FaberSmid schreef op vrijdag 4 september 2009, 17:10:


Je kunt niet lezen ,hij heeft 45 jaar lang een goed leven gehad met op zijn 43 ste een levensbedreigende ziekte, waar hij weer 100% gezond uit gekomen is .
Een dier "laten lijden" doe je alleen als je bv HB als iets ongeneeslijks beschouwt. Dat is een gepasseerd station meneer!
In het accute stadium doen wat nodig is om de pijn te verlichten en daarna goed natuurlijk bekappen! Samen met de tijd die verstrijkt. Thats it. Want paarden worden weer net zo goed als vroeger. Ik heb het nog niet anders gezien.

marjolijn schreef op vrijdag 4 september 2009, 13:24:


Maar horen stalbenen ook warm te zijn?? En ze is gisteren nog op wei geweest en vandaag heb ik heel veel met haar gewandeld en voor zijn ze nu bijna weer normaal, wel nog een beetje warm, maar achter dik en warm. Haar temperatuur is nu 38,5 das eigenlijk iets te hoog toch?? Kan dat met de hengstigheid te maken hebben??

Ok, ik heb zelf een cursuus in Nederland gevolgd voor natuurlijk bekappen, en daarna mijn vorig paard 4 jaar lang zelf bekappt.
Maar zal ik niet beter wachten met de hiel omlaag brengen, tot een week naardat ik de ijzers heb verwijderd. Alleen dat ze wee kan wennen?
Ik geef haar de tijd en ze staat overdag op wei met andere paarden en s'nachts in een grote stall met sand. Zijn pijnstillers handig de eerste 3 dagen?
Of misschien een zachte pad met tape vastplakken, omdat mijn Easyboots niet blijven zitten?

Piet schreef op vrijdag 4 september 2009, 17:21:


Wat erg 43 geschreven in plaats van 45. Reageer jij je nu af op mijn reactie?


Lees wat ik heb geschreven en wie ben jij te bepalen wat lijden is. Dat hebben de paarden en zo de anderen dieren te bepalen, niet jij en dan moet je er zeker niet van maken dat hoefsmeden dat beschouwen. Zo heeft de mens ook het recht, het dier niet te laten lijden als dat dier dat niet wil, ook als zou dat wel jouw keuze zijn.


Helaas is dat niet bij alle paarden en ik schrijf niet alleen over hoefbevangenheid, daar blijven jullie je aan vast houden. Ik schrijf over lijden algemeen, niet elk dier is te redden. En de vraag blijft hoe veel moeten de dieren lijden, zodat de mens kan zeggen ik heb dat dier gered? Waar is die grens en worden de dieren wel gehoord en begrepen als zij hun grens aangeven?

Peter Donck schreef op vrijdag 4 september 2009, 14:37:


Idd, genetica, daar is al heel veel(zoniet het meeste) mee gezegd en ben ik het volmondig met je eens. Reken daar nog eens de onaangepaste levensomstandigheden bij(weinig vezels, onvoldoende ruwvoer en te veel krachtvoer) en dan heb je 't ongeveer gehad.


Corrigeren is een groot woord, controleren klinkt al beter. Niets mis mee om een vakman eens te laten kijken hoe het zit in de mond: een overbeet is bv al een teken dat er wel eens andere dingen kunnen mis zijn die in de gaten moeten worden gehouden. Naast tandpunten komen soms ook nog gebroken kiezen, cariës etc. voor die eenzijdig kauwen kunnen veroorzaken met een verkeerde slijtage tot gevolg.

Een goed vakman is zijn geld waard, maar dat geldt voor elk beroep. "Charlatans" vind je helaas overal...


Langs de ene kant heb je scherpte door haken aan de buitenzijde/binnenzijde van de tanden, die je misschien liever niet hebt(veroorzaken wondjes aan tong en wangen, is ook pijnlijk wanneer de neusriem/hoofdstel hierop duwt) maar langs de andere kant heb je de scherpte aan het oppervlakte van de kiezen. Het is niet zozeer dat de nieuwe tand een scherper oppervlak heeft. De scherpte ontstaat immers doordat de oppervlakte van de kies uit 2 verschillende materialen is opgebouwd die elk een andere slijtvastheid hebben. Hierdoor ontstaat er een soort van reliëfpatroon op het oppervlak wat een belangrijk deel van het kauwapparaat vormt. Het zorgt dan ook logischerwijze voor problemen wanneer men ook het oppervlak gaat vijlen ipv enkel de tandpunten.


En die natuurlijke evenwichten falen helaas dan weer vaak... door genetica.

Piet schreef op vrijdag 4 september 2009, 16:48:


Dag Piet,

Neen hoor, klinkt helemaal niet grof. Eerlijk, dat wel. Dan breng je me wel tot de volgende vraag, hoe bouw ik die echte band dan op? De ene zegt dit, een ander weer dat. En een hoop druk erop zetten is wel veel gezegd hoor. Bouw ik dan een band op met hem een half jaar gewoon maar wat rond me te laten kuieren? Dat dacht ik toch ook niet...
Zou je me kunnen vertellen waar ik Inge kan bereiken?

Bedankt!

FaberSmid schreef op vrijdag 4 september 2009, 17:43:


Ouwehoer

Landman D schreef op vrijdag 4 september 2009, 18:04:


ff googlen!

