veb schreef op dinsdag 3 februari 2009, 20:55:


Die van mij staan met zijn 2een, ze drinken samen 280liter op ongeveer 3dagen. Ze hebben altijd hooi niks anders en in de zomer gras in de winter drinken ze meer als in de zomer.

Zo'n mailtje ontvang ik dan:

"The vet came out this morning and examined Inca. She thought he might have had a bit of colic, caused by his inability to digest his food properly (loose back teeth). Having derugged him, he looked in very bad condition - very gaunt. All in all she said it was just a matter of time until he went down and couldn't get up, and that would be the end. One month, perhaps two. It really is not what I want for him - frightened and in pain, and together we agreed he should be put down next Monday, giving her time to arrange for the transport. I have every confidence in her opinion, since she specializes in horses, and will never put an animal down if she thinks there is a chance at treatment. "

Het betreft een 30 jarig paard. De eigenaar houdt veel van het dier en vindt dat ze het beste heeft gedaan in het belang van het paard. Hoe hij zo mager is geworden en wat hem werkelijk mankeert, dat zullen we nooit weten. Dit betreft niet verwaarlozing, dit betreft goede zorgen, zo absurd is het in de paardenwereld gesteld.

joop schreef op woensdag 4 februari 2009, 9:40:


Wat bedoel je met dit bericht?
Dat de eigenaar de verkeerde beslissing neemt?
Dat 30 jaar te jong is?
?

Marianne

joop schreef op woensdag 4 februari 2009, 9:40:


Hoe gaan ze het dan down putten? Inslapen of slachten? Vind ik wel een verschil. Waarom nou ook nog transporteren.
Wat mij betreft slaapt mijn paard thuis in, als het zover is.
Dat gesleep met die beesten ook altijd...
Wat was er nou met t beest? Een béétje koliek?
Wel een snelle conclusie, of mis ik iets? Paarden worden nog veel gezien als recyclebaar materiaal.
groetjes

Michiel schreef op dinsdag 3 februari 2009, 21:28:


Ja,mee eens Michiel, het kan op die manier, maar ook door je hand om de clicker te leggen zodat hij veel minder hard klinkt.
Maar het is ook meteen een van de redenen waarom ik niet zo graag, hoewel het mogelijk nog beter werkt, met de clicker werk.
Bovendien doet het vrouwtje 'raar', ze staat vreemd naar me te kijken, doet ze anders nooit zo, ze wil iets van me dat ik niet goed begrijp en dat is eng, ik zorg dat ik weg ben. Die snoepjes zal ik een andere keer wel krijgen....

Mijn hele lichaamstaal en mijn enorm vriendelijke jes (als dat nodig is )
laten een dier meestal heel snel beslissen dat het "fun" is wat we doen.
Maar vraag niet te veel in het begin. Kleine stapjes!

joop schreef op woensdag 4 februari 2009, 9:40:


Ik weet niet wat ik zou doen Joop. Je weet het verleden niet van zo'n paard.
30 jaar is toch ook wel weer een respectabele leeftijd maar het hangt mi van het paard af.
Ik heb twee 30 jarigen gehad (vader 32 en zoon 29, ijslanders) waarvan de vader 'op' was, geen tanden meer, mager, maar waar mijn kinderen wel nog nog reden op de zoon.
Skaggie hier (30, ook ijsco) is afgelopen zomer met pensioen gegaan en die begint ineens echt erg oud te worden. Ingrijpen bij hem heeft geen zin meer, als-ie gaat dan gaat-ie (hij staat bij vrienden op de weide). Iedere winter zijn we een beetje verbaasd dat hij het nog overleefd heeft. Maar hij heeft het nog gezellig in de kudde.

