eddy DRUPPEL schreef op maandag 20 april 2009, 11:00:


Vandaag enkele keren koorts gemeten en het blijft zo net onder 37 ...

klaartje schreef op maandag 20 april 2009, 19:24:


Das dus geen koorts meer

Moniek schreef op maandag 20 april 2009, 16:04:


Oeps... ik denk dat we elkaar verkeerd begrijpen of ik die indruk heb gewekt.
Zij geven dat paardje absoluut niet gratis weg!
Ik heb alleen gezegd dat ik er geen geld voor ga betalen. Da's iets anders!

Als ik tegen hun zeg: ik wil het proberen met dit paardje, hoop ik dat ik weet waar ik aan begin en zal daar ook naar handelen.
Maar dan nog..... komt er een tijd dat ik misschien heb geleerd om met die karaktertrekken om te gaan.... maar dat wil niet zeggen dat iedereen het daarna dan ook kan. Sterker nog... ik krijg steeds meer de indruk dat dit een dier is voor 1, hooguit 2 personen.... Het gaat slechter als zich meer mensen melden die er graag op willen rijden!

Je kunt wel zeggen niet op afstamming te willen schuiven... maar het inteeltpercentage is vrij hoog... iemand heeft dat nagekeken.
Die afglijdende route is al begonnen.... toen de fokker het dier verkocht.... aan iemand die er weliswaar mee kon rijden maar ook zat te schreeuwen..... en het dier weer heeft doorverkocht aan mensen die echt heel lief zijn... maar hier ook niet mee om kunnen gaan. Ze is als fokmerrie gebruikt en heeft 7 of 9 veulens op deze wereld gezet.

Het is gewoon het probleem verschuiven. Deze mensen wilden een simpel, liefst wat ouder, paardje erbij, voor lekker buiten op te rijden. Voor vakantiegangers die weleens willen rijden, en als vervanging voor hun oudste merrie.
En dat is het dus niet. Ik veroordeel niet..... echt niet. Maar het is logisch dat mensen die niet zoveel ervaring hebben, echt radeloos zijn (ook heel verdrietig!) en niet weten hoe ze hiermee om moeten gaan.
Op dit moment krijgen ze haar niet eens meer uit de paddock, en de merrie hebben ze nu al ruim 1 jaar.
Ik vind het heel triest, voor zowel de mensen als het dier.... echt een groot probleem.

En persoonlijk denk ik dat er maar heel weinig mensen in staat zijn om met dit dier de juiste weg te vinden.

Enfin.. we wachten hier gewoon af wat er gaat gebeuren...

Jacqueline v d Berg schreef op maandag 20 april 2009, 18:29:


In het aantal keren, dat de smid moet komen om het jou te leren, heb je de cursus al twee keer betaald.


T'is druk, daar aan het eind van de wereld hé?
Hier, in mijn directe omgeving (straal van 30 km) 4 gerenomeerde hoefsmeden en bekapper zitten, geen van allen hebben tijd voor eigen klanten, laat staan voor nieuwe.
Als ik zou willen kon ik goed (goud)verdienen, was ik alleen nooit meer thuis om tijd aan mijn eigen paarden te besteden.

Nils en Olly

Zoe Veurman schreef op maandag 20 april 2009, 17:02:


En hoe heb jij de stakerij opgelost indertijd?
Of heb jij dit probleem nog steeds?

Ben ik wel benieuwd naar....

Groetjes,

Wil.

Nils Vellinga schreef op maandag 20 april 2009, 20:17:


Hier nog 1!!!! Ik leer het zo goed mogelijk aan de mensen zelf.... en daarna mogen ze het zelf proberen. Ik kom soms aan mijn eigen dieren niet toe... maar sta wél die van anderen te doen )
Haha..... ze gaan het maar lekker zelf doen!

Lang leve m'n eigen rug )

Wil.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 20 april 2009, 11:02:


Idd ... maar lees liever dit soort onzin dan dat Jan de Man alias Henk de Vries (wat een standaardnamen zeg, fantasieloos!!!!) het in zijn hoofd krijgt om in zijn blote kont onder een regenjas het plantsoen onveilig te gaan maken ....
Kun je trouwens ook onder een paard draven?

