clarissa ruijgrok schreef op vrijdag 24 april 2009, 21:23:


Hey Clarissa,

Ik heb inmiddels mijn eerste fotoreading achter de rug.
Verbazing wekkend hoe deze persoon weer tot dit resultaat is gekomen.

Dit paard heeft duidelijk een verlies geleden. Ik vermoed een veulen dat ze dan te snel hebben weggehaald. Als het dat niet blijkt te zijn is het misschien te vroeg van de moeder weggehaald.Waar ik heel zeker van ben is dat het met een "verlies" te maken heeft. Die energie kwam het sterkste bij mij binnen. Zij voelt zich niet begrepen en daarom blokkeerd ze ook bij het rijden.

Zo, nu ga ik haar eens laten langskomen, en haar de reading nog eens laten doen. Voor te zien of er nog meer uit te halen is.

Voor de rest de reactie's van ongelovige mensen, laat me vrijwel koud. Mij ga je niet zeggen, als er nu drie personen, onafhankelijk van elkaar identiek hetzelfde zeggen...

Misschien ga ik eens een reisje maken naar haar vorige stal, en eens de eigenares probeer te ontmoeten. Wie weet staat er daar nergens geen veulen van haar... Dan is het verhaal snel gevormd.

Spirithorses schreef op zondag 3 mei 2009, 22:27:

Tja, ik heb er hier ook mee gezeten met onze 3 hengstjes. Moon (arabier, 2 ondertussen) bijt Anna nooit meer, mij heel soms als ik hem niet in het oog houd. Anna kan er mee kroelen en alles doen en wordt nooit gehapt, ik kan hem aaien en verzorgen maar echt kroelen dan bijt hij terug dus dat doe ik niet.
De minishetjes: Django heeft 1 keer gebeten toen we hem net hadden naar een van de kinderen, die begon spontaan te gillen waar hij dan weer van schrok en heeft het nooit meer gedaan.
Fons vraagt en waarschuwt, hij begint met snuffelen, dan neus fronsend tegen je aan, dan met lippen vasthouden en als je dan verder kroelt of niet "pas op" of zo zegt dan heb je in zijn ogen toestemming gegeven om verder te gaan.
Elkaar en mijn ruin bijten ze wel, maar daar heb ik weinig last van .

Geduld en consequent zijn en hem niet de kans geven dus. Duidelijk grenzen aangeven op een rustige manier. Alhoewel de onbedoelde schriktherapie bij Django ook hele goed hielp .

Bijten is nog zo erg niet, ik vind dreigend op je af komen en met de voorbenen maaien en steigeren enger hoor! Maar ook dat stadium zijn we voorlopig voorbij hier.

Piet schreef op maandag 4 mei 2009, 8:22:


Piet, ff tussendoor omdat je er misschien niet aan gedacht hebt:
Hoevenbeitel, van buiten af dus, als het in 1ste instantie alleen even gaat om overal even een paar cm wand minder. Pootjes kunnen gewoon op de grond blijven staan
Was vroeger hier in de streek vrij algemene methode bij onbekapbare belgen.

DIT IS GEEN POST VOOR IEDEREEN OM BREINLOOS THUIS ZELF OOK EVEN TE PROBEREN - HET VRAAGT OM ERVARING

Dit was een vraag die bij mij ook begon op te komen. (kwestie van er op tijd bij te zijn)
Hij is nog wel maar een week oud, maar begint ook te knabbelen, bijten kan je dat nog niet noemen. Zeker als we mamma aan 't verzorgen zijn (gescheurd bij bevalling en dus 3x/dag wonde verzorgen).
Als je hem negeert doet hij lustig verder, ik heb hem al enkele keren zachtjes weggeduwd, maar ook dan komt hij terug. Hij is volgens mij vooral nieuwsgierig en het lijkt me ook een manier om de "wereld" te leren kennen.

Groetjes, Lena

Piet schreef op maandag 4 mei 2009, 12:09:


Dan heb ik nu de oplossing! Clickertrain haar dat ze zich liggend laat bekappen.

