Coulash schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 12:54:


en als je verstuurd met een d komt het helemaal nooit meer goed: letterklutsen...hihi

Coulash schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 12:53:


Dream heeft het perongeluk een andere naam gegeven denk ik, maar het is wel helder zo omdat het onderwerp bit- bitloos zo wat makkelijk de lading weergeeft. Terugklutsen zou ook kunnen, dan moet je het weer de oude naam geven

Edith Hartog schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 12:54:


Ben met die van mij ook altijd bezig met actie-reactie: wat zijn ze slim....
En het is zo anders 'slim' dan mensen 'slim' zijn: bijna onmogelijk om steeds weer te bedenken wat de oorzaak zou kunnen zijn, wat je anders zou kunnen doen... Als mens zou ik me daar weleens in willen kunnen verplaatsen.....
Vaak is ook juist bij ons (Fox en ik) iets onverwachts een reden voor haar van reactie op dat wat ik vraag, terwijl ik al een hele poos allerlei andere dingen/hulpen gebruikte waarvan ik dacht dat die communicatie nu toch weleens liep....

Toen ik met die van mij begon (was zelf ook nog erg groen...) heb ik eens gelezen, dat het goed is een paard veel zelfvertrouwen mee te geven. En juist omdat ikzelf erg groen was, is dat eigenlijk vanzelf gegaan: ik kon haar niet echt veel steun geven en we zijn maar gewoon vanalles gaan doen: Foxy is gewend van begin af aan, dat ze het allemaal maar uit moet zoeken: zo'n zak gewicht op je rug, die af en toe aangeeft welke kant je opmoet, maar gezond en wel weer thuiskomen....... dat moet je zelf maar uitzoeken als paard.

Intussen zijn we 3 jaar verder (erg tevreden hoor gemiddeld gezien) maar nu gaat dat zelfstandige gedrag buiten me steeds vaker tegenwerken: op elke kruising bepalen waar zij heen wil, of in ieder geval protesteren tegen de kant waarheen IK wil..., weleens het idee hebben, dat het haar totaal niet interesseert dat er uberhaupt iemand op haar rug zit, het liefst ging ze helemaal alleen en reken maar dat ze rond de wereld kwam!
Maar nooit vanuit schrik: ze vind het allemaal even fantastisch buiten!
En als er dan al eens iets is, wat ze nog nooit gezien heeft ga je er gewoon heen: Eet het je niet op, dan loop je ook gewoon relaxt weer verder.

Die van mijn vriendin is weer veel schrikachtiger buiten: nooit ervandoor gaan, maar altijd de steun zoeken van de ruiter voor hij verder durft.
En dan denk ik, dat dat als ruiter ook zo zijn voordelen heeft: als jij die steun kan geven, kan je ze op vertrouwen ook weer menemen daarin!

Typisch gevalletje van 'élk voordeel hep zijn nadeel?'

Bianca

Frans Veldman schreef op woensdag 17 oktober 2007, 12:44:


Heb je geen last van grondwater, of is de omkapseling waterdicht?
Ik kan me voor stellen dat het niet ideaal is dat het onderste gedeelte van de baal enkele dagen in 't water staat?
Maar mss is de grond bij jullie wel veel droger als hier.

jan

Coulash schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 13:02:


Ja, toch wel interessant dit draadje. Sommige paarden reageren amper meer, doen gewoon wat ze wordt gevraagd en geef je ze een stuk "verantwoording" in de zin dat je wat weghaalt waarmee ze altijd nogal makkelijk hebben kunnen functioneren dan verandert hun gedrag en kom je nog al eens voor verrassingen te staan.

Interessant in dit geval is wel dat mijn paarden zonder bit minder opgewonden raken in enge situaties dan met. Maar de andere kant is wel dat ze, wanneer ze er dus vandoor gaan, geen angst hoeven te hebben voor getrek in hun mond. Die grens is dus beduidend lager. Oftewel, het is echt zo dat mijn paarden er eerder vandoor gaan met een bitloos hoofdstel maar minder "over de rooie" zijn en dus sneller kalmeren. De zeldzame keren dat ik het heb meegemaakt dat mijn paard toevallig ene bit in had, toen was mijn paard echt stuurloos. Dat was echt eng!