Wil schreef op maandag 20 april 2009, 20:17:


Ik vind dit de moeite waard om wat te schrijven. ( haha de tak zonder blaadjes en snoeppies!) Ik heb een Raudreki kloon echt een inteelt in alle lijnen.
Deze paarden moet je geloven, ze zijn veel slimmer dan alle trainers met hun grote bek bij mekaar.
Voedsel ( ingewikkeld snoeppies geven?) moet ingewikkeld, maar niet om ze iets aan te leren, nee voedsel gebruik je om ze te motiveren naar een doel.
Willen ze grazen, ok ga je grazen sta het ze toe als je speelt met ze, doe zelf lekker net zo sloom en ongeinteresseerd. Deze paarden zijn zo slim dat ze willen dat het ze iets oplevert en ze zijn vooral geinteresseerd in eten maar ook in hun positie ze willen comfort. Misschien een maffe vergelijking, maar in de kudde en je bent nummer 6 in de rangorde, dan wil je eigenlijk wel dat die nummer zeven jij dus nummer 7 blijft. Dan laat jij je toch niet van je veilige plekkie verdrijven!!!
Wat ik doe is het paard in zijn waarde laten en maak gebruik van fretuh. Maar maak het ook spannend, zeiltjes, doorgangen , tonnen, en overal is wel een snoeppie te vinden. Het eten wordt een doel. Staken, prima geen enkel probleem. Ga zelf ook lekker staken en beloon het gegarandeerd dat het paard geinteresseerd raakt in je. Komen ze in beweging lekker de andere kant oplopen en consequent nog minder vragen dan ze laten zien. Verdorie dan willen ze wel!

Wil schreef op maandag 20 april 2009, 14:09:


Nouououw.. nou moet ik toch even reageren hoor! Jeetje ik herken het zo! Dat klinkt echt precies als Sieta! Zoals vroeger dan. Voortgekomen uit de fase ervoor, waarbij ze heel veel heftig protest had en er geprobeerd is om dat eruit te slaan. Haar kon je ook helemaal total loss slaan, ze gaat er nog bij op de grond zitten ook (ja helaas, dat is in het verleden ook gebeurd, niet door mij uiteraard). En daarna, doet ze nóg minder. Zelfs angst leek er niet te zijn, ze ging zelfs op rust staan. Deed haar ogen dicht. Zo, ik ben er niet meer... doe maar met me wat je wil...

Met trailerladen en alleen naar buiten moeten heb ik daar nog veel mee te maken gehad. Zonder dat ik iets raars deed, dit was gewoon haar eerste reactie. Niet omdat ze zo relaxed was, maar omdat ze het juist doodeng vond en alleen het feit dat ze wist wat ze moest doen al over haar grens ging.

Hoe ik het heb opgelost (na héél veel geprobeerd te hebben wat allemaal niet werkte) is.. volhouden
Niet boos worden uiteraard.. niet geïrriteerd of gefrustreerd raken (best moeilijk, haha). Laat je niet raken door het gedrag, ze staan je niet expres te pesten. Geen touwgezwiep, stemverheffen, enzovoorts. Echt, wees de niet omver te blazen leider, de rust zelve
Druk op het halster en wachten kun je vergeten, dan sta je er tot je een ons weegt.
Maar, absoluut niet stil laten staan! Laat haar er niet in verzinken, ze komt er niet meer uit.
Blijf haar verzetten, linksom, rechtsom, achterwaarts (maar dan dus wel de gewenste kant op). Hou heel veel rekening met je timing zodra er een neiging naar voren is, ook als het in eerste instantie nog wat langzaam is, laat het touw helemaal los. Probeer haar niet naar voren te trekken als ze eenmaal loopt en je het eigenlijk nog wat te langzaam vindt, maak gróót onderscheid in bewegen en stilstaan. Alles naar voren is goed.
Hangt een beetje van het paard af, maar bij sommigen werkt het om het vóór te zijn als je aanvoelt dat ze willen gaan stilstaan, bij die van mij juist niet, zodra ik daarop reageerde stond ze alleen maar sneller stil. Bleef ik gewoon doorlopen zonder ook maar naar haar te kijken, liep ze door.

Hou het écht kort in het begin. Je wil kwaliteit, geen kwantiteit. Ik heb wel doelen gesteld, tot die boom, minimaal de laatste paar passen zonder staken, en dan belonen. Misschien merken ze het, maar ik word er daadkrachtiger van en dat hielp. Óf ze moest ineens zo'n lang stuk zonder staken goed lopen, dat ik vóór dat ze kon gaan denken aan stilstaan, zelf al omdraaide, bijvoorbeeld.

