Wat ik ook erg goed vond was 'Twisted truths of modern dressage' van Philippe Karl. De titel klinkt alsof het over filosofie of zo gaat, maar het is juist een erg praktisch boek, met duidelijke tekeningen en steekhoudende goed te begrijpen uitleg over biomechanica.

Wil schreef op dinsdag 30 december 2008, 20:02:


Eigenlijk niet het vermelden waard, maar in de zomer kreeg ik van één of andere fundamentalist een mail waarin hij/zij me verweet dat ik m'n paarden "over de kop jaag" en nog enkele fijne woordjes.
Vandaar. Gaap

jan.

Nathalie Lagasse schreef op vrijdag 2 januari 2009, 21:18:


Hoe was ze eigenlijk vroeger? Ook eerder liever lui dan moe?

Pasha b.v. heeft ook absoluut geen zin om in een omheinde omgeving iets te doen, of rondjes draaien ofzo.
Na vele jaren van proberen heb ik voor ons beide beslist dat we dit nooit meer doen, en alleen nog "buiten" rijden, en dit gaat goed zo.

Weet jij mss hoe het met Darco van Vero is nu?

jan.

Cindy Helms schreef op zaterdag 3 januari 2009, 11:30:


Gp heeft altijd bij Midnight gestaan op drie maanden na de zelfde leeftijd en 2 hengsten zo bij elkaar kunnen behoorlijk te keer gaan maar ze konden elkaar wel aan. Nu is Midnight verkocht en staat Gp met Cheyenne alleen maar het spelen gaat wel door maar op een zachtere manier. Ik denk toch dat het ze goed gedaan heeft om tot hun 2 en half bij elkaar gestaan te hebben. Ik denk toch dat sommige hengsten echt willen spelen en zich anders gaan vervelen een soort van dominantie uitoefenen.

Spirithorses schreef op zaterdag 3 januari 2009, 9:21:


Yes! Yes!

groetjes Rita

Danielle Schuwer schreef op zaterdag 3 januari 2009, 12:23:


Dat is idd zo. Verveling kom je hier in de kudde niet tegen. Ook zijn de jonge hengsten hier veel meer bespierd en meer soepel dan anderen van dezelfde leeftijd die altijd maar alleen staan of geen speeltrigger hebben. Ik schrik altijd als ik ergens aankom en het veulens blijken te zijn van dezelfde leeftijd als de onzen, schriele kiekjes zonder spiermassa. Het spel tussen soortgenoten van dezelfde leeftijdscategorie is onvervangbaar zowel wat betreft gedragswelzijn als fysieke conditie en behendigheid. Ze worden ook tactischer in het spel, wat de intellegentie alleen maar ten goede komt. Een rasechte vandaal komt volgens mij iets tekort in zijn leven. Zou dat Bij Moon zo kunnen zijn Gudrun?

Michiel schreef op woensdag 3 december 2008, 21:55:

Ik heb weer een samenvatting gemaakt van de 3de maand dat we
Luna hebben en een plan voor januari (Luna is een 3jarige merrie, die groen uit de wei kwam 3 maand terug):


Samenvatting December 08

Onze 3de maand was er een van achteruitgang naast dingen die niet veranderen zoals het voeten oppakken met moeite. Haar wond aan haar L. binnenbeen was op 10 dec. genezen. Waarop we weer een wandeling naar Zandhove gemaakt hebben, ze draafde spontaan een aantal keer aan.

De 12de hebben we de 3 en 5 trappen gelopen en een paar dagen later de 3 trappen af naast de fiets, dit gaat goed. Ook op die 12de begint ze met enkel stops en op de terugweg te snel willen aan het leidtouw. De volgende 2 dagen wordt het stoppen en te snel willen plotseling flink erger.

10 stops heeft ze de rest van de maand, in de eerste 100 meter van huis af. We hebben trekken geprobeerd, met belonen. Touwzwaaien naar haar achterhand daarna en ook constante druk aangehouden die ze dan zelf opheft.

Niets geeft verbetering, jouw plaats mijn plaats gedaan in de bak, en wegsturen bij het voeren in de paddock. Dit lijkt ook niet van invloed. Op 29 dec. overgegaan op wendingen en rondjes lopen zodat ze nauwelijks kan stoppen en het stopgedrag op die manier vervelend voor haar wordt.