Dit is wat je, onder andere, geschreven hebt:
"Als de lijdensweg niet tegen alleen bekappen opwegen, dan besla ik dat paard. Als de lijdensweg niet tegen de behandeling op wegen, dan is naar mijn mening humaan inslapen wel zo eerlijk tegenover dat paard. Kortom ik wil een paard niet onnodig beslaan en ook niet onnodig laten lijden."

Ik word er ondertussen doodmoe van dat jij telkens maar mensen verwijt dat ze niet goed zouden lezen. Hierboven ook alweer 2x. Als je zo vaak misbegrepen wordt moet je misschien es leren schrijven wat je daadwerkelijk bedoelt. Heb je enig idee hoe vaak je wel niet schrijft dat 'er goed gelezen moet worden'.... Heb je moeite met lezen en schrijven?
Er schijnt telkens maar niet te staan wat je wilde zeggen??? Of, o ja, al die mensen kunnen niet lezen zeker... Dat gekonkel de hele tijd, gatverdamme.

Maar nu ga je zeker excuus nr. 2 opvoeren; ik ben niet beleefd dus je geeft geen antwoord. Ook al vaker gezien.
Lees jij eens wat er geschreven wordt en geef antwoord op de serieuze vragen die aan jou gesteld worden.
Volgens mij heeft Frans al tig keer z'n vragen voor je herhaald.
Niet zien staan?

Waarom denk je dat ze dat niet weet dan? Wat een suffe vraag. Wat wil je eigenlijk zeggen met deze vraag?

FaberSmid schreef op vrijdag 4 september 2009, 17:43:


Niet elk dier is te redden, dat staat vast. Maar paarden die door hoefsmeden en hun ijzerpraktijken in de vernieling zijn geholpen zijn wel altijd te redden. Chronisch hoefbevangen dieren hebben enorm veel te lijden gehad voor er iemand zo goed is te zorgen dat ze het juiste dieet krijgen en van de ijzers te bevrijden, goed bekapt is het leed meteen veel minder. Hoeveel paarden hebben door ijzers ernstig samengeknepen hoeven, hoeveel hoefsmeden houden er rekening mee dat de paarden hierdoor lijden? De bloedsomloop geatrofieerd, de zenuwen en ander weefsel gedegradeerd, wat denk je dat je een paard daar mee aandoet? Altijd koude hoeven en onderbenen door slechte doorbloeding? Arthrose in de gewrichten door slechte schokbreking. Paarden die in alle 4 benen en hoeven even veel pijn hebben lopen niet kreupel. Waar is de grens, dat vraag ik me ook wel eens af, wanneer gaan mensen inzien dat ijzers onder dierenmishandeling vallen.

KB schreef op vrijdag 4 september 2009, 17:35:


Alles wat je haar kunt doen om evt pijn te verlichten is prima.
KC La Pierre ( ff googlen) verkoopt speciale pads, want een zachte pad die platgetrapt wordt is net als een dot hard zand, ook keihard.
Maar wie weet loopt ze met de juiste bekapping wel veel minder pijnlijk dan waar je bang voor bent.
Normaal adviseer ik altijd een paard niet meteen te bekappen wanneer het van de ijzers komt, maar een bevangen paard kan alleen maar profijt hebben van een betere voetstand en een kortere teen denk ik.
Het belangrijkste is dat jij met zelfvertrouwen aan de klus begint en je jezelf niet aan het twijfelen laat brengen door de ijzerlobby, hoe lang het ook duurt en hoeveel hoefzweren er mogelijk ook volgen. Het vooruitzicht dat je paard op deze manier beter kán worden, is je houvast.

Vicky Verreycken schreef op vrijdag 4 september 2009, 17:58:


Of misschien beter gezegd, een verkeerd fokbeleid...

Hoe oud is deze hoefbevangenheid eigenlijk precies KB? Zijn er X-ray foto's gemaakt? Misschien handig om nogmaals x-ray foto's te maken om te kijken hoe het hoefbeen zich nu in de hoef bevindt. Aan de hand daarvan kun je of jouw smid besluiten hoeveel hiel weg te nemen. Als de zool dun is zou ik het dier nog niet in diep zand zetten, dit drukt extra op de zool, liever op een iets stevigere ondergrond houden. En inderdaad teen wegnemen en goed bijhouden. Succes!

Cindy Sarodnik schreef op vrijdag 4 september 2009, 17:32:


Als het stalbenen zijn, zou ze het wel vaker hebben. Onze merrie stond vroeger dus ook op stal, en ik vond het toen normaal (tja helaas) dat ze uit de stal met dikke benen kwam. Ik ging ook altijd eerst een rondje buiten stappen en dan pas in de bak rijden. Nu ze dus niet meer op stal staat sinds een aantal jaren heeft ze ook nooit geen dikke benen meer.
Echter, een week of wat geleden stond ze ook in ene met 4 dikke benen. Feit dat ze allemaal dik zijn, stelt mij juist gerust, kan gewoon een allergieiets zijn of een virus. Het is ook gewoon vanzelf verdwenen zonder er iets aan te doen. Zolang ze niet echt ziek wordt, zou ik t gewoon in de gaten houden.

Piet schreef op vrijdag 4 september 2009, 18:20:


Dat is wel de enige taalgebruik die je kan schrijven. Schrijf ik ik weer iets vriendelijks, met alleen 43 in plaats van 45 en dan krijg je nog dit soort vriendelijke reacties. Laten we het maar af reageren houden.