Ik heb geprobeerd om het met clickeren te verbeteren, en het heeft ongetwijfeld met mijn onkunde te maken, maar dat werd een leuk spelletje. Zodra de beloning werd aangenomen, BOEM, stil. Oké dus als ik éérst stilsta, en dan ga lopen, word ik beloond. Dat werd een ongewenste reeks
Pas later toen het meelopen wat meer bevestigd was en ze zich niet meer afsloot, kon ik daar echt wat mee. Zoals belonen als ze ondanks dat het paard voor haar stil ging staan, gewoon doorliep (dat was probleem 2). En dat resulteerde toen dus ook niet meer in na de beloning stilstaan, maar dan bleef ze ook gewoon doorlopen.

Met alleen van huis weg gaan staakt ze nog steeds het eerste stuk dat ze weg moet van stal. Maar zich afsluiten doet ze niet meer en ze is gewoon weer mee te vragen. Alsof ze elke keer even zegt, ik wil liever niet in mijn eentje.. Als ik gewoon relaxed (maar wel consequent) reageer zoals altijd gaat zij ook gewoon mee. Na een paar honderd meter is het voorbij en eenmaal in het bos is ze heerlijk meewerkend.
Nu was ik aan het oefenen om na het alleen weggaan, op de terugweg de stal voorbij te lopen, dat was helemaal weer moeilijk natuurlijk

Als deze merrie echt geen angst heeft om alleen weg te gaan, moet het na het behandelen van dat staken echt geen probleem meer opleveren lijkt mij..

Wil schreef op maandag 20 april 2009, 20:17:


Dat is een heel verhaal en het voert te ver om dat hier allemaal neer te tikken. Het staken was trouwens niet het enige probleem.
Maar het allerbelangrijkste was dat ik een besluit nam: wilde ik dit paard houden of ging ik hem verkopen. De twijfelachtige houding die ik door de problemen een tijdje had was helemaal funest. En inderdaad vanaf het moment dat ik echt voor hem koos is het bergop gegaan. Ik kwam steeds de juiste mensen en de juiste adviezen tegen. Hij is ook geen paard voor meer mensen en zeker niet voor meerdere manieren van rijden en omgaan met. Hij is ook een dominant type. Eigenlijk een ruin die nog veel hengst is.
Tweede belangrijke was om mijn eigen grenzen niet te overschrijden. Dat doen wat lukte en wat ik met overtuiging kon doen en geen stap verder.
Zo'n paard leert je wel om uit een stuk te zijn.
Een keer heb ik een cursus TTeam met hem gedaan en dat heeft veel soelaas gebracht. Nu doe ik daar niets expliciets meer mee.
Goede rijlessen waren ook heel belangrijk om tot een goed evenwicht en ontspannen inspanning te komen.
Dat heeft mij wel gefrappeerd dat goed rijden heel veel problemen oplost, ook in de hand.

Ik denk dat deze Raudreki zich niet op haar plek voelt en weet dat de mensen haar kwijt willen.

Moniek

Moniek schreef op maandag 20 april 2009, 21:26:


O ja, ik heb o.a. ook klickertraining met hem gedaan.

Esther schreef op maandag 20 april 2009, 20:48:


Ik kan het volgen en begrijp het ook. Alles wat jullie schrijven over soortgelijke problemen nu werd eergisteren al duidelijk toen ik daarbij was.
Het bevestigt alleen maar nóg meer dat, wat ik al vreesde...
Niet voor mezelf, per slot is het niet mijn paardje. Wel voor de mensen die vanmorgen in tranen weer aan de foon hingen, omdat ze niet eens haar paddock uit te krijgen was.
Als ze nou onmensen waren, haar niet goed verzorgden of mishandelden... kon ik me er nog iets bij voorstellen.
Maar dit is dus een aangeboren gedrag en hun kunnen daar niet mee omgaan.
Ik probeer ze hulp te bieden door veel van jullie teksten door te geven hoor... zodat hun relatie ietwat gemakkelijker verloopt.

