Goh waar koop je die speciaal gefokte parelli paarden? Die van mij zouden dit noóit kunnen

Arabesk schreef op vrijdag 3 juli 2009, 14:05:


Was vorig jaar het winteraanbod:
2 Parelli touwhalsters kopen = gratis probeerpaard erbij
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

er verandert toch veel hoor, als 2 paardjes (maia en Queenie) na 5 jaar samen op een wei staan, en slechts 1 keer een weekend van elkaar gescheiden, nooit alleen gaan wandelen, altijd samen, plots gescheiden worden

Maar het gaat goed, zeer goed eigenlijk!
ook onverwachte veranderingen!

Queenie is altijd duidelijk de rechter geweest, ook in vorige "kudde" en besliste eigenlijk altijd alles! iedereen gaat voor haar opzij (paarden he en zij beslist op wandeling wanneer de andere paarden mogen voor of achter lopen en wanener er stilgestaan wordt. Als Queenie stilstaat (omdat ik dat vroeg staan de andere, Maia en Beer ook stil

Maar Maia was dan weer diegene die het mij soms moeilijk maakte op wandeling; Queenie heeft niet snel schrik (vroeger wel, aan wie ligt het dan? ) van omgeving of objecten of situaties of ... maar als ze die schrik toch heeft dan wacht ze af ... maia doet dan gewoonlijk lekker mee en samen sterk, hebben ze dan toch den beef en beslist Queenie dan toch dat er iets eng aan de hand is, waarop maia meteen bevestigend reageert
kwestie van "elkaar aansteken en bang maken dus"

ik had dus ook vaak t gevoel dat ik verantwoordelijk was voor 6 levens; de drie ruiters en drie paarden. ik beinvloedde Queenie en op haar beurt beinvloedde zij Beereke, maia en dus ook de ruiters die (niet in geval dat blijde ruiter was ) beke afhaneklijk waren van gedrag van Queenie.

Dus Queenie baas alom maar o wee als madammeke toch schrik kreeg ...

Dat gegeven was niet altijd zo fijn om te weten en te ervaren. het besef dat als het er op aan komt , ik niets of weinig kon doen dan afstappen en hopen dat t snel weer over as, of we even konden kalmeren op een veilig plekje om dan verder te gaan.

maia is nu enkele weken weg van SQueenie en Beereke

gezien de hoefbevangenheid van Beer heeft het dus even geduurd vooraleer we konden zien wat dit nu zou geven op wandeling

ter info: aan de hand lukte het redelijk om even alleen te wandelen met queenie toen maia achterbleef op de wei maar nog niet onder zadel

Ondertussen al drie wandelingen achter de rug en wat blijkt: Queenie is ontzettend alert op mij, doet gewoon alles wat ik vraag, volgt me blindelings, maakt zich helemaal niet meer druk, blijft netjes met haar neusje laag achter me lopen, helemaal ontspannen, situaties die haar vroeger konden opwinden, deden haar niets meer, enz
Zo had ze vroeger heel wat angst om door struiken te lopen waar haar hoofd bv schuurde tegen de takken, of een donker gat in te stappen (bv tussen dichtbegroeide bomen) ...
de laatste wandeling was zo rustig en vredig (nog nooit zo goed aanvoelend in die 5 jaar tijd trouwens!) dat ik uitdagingen miste en die dus ging opzoeken.
We vonden een bergje met dichtbegroeide struiken en bomen waar eerst 2m steil omhoog moesten gaan (ik moest me vasthouden aan de bomen, om idee te geven) om daar dan te belanden tussen bomen met laaghangende dunne takjes en blaadjes. Zonder enige aarzeling volgende Q me ! zelfs niet vertragen, gewoon in vlotte stap mee naar boven! Ze moest effe springen om haar achterbenen mee te hijsen en daar stonden we dan, tussen de bomen, ik helemaal geschramd van de struiken en Q lmet haar hoofdje tussen de blaadjes
ik kon hier en daar een stukje zien en haar ogen die op mij gericht werden. Een heerlijk gevoel hoe ze wachtte op mijn "tips" om verder te gaan

Zelfde fenomeen iets verderop: een treurwilg met takjes hangend tot op de grond waar we doorheen draafden; geen enkel probleem!
Zelfde met dichtgegroeide pergola waar ew onder stapten: ik moest de takken opzij trekken om door te gaan en Queenie volgende en aarzelde effe maar besloot mij toch te volgen

Zelfde weer iets verderop: Jolien haar huis...
Is nu een bouwwerf met plastiek, betonmolens, vreemde kruiwagens, vreemde ramen, kelderput, enz, enfin, zowat alles wat je kent op een bouwwerf
Zonder enig probleem en in alle rust zijn we enkele keren door jolien haar nieuwe huis in bouw gewandeld (muren, plafond, venstergaten, etc)
Wel vreemd zicht bevestigden de buren die al eens kwamen kijken wat we uitspookten op de werf
mama Jolien die ook kwam kijken wat er aan de hand was rond het huis, nam enkele foto's die wel heel grappig zijn.
Zo staan we allen van in huis door raam naar buiten te kijken

ook nog gewandeld op Queenie en ik kan alleen maar besluiten dat het een zeer groot verschil is zonder Maia

Als Q schrik heeft ergens voorbij te gaan heb ik het gevoel dat ze t liefst in mijn nek zou willen kruipen, zo dicht tegen me aan loopt ze dan, maar zonder tegenpruttelen volgt ze me dan, alsof ze vast hangt aan mij en toch niets anders kan dan volgen
Ook onder t zadel loopt ze nu gewoon verder als ze schrikt ipv zich te concentreren op "wat doet maia".