We zoeken de oorzaak eerst in vrolijkheid. Vergelijkbaar met stalpaarden die zich uitleven als ze even in de wei mogen. Pas later denken we aan uittesten, ze was ook zo braaf en volgzaam de eerste 2 maanden dat het moeilijk voor te stellen is dat ze nu de kont tegen de krib gooit. Wellicht speelt ook mee dat ze na 2 maand een sterker thuis gevoel heeft gekregen, in alle rust nu met Annemiek in de paddock.

Naast de fiets ben ik begonnen op 15 dec. en ook op 17, 19 en 22 dec. Doordat ik dacht dat haar looplust kwam door de wisseling van wei naar paddock, wou ik het fietsplan weer oppakken waarin ze dan haar draaflust kon uitleven. Dat was echter te vroeg, haar emoties heeft ze niet onder controle of ze is me aan het uittesten. Die laatste keer naast de fiets was ze onhandelbaar, met steigeren en achteruit slaan en bokken. Die heftigheid dreigt later nog een paar dagen, vooral als we op het gras lopen. Eind dec. wordt ze rustiger op een wandeling al nemen de stops niet af in heftigheid.

Plan Januari 09

De 10 stops verminderen en het liefst oplossen natuurlijk. De goede aanpak daarvoor vinden, wat een combi zal zijn van leuke wandelingen maken en duidelijk leiderschap bij een stop. pas als dit goed gaat, het fietsplan erbij nemen. Eerst Tessel laten meefietsen, en blijven wandelen. Daarna soms de fiets het leidtouw over laten nemen. Meer niet deze maand, langzaam opbouwen om de gewoonte van stappen naast de fiets in te laten slijten. En draf eerder lopend aan de hand, dan naast de fiets.

Groet, Michiel

Frans Veldman schreef op zaterdag 3 januari 2009, 3:22:


Zie je wel dat je het kan! Dank je wel

Gaat niet om mij hoor, ik ben het niet oneens. Maar ik hoop dat je ziet, en misschien kan Iloon je het anders uitleggen, hoe simpel je van je arrogante imago af kan komen.
En er zijn geen eindeloos pagina's en links; dit is de enige! Het ging toch om wat Pollitt zelf, peer reviewed, te vertellen heeft? Dan interesseert mij geen pest wat google allemaal kan vinden over . . .

joop schreef op zaterdag 3 januari 2009, 11:00:


Nee niet goed, niks eindeloos veel - de nu wel door Frans correct aangegeven link is het enige serieuze peer reviewed artikel dat ScienceDirect search oplevert met:
ALL(insulin laminitis) AND AUTHORS(Pollitt).

Hoi, ik heb een vraagje?

Wij hebben van de zomer een waterput laten pulsen (in de flevopolder)
Het water wat er uit komt ziet er helder uit maar smaakt wat brak, nu ben ik wat terughoudend om dit als drinkwater aan de paarden te geven.
Echter wees iemand mij erop dat dit water ook wel de nodige mineralen kon bevatten.
Eigenlijk zou ik het wel willen laten testen op bruikbaarheid weet echter niet hoe.
Vroeger gaf iedereen hier zijn paard water uit de sloot!
Heeft iemand hier ervaring mee?

groetjes Danielle

e m kraak schreef op zaterdag 3 januari 2009, 14:06:


Ik heb veel publikaties gezien van hem op zijn website staan er veel, http://www.laminitisresearch.org/ maar niets over magnesium als cure voor paarden met laminitis. Ik wacht nog wel even op zijn reactie op mijn mail. Ik heb gelijk maar even gevraagd hoe dat zit met IR en magnesium.

openmind schreef op zaterdag 3 januari 2009, 14:34:


laten testen door GD Deventer

openmind schreef op zaterdag 3 januari 2009, 14:34:

Toch maar eerst laten onderzoeken.
Mijn buurman heeft varkens en koeien, die wilde hij ook grondwater geven, maar dat werd afgekeurd voor consumtie dieren.
Ik zelf overigens geef wel grondwater aan mijn paarden. Ook laten onderzoeken op geschiktheid, zonder byzonderheden.

Nils en Olly

Is er op dit forum geen mogelijkheid om een discussie te splitsen?
Het onderwerp wel of niet bijvoeren van een veulen is compleet verwatert in een discussie wie het meeste weet en hoe de andere het beste te "overbluffen".

Als ik het goed begrijp zijn er hier best wel wat mensen die er voor gekozen hebben de paarden met hardvoer bij te voeren en ook de vroeg afgespeende veulens krijgen iets extra's naast hooi en gras (voor zover je in deze tijd kan spreken van gras).