Holly en Stef zijn nu 20, maar het zijn heel verschillende paarden met een verschillend verleden. Hoe erg we het ook zou vinden als er iets met een van hen gebeurt, bij Holly zouden Jack en ik er volledig vrede mee hebben, die heeft een zwaar leven gehad. Als zij oud en ziek gaat worden doen we er niks meer aan, dan laten we haar gaan. Stef daarentegen zou ik niet 'zomaar' laten gaan, die is veel bruisender maar heeft ook een prima leven gehad tot nu toe (nooit veel hoeven werken, leuk leven, lieve mensen etc).

Ik vind wel dat je dit per paard moet bekijken.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op woensdag 4 februari 2009, 10:06:


Ik vind ook dat je het per paard moet bekijken, op is op, leeftijd speelt dan eigenlijk geen rol. Wat mij zo vreemd voorkomt in dit geval is: geen duidelijke diagnose van de DA (misschien een beetje koliek), en ik vind dat de eigenaar veel te laat aan de bel trekt: als je paard vermagert ga je toch op zoek naar de oorzaak. Ze is nu in feite zelf verbaasd over de conditie van haar paard als de deken er af wordt gehaald. Die is er kennelijk lang niet af geweest. Dat is toch niet normaal? Ook de praktische overweging over lijkophaaldienst gaat mij in het verkeerde keelgat. Hoe kan je uit praktische overweging een hele week een paard verzorgen dat je gaat laten afmaken?Intussen zouden ze misschien nog een bloedtest kunnen laten doen, er is misschien sprake van infectie, bv pirosplasmose. Helaas is de algemene conditie van dit dier al zo slecht dat ze misschien zelfs dan niet zouden proberen hem te behandelen.

van lennep schreef op maandag 2 februari 2009, 12:33:


Ik doe dit niet zo. Ten eerste zal er in "real life" ook nooit een waarschuwing komen, en de bedoeling van dit hele geheel is nou juist dat het paard om leert gaan met onverwachte zaken. Ten tweede is zo'n "let op"-signaal voor het paard een cue dat er iets gaat komen waarvan jij verwacht dat het wel eens eng zou kunnen zijn. Je vertelt je paard dus als het ware dat jij denkt dat het eng is. Nou, als jij dat al denkt, dan heeft het paard zelf een hele goede reden om het eng te vinden!

Ik probeer juist zo min mogelijk interactie met mijn paard te hebben bij de introductie van iets dat mogelijk eng is. Ik ben gewoon toeschouwer, net als mijn paard. Ook al heb ik invloed op de gebeurtenissen, dan nog doe ik voor mijn paard alsof ik dat niet heb, en ook gewoon maar "waarnemer" ben. Er gebeurt iets, ik geef geen enkele reactie, kijk er zelfs niet eens naar, en doorgaans pikt het paard dit op en denkt vervolgens ook "het zal wel". Ik weet zeker als ik dingen ga "introduceren", de aandacht erop ga vestigen, en cue's ga geven dat iets mogelijk eng is, dat de verwachting zich veel eerder waar zal maken.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

van lennep schreef op maandag 2 februari 2009, 12:39:


Bala had al zomereczeem voor ze hier kwam. En at hooi dat ergens anders vandaan kwam. En kreeg brokjes omdat ze anders te mager werd. Ze kreeg dus voedsel van verschillende bronnen.
Ik weet niet meer zeker wanneer we met wat zwavel hebben bemest, maar ik denk niet dat je daar een link kunt vinden. Temeer ook omdat de zomereczeem zich altijd al openbaarde voordat het weideseizoen begon (we voeren vrij lang door met hooi voordat ze "eindelijk" de wei opmogen).

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Piet schreef op woensdag 4 februari 2009, 10:05:


Dat het al teveel was wat ik wilde, wordt me nu wel duidelijk, ik ging teneerste bij haar op de grond zitten wat voor haar wil zeggen kammen en wat vooral erg is: knippen. Heb er niet bij nagedacht, Piet. Dan die stomme click erbij en doeiiii, weg was ze: dat was ècht niet te vertrouwen.
Of ik nu het geluid van die click dempte maakte op dat moment niet uit. Wat wel beter gaat is, gewoon telkens ze iets lekkers krijgt, ik telkens toch die click laat horen. Of van mezelf of van iemand die wat verder weg staat. Dat lukt dan toch weer wel. Van daaruit kan ik weer opbouwen, denk ik.
En dat van die gesloten hand is ook een goed idee om opdringerigheid (onbeleefdheid) al in de kiem te smoren.
Dank jullie wel voor de tips!!!