Heerlijk gevoel dat ze mij nu zo vertrouwt terwijl ze dat met >maia niet had; meestal wel maar dus niet op momenten dat ze allebei over hun toeren waren. je zou bijna denken dat het maia was die Queenie "leidde" op wandeling en ze nu haar leiderschap in mij zoekte, maar dat strookt dan niet met feit dat iedereen tempo, richting etc van Queenie als norm nam!

Nog meer opmerkelijke dingen:
zonder probleem kan ik Queenie nu helemaal afkoelen met spons water,
kan ik haar zonder halster of leidtouw orale ontwormingsspuit toedienen,
een uur lang bekappen zonder dat ze wegstapt, gewoon los in de wei,
door en tussen struiken lopen dus,
en dat allemaal zonder "geoefdend" of "getraind" te hebben
Ik stond klaar met voedselbeloning om haar te clickeren (orale spuit en spons water) en ik kon gewoon mijn gang gaan, wel hier en daar eens bevestigd hoe flink ze wel was, maar meer hoefde ik niet te doen

Lijkt dat ze een "rust" gevonden heeft nu

Allemaal omdat Maia weg is (beer blijft voor altijd bij haar )?

ik ga niet te veel denken aan wat het kan liggen die verandering maar genieten van dat lieve paardje (die trouwens elke avond vrolijk hinnikend komt afgelopen alsik thuis kom)

het zal me spijten ze vanaf okt niet meer thuis te hebben!

Arabesk schreef op vrijdag 3 juli 2009, 14:05:


In de parellipaardenwinkel natuurlijk, naast de witlofwortels.

http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=11&t=1135878

deze had nog wel gered kunnen worden imo.....

Vicky Verreycken schreef op donderdag 2 juli 2009, 10:09:

Hey Vicky, Avanti ziet er inderdaad al beter uit, maar ik hou er toch rekening mee dat het nog makkelijk een half jaar kan duren voor hij helemaal op punt staat.
Wacht nog maar eens tot na de volgende winter. 'k Peins dat ge dan een afgetraind showbeestje gaat zien.
Maar in tussentijd kunnen we al wel gaan buiten rijden hé.
Misschien lukt het wel tijdens deze vakantie.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

van lennep schreef op donderdag 2 juli 2009, 9:59:


Yep, zo dicht bij huis is een luxe.
Ik kan nu véél meer tijd investeren in Avanti, terwijl ik me ook nog thuis kan laten zien
Die rust hadden we inderdaad wel dringend nodig.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 3 juli 2009, 12:19:


Verstandelijk weet ik dat ook en voor hem zou ik ook niets liever gewild hebben. Tis altijd een stoer paardje geweest en als hij met zijn gezondheid zou zijn gaan sukkelen, zou dat zijn positie binnen de groep hebben aangetast en dat zou voor hem vreselijk zijn geweest. Maar gevoelsmatig zit ik gewoon vast...

Nathalie Lagasse schreef op vrijdag 3 juli 2009, 11:52:


Nathalie.. gewoon PRACHTIG!!!!!!!!!
Laat ze maar lullen over zwepen, wortelstokken en negatief belonen.. Parelli is prachtig! Ieder paard kan het, niet iedere eigenaar lukt het.

Eva Saegerman schreef op vrijdag 3 juli 2009, 14:11:


herken dit wel,
telkens wanneer Player haar maatje moest afgeven, was ze ook veel meer mensgericht. Ze was liever, aanhankelijker, hing echt meer aan ons.
Goed dat Bereke er nog is he.
En jij natuurlijk

Nathalie Lagasse schreef op vrijdag 3 juli 2009, 11:52:


Alweer mooi hoor! Maar heb je geen schrik dat ze nooit eens per ongeluk op je tenen trapt??? Als er toch eens een misverstand is of zo?

Lena

Julia el Mecky schreef op vrijdag 3 juli 2009, 13:46:


Dat was het, mijn dierenarts is een echte Parelli fan en zij heeft me ook al een paar inzichten gegeven ze sprak dat mijn paard introvert .... was. Laat dat nu net de omschrijving zijn die jij geeft. Ben ondertussen het internet aan het afschuimen op zoek naar een tweedehands pakket.

Hoi allemaal,

Voor iedereen die er ervaring mee heeft: met wat kun je het beste de hoeven badderen om eventuele schimmels die zich in een bijvoorbeeld een hoefwandscheur gevestigd hebben het leven zuur te maken?
En waar koop je dat?

Appelazijn heb ik al eerder gehoord en gelezen hier, maar ik kan met de zoekfunctie tegenwoordig maar weinig terugvinden.

Groetjes uit warm Bocholt,
Martina

Jacqueline v d Berg schreef op vrijdag 3 juli 2009, 15:10:


schijnt dat paarden die 24u/24u opgesloten zitten in stal, zonder maatje, en elke week een uurtje of drie in de piste mogen lopen ook blij zijn dat hun baasje komt ...

Helms Cindy schreef op vrijdag 3 juli 2009, 8:26:


Bij ons geen dazen op eens in de zoveel weken eens een verdwaald exemplaar. Is wel fijn, de weien die dichter bij het bos gelegen zijn, hebben er wel veel meer last van. Bij ons ook veel wind, bij een beetje storm kun je al gaan 'tooghangen' in de wind