Ik vraag me af hoe het paardje zelf dit alles ondergaat.... zou het haar niet kunnen schelen? Niet interesseren dat de mensen verdriet hebben om haar?
Dit moet ze toch aanvoelen?
Of is dit nu weer teveel antromorfdinges....

KNIP

Sieta, bedankt voor je uitgebreide reactie! Wat het meppen betreft: ze zijn er allang achter dat dit geen enkele zin heeft. Nu, het lijkt me dat er maar 1 manier is om daarachter te komen he?? Dus dat stadium hebben we al gehad.
De eigenaar daarvoor schreeuwde keihard dat ze moest lopen.... en dan ging ze.
Ze zal wel een hekel aan schreeuwen hebben.
Ook geen manier van doen!
Druk op het halster? Klopt! Het hele lijf gaat in de verzethouding! Nauwelijks merkbaar, maar je trekt gemakkelijker een ton staal voorwaarts! Druk zal zeker weten niet werken. Oh, deze kun je ook meppen hoor... ze doet hooguit haar ogen dicht maar verzet geen voet. Althans: dat zeggen de eigenaren.
Druk + wachten: nee, ze gaat écht staan te slapen! Hun zeggen: dat kan de hele dag duren... Ja zeg.... dat leidt tot helemaal niets dus.

Wat je schrijft over dat linksom, rechtsom of achteruit heb ik dus precies gedaan.
Bij 1 pas voorwaarts belonen. En ook niet aankijken! Nonchalant naar voren kijken ben ik gaan lopen, toen liep ze wél mee.
Ineens schijnt het besluit gevallen te zijn dat ze wel mee wil lopen.... en dan doet ze het dus wel...

Ohoh.... die krijgen nog heel wat te stellen...
Nee, ze heeft geen angst om alleen weg te gaan. Het maakt volgens hun helemaal geen verschil. Ze heeft zelfs gestaakt 1 x op de terugweg, terwijl haar vriendje druk bezig was met naar huis banjeren... Zij gaat stilstaan, en vriendje, ook een IJslander, loopt dus gewoon door.
Ik denk dat ze daar ook gewoon uren kan gaan staan te tukken.
Eergisteren heb ik serieus gedacht of ze misschien narcolepsie had hoor!
Vond het niet normaal dat ze gewoon haar luikjes sloot en net deed alsof ik er helemaal niet was....
Heel apart!!

En verder zo'n lief dier..... ontzettend braaf en gemakkelijk.

Pfffff.....

Moniek schreef op maandag 20 april 2009, 21:26:


In de eerste paar minuten zou ik gezegd hebben: dit dier is stikongelukkig en hier echt niet op haar plaats. Ik heb ze echter ook een paar uur later nog meegemaakt... lekker galopperend met haar vriendjes over ruim 3 hectare ruige wildernis..... een totaal ander dier!
Maar wat jij hier geschreven hebt zal ik ook zeker onthouden...

Wil.

Wil schreef op maandag 20 april 2009, 21:43:


Tja, heel herkenbaar gewoon. Dan weliswaar met andere redenen en kleine verschillen.

Ik denk dat de eigenaren idd héél duidelijk moeten beslissen of ze ervoor willen gaan of niet. Het zal niet makkelijk zijn, maar iets zegt me dat als je deze eenmaal bij je hebt, je er echt een geweldig paard aan hebt.
Ik geloof er echt wel in dat een dier voelt of ie gewenst is of niet, en natuurlijk frustratie of boosheid. Ze moet iemand hebben die echt gek op haar is en dat moet ze voelen.

Wat die man zegt, over dat ze na een paar dagen stilstaan of er niet uit komen, weer opnieuw gaat staken, dat is gewoon testen volgens mij. 'Ja, laatst was je wel zo rustig en stabiel, maar vandaag dan?' En die vraag gaat echt nog héél vaak gesteld worden. Ze is het écht niet vergeten en ze is ook écht niet dom. Ze eist behoorlijk wat van haar mens en leiderschap moet er dan gewoon áltijd zijn. Zijn ze in het begin een keer ziek of verdrietig of depressief of noem maar wat, dan kunnen ze maar beter niet met haar op stap gaan, dan wordt het weer bevestigd. Ook tijdsdruk, dingen 'even snel' willen, kunnen ze maar beter vergeten denk ik.
Pas als je het verdient hebt en een band hebt kun je wel eens een steekje laten vallen, maar niet in het begin...