geknipt weet ik niet, maar ze was een half jaar toen ze in Nederland kwam. Je hoefde maar iets in je handen te hebben wat op een zweep leek en je kon haar gaan zoeken. Klom overal uit en rende door alles heen in blinde paniek, ( met oud en nieuw bleven we aan de gang om draad te herstellen) hele winkelhaken heeft ze zichzelf bezorgd die dan natuurlijk ook weer gehecht moesten worden. Ze heeft trouwens wel zelf voor ons gekozen, ze kwam zelf naar ons toe. Ze was toen 2 met hoeven als pantoffels. Ik heb het wel eens als hopeloos gezien hoor je kon ook niets met een ander paard doen want dan raakte zij de kluts weer kwijt. Het was soms echt niet leuk meer. Pas toen Falka hier kwam is het eigenlijk pas goed gekomen met haar, die vertrouwde ze wel als leidster en dat heeft ze nooit betwist. Dat deed ze wel, hoe jong ze ook was bij andere oudere paarden, zelfs die vertrouwde ze niet. Ze is nu bijna 9 en is nu pas volwassen aan het worden en begint ook op zichzelf te vertrouwen. Ze kan nu vaststaan zonder in paniek te raken als een ander vertrouwd paard wat uit zicht is. Ze kan alleen mee in de trailer als het nodig is. En afkloppen ze heeft zich al geruime tijd niet meer verwond door ergens blind doorheen te gaan of tegen de muren op te klimmen.

Een van mijn paarden gaat eind deze maand (29 september) verhuizen naar een weiland waar zij de hele winter buiten zal lopen voor het eerst na 9 jaar en dus dan ook zonder deken. Zij heeft nu nog geen deken op maar staat wel s'nachts nog op stal. Zal ze nog voldoende wintervacht aan gaan maken en hoe snel zal ze gewend zijn aan haar nieuwe levenswijze?
Ze krijgt nu nog dagelijks krachtvoer maar dan niet meer Ik wil haaralleen nog na het rijden wat brok bijvoeren. Ze zal niet meer zo intensief meer worden bereden vanwege een oude blessure.(hooguit 2 tot soms 3 keer per week). Er is daar eventueel de mogelijkheid haar tijdens de koude maanden op stal te zetten maar is dat wel verstandig?
Wie heeft er ervaring en kan mij nog wat tips geven.
Alvast heel erg bedankt

Cedric Coucke schreef op zaterdag 15 september 2007, 11:43:


Hallo Cedric bedankt voor je reactie !
Misschien gaat ze door je recht door zee woorden nog even diep nadenken. A.s. Woensdag komt de hoefsmit , ik ken de hoefsmit niet maar ik hoop dat ie denkt zoals jij en niet meteen die ijzers erom gooit.
Groetjes Terry

@Nils: Mafketels klink misschien respectloos, maar als ik lees dat een paard door een verzorgmeisje niet meer binnen opgezadeld mag worden, omdat hij mss wel ziek is omdat hij altijd buiten staat, dan is mijn respect voor andermans mening even héél ver te zoeken.......

Spirithorses schreef op zaterdag 15 september 2007, 9:47:


Nou zeg.... ze is een hartstikke elegant paard, ze heeft ook van die mooie ruime verende gangen. Past toch perfect bij het dressuurzadel?

Haha nee ik vind het zo wie zo niet uitzien een dressuurzadel op een Appaloosa. Daar zijn het de paarden niet voor.

Evy14 schreef op zondag 16 september 2007, 8:56:


Dressuurzadel met vlekjes ???

Michiel schreef op vrijdag 14 september 2007, 20:26:


Goh Michiel, waarom laat je dan niemand komen die elektrisch werkt maar zonder sedatie?
Pête haar tandjes zijn dit jaar ook zo gedaan. En ik was daar heel erg tevreden over. Tervoren liet ik steeds iemand komen die handmatig vijlde. Maar dat ging eigenlijk nooit echt goed. (Tenzij de beste mens genoeg paardengevoel had om te merken wanneer hij best even een tas koffie kon gaan drinken en paard gerust kon laten.) Maar ze zit nogal snel boven haar theewater en dan staat ze meer op haar achterste 2 benen dan op alle 4. Niet echt handig. Vreemd genoeg, als het elektrisch gedaan wordt, is het een schaapje. Die tandarts werkt trouwens zo goed als altijd zonder sedatie. (Zo nu en dan kwam hij naar eigen zeggen wel eens een geflipte duitse dressuurknol tegen waarbij hij toch maar een DA belde voor een roesje. Verder nooit.) Vroeger werkte die trouwens ook handmatig, hij kan dus vergelijken. Volgens hem zijn de paarden veel rustiger als het elektrisch gebeurd. Er zijn paarden waar hij voordien de grootste moeite mee had, die nu wel netjes blijven staan. Het zou zijn omdat hij z'n armen realtief stil kan houden en geen grote bewegingen hoeft te maken. (Vijlbeweging bij handmatig vijlen kan schrik aan jagen.) en het zoemde geluid brengt ze een beetje in trance.


Ff on topic. Ik denk niet dat sedatie zo handig is, als je daarna gaat vragen aan een paard om voor langere tijd op 3 benen te staan.
Wat ik bij Pête zie als ze gesedeerd is, is dat ze dan met haar 4 benen al de grootste moeite heeft overeind te blijven. Dan moet je echt geen voetje gaan vragen. (Of je zou haar ook nog eens moeten optakelen ofzo)
Dan kan je het paard denk ik beter ineens helemaal plat leggen.

Ans