Ik heb al geschreven dat ik mijn veulens gewoon bijvoer als deze nog bij de merrie lopen en ik blijf ook op latere leeftijd gewoon bijvoeren.
Ik heb zelf niet de ervaring dat mijn paarden het slecht doen op de junkfood van Subli.
De merrie Baleikka wordt hier op deze site gebruikt als voorbeeld van genezen van Seme door het weglaten van het hardvoer, haar halfzus en broer hebben daar aan tegen helemaal geen last van Seme terwijl ze beide in het zelfde gebied wonen en wel hardvoer krijgen.
Ze komen uit de zelfde merrie, zijn door de zelfde fokker gefokt, van Gvarna weet ik dat zij tot haar tweede bij de fokker is gebleven daar altijd geplette witte haver kreeg naast goed ruwvoer en daarna is ze bij ons terrecht gekomen en op gewone simpele brok gekomen + hooi.
Halfbroer is jonger verkocht en is het land opgegaan met een welsh en voor zo ver ik weet kreeg hij toen gewoon hardvoer.
Ik kan ergens een stapje verder gaan en bij mezelf gaan afvragen wat er nu zo fout is gegaan bij deze merrie waardoor zij is gaan schuren en haar twee half/broer en zus die naar waarschijnlijkheid in de zelfde omstandigheden zijn opgegroeit helemaal geen problemen kennen met schuren maar eerlijk gezegd gaat mij dat een beetje te ver.

Maar ik dwaal nu zelf ook af van het onderwerp ook al houd de andere discussie over het magnesium mij ook wel bezig maar volgens mij is het dan nog steeds raadzaam op deze discussie te splitsen al is het maar uit respect naar TS toe.

Katrien Imbrechts schreef op vrijdag 2 januari 2009, 13:29:


Beste Katrien,

Super dat je zo begaan bent met je nieuwe veulen, en je stelt ook goede vragen. Ik heb geen harde antwoorden hoor, enkel de eigen ervaring, met één veulen, nu anderhalf jaar oud.
Toen ze twee maand oud was vond mijn dierenarts dat ze niet hard genoeg groeide, en dat de merrie spieren afbrak om melk te maken, dus dat merrie en veulen bijvoer moesten krijgen, om voldoende eiwit binnen te krijgen. Ik ben (met schulgevoel dat ik m'n beesten uithongerde) een zak merrie/veulenbrok gaan halen, maar na goed te kijken naar de inhoudstabellen besefte ik dat er in de bietenpulp/grasbrok/lijnzaad mengeling (Zupa) die ik al had evenveel eiwit zat als in die zogezegd speciale brok... Dus ben ik die Zupa gaan geven. Eerst aan moeder en kind samen, maar eigenlijk na een tijd enkel aan de moeder alleen, die was immers het magerste.
Huppel is aan negen maand gespeend, toen ze geboren werd had ik op een jaar gerekend, maar de realiteit was dat Huppel blaakte van gezondheid en haar moeder steeds dunner werd. Voor het spenen heeft Lolita (de moeder) dus wel die bietenpulp/grasbrok bijgekregen, was nog niet makkelijk om het enkel in de merrie te krijgen die natuurlijk het voer door haar kind liet opeten. Ik heb dan een voerzak gebruikt die ik om Lolita's hoofd kon hangen, handig hoor, met geweekte bietenpulp...
Met het spenen heb ik het bijvoeren van Lolita gestopt, en kwam Huppel (met haar nonkel Cesar er bij, en moeder achter een draad er naast) op de zomerwei, zonder bijvoer. Dat is prima gegaan, en sindsdien heeft ze op puur gras en hooi geleefd, samen met de equilife F4F, en de enkele graanbrokjes die ze bij het clickeren kreeg. Toen de dierenarts hier laatst was vond die nu dat Huppel te hard groeide! Het is ook nooit goed...
Huppel had en heeft nog een serieus dikke buik, op een bepaald moment was ik er zelfs ongerust over, ze was een stuk dikker dan ik gewend was te zien bij andere jaarlingen. Volgens mij is het gewoon een ruwvoerbuik.

Zoals ik het lees is er bij jou ruwvoer genoeg, dus ook het veulen kan zoveel eten als die wil. Je mag best de ribben wat zien bij een opgroeiend paard, liever dat dan dat ze te dik zijn. Ik zou in jouw plaats die korrels die je gekregen hebt niet in grote hoeveelheid geven maar houden als beloning bij het clickeren, en verder niks. En kijken, en anderen die op bezoek zijn ook laten kijken als je twijfelt, hoe ze eruit zien.

Hoe heet het veulen? Merrie, ruin, hengst?

Groetjes en succes!

Nathalie