Nog zo wat,
Ik heb een ander paard die, als de bekapper komt, zelf haar voorvoeten op het bekapbokje zet. Maar hou je haar vast aan een touwtje dan doet ze niks uit zichzelf.
Opzadelen en borstelen was ook nogal vaak een probleem, trekken aan het touw en alle kanten opdraaien. Tot ik erachter kwam dat als ik mijn paarden los laat staan, ik gewoon kan borstelen en op- en afzadelen zonder dat ze weglopen. Ze blijven keurig netjes stilstaan!

Blijde, de 'bijrijder-mens' van 'maia-paard', heeft op haar weide thuis shetlanders lopen van haar buurman die haar weide huurt.

Sinds ze clickertraining heeft leren kennen door met ons mee te gaan wandelen met maia, gaat ze regelmatig naar de shetlanders (elke dag ondertussen blijde? ) en daar heeft ze een favorietje, een shetlander hengstje.

En of ze plezier hebben allebei?

kijk en geniet!



De link naar joetjoebe volgt!

Eva Saegerman schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 13:43:

De link naar joetjoebe volgt!

http://www.youtube.com/watch?v=DpN9DsVhIE4
http://www.youtube.com/watch?v=KuXEdsYCiwo
http://www.youtube.com/watch?v=lXMPqviuOnk
http://www.youtube.com/watch?v=1c_UrGaX7cM
http://www.youtube.com/watch?v=NZBUXO5tLsU
http://www.youtube.com/watch?v=wJn_mrJo8vk

Eva Saegerman schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 12:43:


o ja valt me nu net in ....
kort gras zou nog schadelijker kunnen zijn, nog meer gestressed gras, toch?
Mmm tis dus uit het gras of in het gras?

Zo herkenbaar: 7 musketonhaken en 6 halsters verder kwam ik erachter, dat ik haar beter gewoon NIET vast kon zetten: op dezelfde plek naast de opzadelbalk, staptouwtje LOS om de balk heen en ze blijft staan: als het touwtje gaat schuiven (doordat ze bv opzijkijkt) is dat voor haar reden om te stoppen met die beweging....
Als ik haar vastzet, is alle subtiliteit weg en doet ze maar 1 ding: hangen tot de verbinding breekt!

Ik zet haar niet meer vast, ga gerust naar binnen om de vergeten mobiel te pakken, ga nog even plassen (tussendoor kijken) en als ik buiten kom staat ze me superrelaxed aan te kijken, zo van "gaan we nu?"

Groet Bianca

Beter een dag te laat dan nooit:

Gelukkige verjaardag Frans! Nog vele jaren tussen de paarden toegewenst!

Nathalie

Ik kreeg vandaag een uitnodiging voor de te organiseren deskundigen bijeenkomst voor de statencommissie om als Kruiskruid expert een presentatie te geven en aansluitend deel te nemen aan het vragen en discussie-forum. Uiteraard heb ik er ja tegen gezegd. Tijd zat om het voor te bereiden want het is pas in December.

Coulash schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 13:02:


Gedenk de lijfspreuk van Inge een tijdje terug: "je krijgt wat je beloont".
Wat, denk ik, nogal verschilt met mensen is dat paarden zeer consequent in hun denken en geheugen zijn. Je krijgt dus ook wat vorig jaar is beloond.

Blabla! , Egon

Keep it greasey
so it'll go down easy
Hi-ho Silver!

heidy smid schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 10:21:


Hoi Heidy,

Mooi dat je een paard met problemen wil helpen!

Ik heb geen antwoord op je vraag, of het junk-zijn een invloed heeft op haar status in de kudde. Moeilijk om te controleren want waarmee vergelijk je? Er zijn altijd wel paarden die hogerop willen en blijven proberen, zelfs als het niet (meteen) lukt. Die hebben vaak bijtwonden vooraan hun lichaam (hoofd, has, borst) itt. paarden die zich onderdaniger opstellen maar toch gebeten worden, dat is vaker op de achterhand dan.

Maar wou enkel even checken (omdat je er niets over schrijft) of je de maag hebt laten nakijken op maagzweren? Die worden veroorzaakt door onaangepaste voeding (te weinig, te weinig ruwvoer, te veel krachtvoer), en zouden blijkbaar niet altijd genezen als de manier van voeren aangepast wordt. Want ik veronderstel dat ze bij jou wel veel ruwvoer ed. krijgt.

Groetjes,
Nathalie