Esther schreef op dinsdag 28 april 2009, 22:27:


Hoi Esther, allereerst dank voor je reactie. Het is idd een gewetensvraag juist omdat ik het aangereikte stuk over de groeiplaten heb gelezen. Alleen.... wanneer ik dat nog verder doortrek zou iedereen die hier zo extremistisch reageert zichzelf eens moeten afvragen of het überhaupt goed is om op een paard te gaan zitten. M.i. niet... laat het paard dan paard zijn en daarmee 'basta'.


Dank je wel.


Dat denk ik ook.


Of het tegenstrijdig is weet ik niet.. waar ik naar wil kijken is het gehele paard. Botten, groeiplaten... en bespiering.


Precies, dat bedoel ik. En of het goed is.. ik hoop het. Wij hebben er een goed gevoel bij (niet dat gevoel altijd een goede raadgever is) en zie bij Winsor geen enkel spoor van verzet, pijn of ongenoegen...

Isabel van der Made schreef op dinsdag 28 april 2009, 22:55:


Nee, hoor.. had alleen gewoon commentaar verwacht. Maar heb geen zin om het te verzwijgen, juist nu we zo blij zijn met de vooruitgang die we bij Winsor ziet. Van een bang angstig paardje in ruim anderhalf jaar verandert in een paardje met vertrouwen, die wat wil doen en kleine dingen gaat begrijpen.


Vertel, leg uit.. aan een on-liner heb ik niets. Heb je misschien ook opbouwende kritiek voor mij.

Spirithorses schreef op dinsdag 28 april 2009, 23:09:


Volgens mij heb je het juiste filmpje bekeken.

Isabel van der Made schreef op woensdag 29 april 2009, 1:06:


Een vertaling.. ja heel graag.

e m kraak schreef op woensdag 29 april 2009, 5:18:


Misschien moet er eens een studie naar gedaan worden of een paard ooit wel bedoeld is om op te rijden, gewicht te dragen. Wie weet komen "we" dan tot de conclusie dat paardrijden dierenmishandeling is en dat dat nodig veranderd moet gaan worden.

van lennep schreef op woensdag 29 april 2009, 14:42:


Ik ben nu al een paar keer met Lily aan de wandel geweest. Ze loopt goed mee, haalt niet in, trekt niet, heeft echter wel de neiging bij een zijweg geinteresseerd stil te blijven staan of om plotseling af te buigen. Ze is ontzettend nieuwsgierig. Ik vraag daarom voor een zijweg al haar aandacht en leidt haar af (aan haar snor krabbelen, handig zo'n ding), dan is het geen probleem. Ze heeft een keer geflikt dat ze helemaal niet meer verder wilde, stond als aan de grond genageld naar een koe te kijken, want die vindt ze erg interessant. Lily was onbereikbaar. Omgedraaid met ferme stap in de richting van de koe (dat was het enige wat ze wilde), op een kleine volte getrokken, en met ferme stap weer de juiste richting op, steeds als ze het binnen voorbeen ophief een klein rukje aan het touw, haar aandacht moest naar haar benen omdat ze anders in de knoop kwam, weer uit de volte de juiste kant op met ferme stap en de koe was buiten beeld. Ze was zelf wat verwonderd en volgde gedwee. Geen wonder bij haar, ze is het niet gewend om te gaan wandelen en vindt alles zo verschrikkelijk interessant. Ik probeer te voorkomen dat staken normaal voor haar wordt om iets af te dwingen, mevrouw is erg bijdehand en leert ontzettend snel. Samen wandelen wordt steeds normaler en ook steeds leuker voor haar. Ze staat te popelen om mee te mogen.
Monique

stumperd schreef op woensdag 29 april 2009, 10:43:


Ja, dat is echt genieten.


Gaan we zeker proberen. Ben er ook echt niet bang voor om tijden lang niet meer te rijden, andere dingetjes te doen en het daarna weer op te pakken.

van lennep schreef op woensdag 29 april 2009, 14:42:

knip...
knip

Yep, nu snap ik hem. Alleen zijn ovaaltjes op een fietspad zoooo lastig.
Als ik idd met Niek omkeer dan zijn we steeds weer dichter bij huis en dat kan de bedoeling niet zijn. Alhoewel, voor Niek wel natuurlijk.....

Monique Meijer schreef op woensdag 29 april 2009, 15:04:

Knip..