Unartica schreef op maandag 4 mei 2009, 10:28:


een derde snee betekent gewoon boerek*tgras !
goed gemengd hooi kan je hoogstens 2x maaien, en liefst maar één keer en dan nog vrij laat (na 15 juni)
je koopt gewoon opgespoten botoxturbogras, of daar nu plès-tik omheen zit of niet......

Piet schreef op maandag 4 mei 2009, 12:09:


bij het omleggen moet je natuurlijk wel aan haar heup denken,
ouwe matras ergens liggen ? eerst even eraan wennen, dan ernaast zetten,
DA vragen om te sederen, ik ben niet zo voor de zelfhulpklub, bovendien is het jouw paard niet,
en zorgen dat ze goed omrolt op de matras,
daarna liggend bekappen en weer wakker spuiten.........
àls het écht nodig is, dat bekappen,
waarom ga je er niet elke dag een flink eind over het asfalt mee wandelen,
kan je ondertussen je stickie roken.......

Galina vs schreef op maandag 4 mei 2009, 12:44:


als je 't mij vraagt
kan ik je net hetzelfde vertellen
hebben we meteen een kaartersklubje
kunnen we meteen ook de kaarten raadplegen
wiezewiezewies-bombom

e m kraak schreef op maandag 4 mei 2009, 13:09:


zoals die luie hollandse bekappertjes ook hadden ?
bij gebrek aan een "travaille" ?

Peter Donck schreef op maandag 4 mei 2009, 13:30:


mijn stickie roken kan ik altijd en overal, zelfs onder water.
Ok! dames en heren bedankt voor de adviezen, we gaan ermee aan de slag.

Galina vs schreef op maandag 4 mei 2009, 12:44:


Hier ook een ongelovige, ik blijf dit een moeilijk en ongrijpbaar onderwerp vinden.

Als paarden zelfs kunnen vertellen hoe hij/zij door hun moeder oorspronkelijk genoemd werden of aangeven hoe een bepaalde aandoening behandeld dient te worden, met aangeven van de juiste naam van het middel, dan kan een simpele controle vraag toch niet zo moeilijk zijn.

Gek genoeg durfde niemand een simpele controle vraag aan.

Monique

e m kraak schreef op maandag 4 mei 2009, 13:09:


Piet,
Ik zit ook even mee te denken, misschien zoals ik Indy haar rechter achterbeen bekapte? Even op laten tillen, baksteen eronder en je kan er fijn omheen vijlen/knippen? Staat ze toch op vier benen.
Monique

Piet schreef op maandag 4 mei 2009, 13:37:


Hoi Piet, moest effe door zo'n 500 posts, heb dus een tijdje niks geantwoord.
Je herinnert je mijn Hoofjack? Daarvoor bestaat ook een attribuut dat ontwikkeld werd om het hoofd te ondersteunen.
http://www.hoofjack.com/v/vspfiles/dental.htm

Misschien kan je daar iets mee doen?

Even een kleine update.

Lily is sinds anderhalve week bij ons. Blijkt dat ik qua karakter en houding van het paard een geweldige koop gedaan heb. Klaas is ook weg van haar. Lichamelijk is gelukkig ook alles in orde, ze loopt als een trein. Ze is alleen wat te dun, maar dat vreet ze er met beleid wel aan bij ons. :)

