Hi iedereen,

Ik vond deze week in NHM(Natural horse magazine)online versie een artikel van pete Ramey over hoe hij als eeuwige student nu de steunsels anders benadert dan vroeger met minder gevoeligheid en gemakkelijkere ontwikkeling.
Zou graag jullie advies hieromtrent.Hier alvast een deel van de tekst.

Gr.Cedric

A basic guideline I'm starting to embrace is this: If more than 1/8th inch of any part of the foot 'needs' to be removed at a four week maintenance trim, that spot was over-trimmed at the last visit. Not by any expert's standard, but by the horse's standard in its given terrain and given the current health of the internal structures (the horse will work overtime to replace needed material if it is removed). This is a strong statement, I know, but I'm learning to trust it more every day. How do you apply this? Not by just leaving all of the excess, but by always leaving anything that 'pops back' an 1/8th inch longer than you did at the last trim. You'll be amazed as you watch the excess growth immediately slow down; the hooves will move towards self-maintenance.

In my personal journey, the more I've been willing to load the bars, the quicker I am able to achieve rock-crushing soundness for my clients. That's the less significant news, though. The same attitude about the bars accelerates founder and navicular rehabilitation even more. A radical idea? Perhaps, but try it; it works and you'll see the results almost immediately. Food for thought, "There’s no such thing as a good habit!" Think before you cut, and if you trim something away that pops back in two weeks; always know that you made a mistake. You've heard me say that for years; now it seems I'm having to give myself the same advice!

hmmmm!!!! Gr.Cedric

Ilse Bartholomeeusen schreef op dinsdag 25 september 2007, 12:49:


Hi Ilse,

Was dit ivm met een petitie dan heb ik ze ook direct ondertekend!

Gr.Cedric

Mijn paarden staan nu nog een maand op de grote zomerwei. En die wei is bijna helemaal omgeven door (zomer)eiken. En ligt dus boordevol eikeltjes.
Het is mij opgevallen dat Pête expres overal die eikels gaat opeten. Ze zoekt ze tussen het gras uit en is daar volgens mij zowat een hele dag mee bezig.
Die wei is in twee verdeeld en op het stuk waar ze nu lopen zijn er bijna geen meer te vinden. Die heeft ze op een week tijd allemaal naar binnen gewerkt. En als er nieuwe afvallen, vindt ze ze snel genoeg.
Ook als ik haar op het andere stuk zet om op te zadelen enzo. (En waar er nog wel heel veel liggen) Gaat ze meteen weer eikels eten.

Weet iemand waarom ze dat zou doen? Wijst dat op een tekort in de voeding ofzo? Of iets anders?
Kan het met haar eczeem te maken hebben? (Ik heb nu een week haar deken afgenomen. En alhoewel ze eigenlijk niet schuurt (manen zijn nog steeds heel), zit haar manekam al vol met open gesprongen etterende wondjes. Toch wel een teken dat het inwendig niet echt snor zit wat die eczeem betreft.)
Ik dacht ook altijd dat eikels giftig waren en paarden dat normaal niet eten.
Of is dit niet waar?

groetjes
Ans

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 29 september 2007, 13:33:


8-/
oeps


ok,
bedankt voor de info, Eddy
Wat is de leeftijd dat normaal gezien zo'n hengstje (och arme) gekastreerd wordt?

Jacqueline v d Berg schreef op zaterdag 29 september 2007, 13:18:


Heb es gaan loeren op marktplaats, Piet, maar dat is een nederlands gebeuren, precies wel, lijkt me niet zo doeltreffend. zal es zoeken naar begische sites.

Cedric Coucke schreef op zaterdag 29 september 2007, 13:51:


Nee Cedric, mail van vorig jaar was ivm met je spaanse "droom" en mijn laatste mails van denk vorige maand of zo was een project hier in spanje met plan en fotos.
Gr. Ilse

Elzaliene Proost schreef op woensdag 26 september 2007, 13:33:

Beiden erg bedankt voor de tips! Ik heb nog contact gehad met Eva over het clickeren en ga eerst me eens hierin verdiepen. Voorlopig beginnen we daar nog niet mee. Eerst maar eens met 'gewoon' belonen (mooiiii) werken.
Nu loopt de pony in de wei keurig achter Doreen, maar als we buiten gaan wandelen is ze zo vrolijk en kwiek dat ze voor haar uit gaat lopen. Dus dat moeten we nog gaan oefenen.

Verder wilden we haar gisteren laten kennismaken met een andere verzorgpony en samen gaan wandelen. We wilden ze aan elkaar laten ruiken door een hekje heen, maar de andere pony durfde niet dichterbij te komen. Domino werd er helemaal blij en opgewonden van en heeft wel 5 minuten door onze tuin gecrosst al bokkensprongen makend. Helaas durfden we niet met ze samen op straat te gaan. Eerst nog maar eens op een andere manier proberen. Ik vraag me nu wel af of het goed is om ze af en toe eens bij elkaar te zetten, of dat dat geen zin heeft. Ze kunnen namelijk niet blijvend bij elkaar gezet worden.

Nog een vraagje: Domino heeft horzeleitjes op haar onderbenen. Hoe krijg je die het beste weg?