Niek staat ook aan de grond genageld voor een koe, maar dan van schrik. Dat is tot nu toe echt het enige waarvoor hij echt bang is.
Laatst een slechte ervaring gehad toen hij uit angst voor een koe ook nog eens met zijn achterbeen in het prikkeldraad belandde.
Dus koeien........rustig van een afstandje aan laten wennen.

Cedric Coucke schreef op woensdag 29 april 2009, 13:48:


Ik heb 2 problemen met steunsels. Het eerste is wanneer ze rond gebogen zijn en het tweede is wanneer ze de zool dreigen te overgroeien, (wat eigenlijk heel vaak met het eerste samengaat).
Maar nou heb ik nog nooit een rechtopstaande steunsel gezien.
Wél een die de binnenkant van de hiel volgt en dus schuin omhoog groeit als je de zool bekijkt
Zolang dat gebeurd en de steunsel draagt niet wanneer het paard op een harde ondergrond loopt, vind ik het prima. Ik zie geen reden waarom hij persé gelijk met de zool zou moeten zijn.

e m kraak schreef op woensdag 29 april 2009, 5:18:


Goed lezen. Ik schrijf toch dat ik het tegenstrijdig vind met de andere beweringen, ik heb dat onderzoek niet geschreven . Ik snap niet wat een IJslandersportwens hier mee heeft te maken, want dit gaat om botjes en tegenstrijdigheid in verschillende onderzoekjes.
Wij rijden ze hier nog later in dan vijf, pas als ik zie dat ze klaar zijn eerder niet. Mijn bewering gaat om meer dan botjes, ook in die kop moet het goed zitten. Bij de ene hier was dat pas met zeven en de ander pas met zes ( die was wel klaar met vijf maar had een jaartje revalidatie nodig). Dat neemt niet weg dat je al af en toe al wel wat kunt doen met een vierjarige. Dat staat ook in dat artikel over de groeiplaatjes in de rug. Met eentje hier hebben we dat niet gedaan omdat ze niet af was en overbouwd die moest lichamelijk nog verder groeien voor er überhaupt een gewicht op kwam.

Aafke schreef op woensdag 29 april 2009, 15:04:


Vind ik een aardige, Aafke.
Daar heb ik inderdaad in de loop der jaren meer dan eens zo diep mogelijk, naar persoonlijk kunnen, over geprobeerd na te denken (Aaauuuwwwwwwww ).

Ik vind enerzijds het gros van het hippische je reinste dierenmishandeling, vanuit onwetendheid en relatief zelden door moedwillige kwaadaardigheid.

Anderzijds hebben mijn persoonlijke rij-hengsten altijd (nmm, met uitzondering van héél lang geleden... maar laten we zeggen over de afgelopen 15-20 jaar met Draupnir en Dyggur) kenbaar gemaakt graag mee te gaan. Ik zal dat proberen uit te leggen, meteen meegenomen een paar situatieschetsen van Pien en Eddy (overigens zonder enig waardeoordeel):
- als ik niets "wil" maar er gewoon ben negeren mijn paarden mij, negeren we elkaar:
- als ik een doel heb wijken mijn paarden als de Rode Zee voor Mozes (die beeldspraak gebruikte Sas een paar jaar terug al):
- als ik met een halster o.i.d. aankom echter tref ik een blije hengst aan die mee mag.

Trek zelf jullie conclusies maar.

Esther schreef op woensdag 29 april 2009, 17:12:


Ik val jou toch niet aan?

Ik vind niet eens de data, maar vooral de conclusies en suggesties van dit onderzoek zacht gezegd eigenaardig (en dan neem ik daarbij aan dat de samenvatting er van op de door jou gevonden link een goede is!).


Dat zal ik je dan proberen uit te leggen.
Sinds redelijk recent wil IJsland van het "laat-berijden"-imago af en worden ijslandse ponies steeds jonger getraind voor de sport... Dit onderzoek komt vanaf IJsland, door IJslandse "wetenschappers"... stop daarbij mijn achterdocht in dezelfde ketel voor een toversoepje.

De frequentie van dit soort "wetenschappelijke" fratserij, waarbij je heel nauwkeurig moet lezen om te onderscheiden wat data en wat suggestie is, neemt nmm schrikbarend toe, vooral gevolg van dat steeds meer wetenschap door klanten betaald wordt en verstrengeling van belangen onontkoombaar gevolg daarvan is.