Moniek schreef op maandag 2 februari 2009, 15:13:


Een WAT? Bedoel je de warmte-geleidingscoefficient? Of soortelijk warmte? Wat heeft dat nou met kunstmest te maken?


We hebben het onverwarmd op de wei gegooid...
Het was alleen maar om het gras beter te laten groeien, geen hocus pocus of zo.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 29 januari 2009, 21:57:


Ik kwam vandaag de dochter tegen op de wei, heb gevraagd hoe het ermee is. Ze zei dat het weer slechter ging en dat ze de DA vandaag gingen bellen om terug te komen.
Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn prints met info over bekappen aan haar te geven, ze was wel geïnteresseerd. Heb info van hier gehaald en van de website van Piet.
@ Piet: ik heb jouw telefoonnummer doorgegeven, het op de prints geschreven. Ben benieuwd nu. Heb de uitleg gedaan van te vergelijken met een lossen nagel bij ons en zo uitgelegd waarom een paard bijna niet kan genezen als je de toon niet inkort en afrondt. Ze kon volgen wat ik bedoelde iig.
Heb ook nog eens gezegd dat hij op het gras staat en dat dat niet goed is.
Ik zag dat hij een emmer met eten kreeg (weet niet wat ) maar geen hooi.
Nu duurt het al 5 weken.
Ik hoop dat het nog goed kan komen.


Ze zijn zelf ook ongerust maar weten er erg weinig van. Ze was wel blij met de info en ging het lezen.

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 4 februari 2009, 10:52:


vervolgje: hij brak uit zijn paddockje toen hij zich wat beter voelde, dwars door de stroomdraden heen. Daarom staat hij nu op een groter stuk met gras.

nog een toevoeging: ik had jouw gegeven al eens doorgegeven, Piet, maar mssn is het tijdstip nu beter en zijn ze er hopelijk klaar voor.

Wat hooi betreft, ze hebben die info ook gekregen en ik heb dat ook al uitgelegd maar dat nemen ze blijkbaar niet op.

Karen en Acierto schreef op vrijdag 26 december 2008, 14:02:


Ik heb exact hetzelfde gehad met mijn paard. Het ontstond toen het 3 weken geleden zo hard vroor en de wei dus ook helemaal hard was. Blijkbaar heeft ze zich toen een keer verstapt en daarna liep ze hartstikke mank. Het enige wat ik toen kon zien waren die verkleuringen. Ik heb haar in die tijd niet gereden, wel veel aan de hand gestapt over de harde weg en als ze het kon kleine stukjes gedraafd. Na een paar dagen was de kreupelheid zo goed als over. Ik heb er een professionele natuurlijk bekapper naar laten kijken en die constateerde dat er een hoefzweer ontstaan was binnenin de hoef. Gelukkig is die nu open en loopt het paard weer als vanouds. Mijn advies is dus ook om het paard veel beweging te geven over een vlakke harde ondergrond en er eventueel iemand naar laten kijken.
Ik hoop dat alles weer goed komt! veel succes in ieder geval!!

Groetjes, Sharon

joop schreef op woensdag 4 februari 2009, 10:18:


Ja, als ik het zo lees ben ik ook wel weer met je eens.
Er wordt in dit geval wat makkelijk over het inslapen gedacht.
Tja, de weg vrijmaken voor een ander (jonger) paard misschien, in de overtuiging dat ze er alles aan gedaan heeft?!....

Van je af laten glijen, Joop

Groet, Pien