Zoals ik al eerder schreef, is zij gewoon functioneel beleerd. Ik ben nu bezig haar eerst eens te laten zien dat ik niet nummer 385 ben die een ritje op haar wil maken, maar dat ik ook nog wat anders te bieden heb. Ik ben eerst eens begonnen met gewoon wat bij haar te zijn wat borstelen, wat frunniken. Dat was al raar voor haar. Borstelen was praktisch nieuw voor haar. Na een week kan ze ervan genieten en trekt ze rare gezichten. Wandelen kende ze ook niet, slechts achter een mens aangesleurd worden. Ze staat inmiddels te popelen om mee te mogen en loopt keurig mee aan een los touwtje en stopt als ik ook stop. Ze is erg geinteresseerd en nergens bang voor. Toen maar eens geprobeerd of ze ooit gelongeerd is - grote ogen van onbegrip en vreselijke angst bij aanblik van een zweep. Inmiddels mag ik haar op veel plaatsen aanraken met de zweep en heeft ze ook lol in longeren. Ze doet erg haar best te begrijpen wat ik bedoel. Lily is op wildwest manier ingereden, borstel ruw over de rug, zadel erop, singel in een keer vastsjorren en dan een mens erop, eerst in een grote groep, daarna heel snel alleen. Ze wijkt extreem voor je been, even contact en je staat aan de andere kant van de bak. Wel prettiger dan gewoon als een rots te blijven staan, maar niet leuk dat dit puur uit angst gebeurt. Ze reageert grof op neckreining, links/rechts met heel weinig been en wijken, stoppen puur op zit, een achteruit zat er niet op. Inmiddels zit er ook een achteruit op, "back" en even hand tegen de borst. Aangezien ze nog zoveel moet leren heb ik haar maar gewoon Indy haar touwbosal omgedaan, als je toch nauwelijks controle hebt, dan liever zonder bit. Ik wil haar niet per ongeluk in de mond rukken, ik ben het niet gewend met bit te rijden. Onze buurman was ontzet toen hij hoorde dat ik samen met Lily op pad geweest was, ZONDER BIT. Wat gevaarlijk! In eerste instantie hebben we gewandeld en ik heb er even een kleine 300 meter op gezeten. Lily had er niet veel problemen mee, ze bleef keurig staan en wachtte tot ze mocht gaan lopen. Klaas was mee, de eerste meters liep ze wat dicht bij Klaas, later haalde ze hem met gespitste oortjes in. Met voorzichtig plukken en voorzichtig been geven is ze aardig te sturen. Nadat mevrouw keurig vanaf het midden van de weg naar buiten week op een beetje been geven, ook nog bij Klaas vandaan, ben ik eraf gestapt. Ze was zelf zeer tevreden en had er alle vertrouwen in. Een mooi begin. En overal overheen lopen, geen last van stenen, gaten, wat een verademing. We doen het rustig aan, laten haar eerst wat volwassener worden. Mentaal is ze nog een baby, lichamelijk mag ze ook nog wat bijgroeien. Mest uit het weiland halen vindt ze het einde, ze loopt mee naar elke mesthoop, kijkt hoe ik hem opschep en hem in de kruiwagen doe. Ze onderzoekt alles, ze heeft veel gemist in haar korte leventje. We zullen zien hoe ze zich verder ontwikkeld. Maar het begin is er.

Monique

sinds dit weekend staan mijn paard en pony op mijn eigen weide.

de weide heeft aan drie kanten diepe,brede sloten lopen,dus ik dacht dat er wel water genoeg zou zijn,de oevers zijn ook niet sijl dus ze kunnen goed bij het water.
had de sloten daarom ook niet afgerasterd.

gister is de pony m gesmeerd,ik had mijn paard mee naar de sschuilstal om haar hoeven even bij te werken,en de pony stond rustig te grazen.

ik ben hooguit 5 minuutjes met het paard bezig geweest,maar de pony heeft er blijkbaar geen erg in gehad dat ze gewoon om het hoekje van de stal stond.

hij is te water gegaan en er aan de overkant uitgeklommen.

toen ik mn paard weer de wei in liet begon ze hard te hinniken,ik op zoek naar die kleine,nergens te vinden!
heel in de verte hoor ik wat terug hinniken,ik zie een klein stipje heen en weer rennen..... daar stond ie hoor,aan de andere kant van de brede sloot,3 weilanden verderop!

om er te komen moest ik 5km omrijden,heb hem naast de brommer weer mee terug naar de wei genomen.

gelukkkig is het zo goed afgelopen,maar dit gebeurt me nog geen tweede keer!

ik heb nu alle stukken langs de sloot afgerasterd,en ben nu op zoek naar een goed en vooral makkelijke manier om water te geven.

emmertjes sjouwen blijft ook onhandig,en in de winter is dat ook lastig met de vorst.

ik dacht al aan een pomp op minimaal een halve meter diepte in de sloot te leggen,en een leiding in de grond te leggen op zo'n 70cm diepte,naar de drinkbak toe,en daar een overloop systeempje op te maken.

de pomp en leiding liggen dan ook diep genoeg tegen de vorst,maar de drinkbak zal evengoed bevriezen,ik ben bang dat dan je leiding en pomp alsnog stuk zullen vriezen...