Ander voorbeeld. Nog niet zo lang geleden las ik (iets Amerikaans als bron) dat degelijk wetenschappelijk onderzocht was dat paarden onder stress even slecht leren via positief bekrachtigen als via straffen, met daarbij de suggestie dat al dat geklikker en wat dies meer zij maar flauwekul is. Ook hier was zorgvuldig met de data omgegaan, de gegevens op zich en uitkomsten daarvan klopten als een bus. Wat er echter niet bij verteld werd is dat Skinner c.s. al een dikke halve eeuw geleden uitvonden dat stress een leerblokkade veroorzaakt.
Volkomen logisch dus dat je in dan geen verschil in leerweg ziet, nmm kwalijk als van daaruit globaal gesuggereerd wordt dat ontwijkingsleren even goed werkt als bekrachtigingsleren.

Ik kon vandaag weer kiezen , en het ging best wel goed!
Ze kwamen beide aanlopen , niet in draf , maar dat doen ze ook echt niet altijd.

Tekla was er als eerste. Ze stak haar hoofd in het halster , dus wilde wel op pad.
Maar er waren mensen in het bos , die ze wel kon horen , maar niet kon zien , en dat wat te eng.
Ze werd niet meer rustig , en ik ben maar teruggegaan.
Tweede ronde , Tekla was niet enthousiast genoeg met het hoofd in het halster stoppen , dus Namkje gepakt.
Met Namkje gewandeld , heel bewust geprobeerd om haar niet aan te kijken.
En dat ging best wel goed. We zijn in tijden niet zo ver van huis geweest.
En rustig worden tijdens het grazen! Het ging goed!

Derde ronde , Tekla stak snel haar hoofd in het halster , want Namkje was weer in de buurt. Moes er wel even om grijnzen , want ze was echt even heel snel.
Andere kant opgegaan , en ze vond het leuk en spannend.
Was redelijk rustig , reageerde niet op gehinnik van Namkje , maar wil me zo graag voorbij. Dan vind ze het gewoon even spannend , en vergeet haar manieren dan nog...
Heb heel wat rondjes gedraait om haar weer achter me te krijgen.
Voor het eerst een staking van Tekla op weg naar huis , maar dat vind ik in deze situatie niet zo erg.

Nou , productief dagje!! En , het belangrijkste , het was leuk!

Gr Esther

e m kraak schreef op woensdag 29 april 2009, 17:43:


Ik ook.


En ja.. ook ik denk hier over na. Gooi het ook in deze topic omdat ik sommige reacties extremistisch vind (niet dat op zich erg is

Ik vind het gewoon jammer dat bij voorbaat 4 jaar en er dan af en toe op zitten en rijden, het leren van enkele beginselen moet kunnen (in de zin van dat ik persoonlijk vind dat ik Winsor genoeg kan beoordelen hoe hij in zijn vel zit en er lichamelijk uitziet) ... ik kan niets met een veroordeling hiervan. Breekt alleen maar af...

Klein voorbeeld; mijn zus rijdt al een jaar op haar 4 jarige KWPN-er. Altijd met bit, ziet ons bitloos rijden, hoort ons er positief over praten. Wat wil het geval... afgelopen weekend vroeg ze me een bitloos hoofdstel te leen (we hebben er 2) Heb haar de eerste keer geholpen en het ging super....


Inderdaad tot op zekere hoogte mee eens. Alleen kan het denk ik nooit bewezen worden als-zijnde dierenmishandeling.


Ok, leuk.. ik ga mee in je gedachtengang.


Hier is dat niet het geval. Ik kan langslopen zonder dat ik iets wil en met enthousiast met gehinnik begroet worden.
Ik kan de mest opruimen en Winsor als een trouw hondje bij me hebben staan, enkel bij mij zijn.
Wanneer ik de weide inloop komen zowel Nancy als Winsor spontaan naar mij toe lopen. En nee... ze krijgen niet altijd iets lekkers of aandacht. Soms loop ik er gewoon om er 'te zijn' (niets meer en niets minder)


Nee, is hier niet het geval.... (ken wel paarden die dat wel doen overigens)

Winsor reageert wel zo op de dierenarts overigens. "Ruikt" hij van een afstandje.


Dan tref ik hetzelfde paard aan met dezelfde reactie als hierboven beschreven. Kortom... ik zie persoonlijk (hier thuis) geen verschillen in gedrag.


Dat kan ik persoonlijk (nog) niets uit deze 'uitspraken' kan halen... (voor mezelf)

Zegt m.i. ook nog niets over het "recht" om een paard te berijden of niet. Ook niet of het mishandeling is of niet...........