Frans Veldman schreef op dinsdag 5 januari 2010, 16:30:
> Vandaar ook de discussie. Ik waardeer het enorm dat je zo
> respectvol omgaat met de mensen die bereid zijn over dit
> onderwerp na te denken, en graag meer willen weten dan "a zegt
> gaan kijken, maar ik ben nu al overtuigd) maar wil weten
> WAAROM. Dat ieder paard scheef is en DUS problemen krijgt en
> DUS gedressuurd moet worden, dat vind ik wat kort door de
> bocht. En ik ben hier niet de enige in.
Juist jij, die alles zo natuurkundig bekijkt, zou je toch moeten realiseren dat a-symmetrische belasting van een rijdier dat in zichzelf ook al a-symmetrisch is, ooit, op den duur, misschien niet in dit leven, misschien wel, daar de gevolgen in de vorm van overbelasting van moet ondervinden?
Je vraagt WAAROM.
Een paard dat a-symmetrisch loopt, zal één schouder meer belasten, een rughelft meer oprekken, een achterbeen beter onderzetten. Dit alles in meer of mindere mate, het hoeft absoluut geen onregelmatigheid te zijn, het kan zich openbaren door bv een iets kleinere pas met het rechterachterbeen. Of op de linkervolte iets gemakkelijker 'sporend' lopen dan in de rechtervolte. Of in slangelijnen gemakkelijker de bocht naar links maken dan naar rechts. Een getraind oog ziet dat en een registratiecamera die een grafiekuitslag kan maken, zou het aantonen.
AdB laat dmv oefeningen die kortere linker- of rechterkant oprekken, het is immers haast altijd een spierenkwestie, dus het effect is er snel. Door het meer symmetrisch maken van beide rughelften/kanten, zal de voorwaartse beweging meer richting 50/50 gaan. Vergelijk het met een fiets met een slinger in het wiel. Hoe gering ook, helemaal vloeiend fiets je niet.
Nu je DUS-vragen. Ieder paard is scheef ja. Ieder mens ook, is rechts- of linkshandig, een paard heeft een graasvoet, kijkt liever links-om dan rechtsom in een reflex, die dingen. Egon heeft dat op een andere manier al uitgelegd, maar elk paard is in meer of mindere mate niet 50/50 recht. Een schouder is altijd wat royaler, een heup staat altijd een fractie lager, een kant loopt-ie altijd beter.
Dit hoeft geen problemen te geven en doet het doorgaans ook niet. Tot je erop gaat rijden en het paard door de ruiterbelasting iets moeilijker/zwaarder gaat lopen en dus ook iets erger de voorkeurskant ontwikkelt. Als ruiter merk je dan bv dat het paard liever links naar de vogeltjes kijkt dan rechts. Richt je je blik naar beneden, dan zul je vaak zien dat het hoofd+hals van het paard zich niet exact midden tussen zijn schouders bevindt, maar meestaal iets 'uit het lood'. Dan is er nog steeds niets aan de hand, maar je moet het wel opslaan, want het betekent dat hij niet 50/50 symmetrisch aan het belasten is, maar bv 48/52.
Je kunt je voorstellen dat naarmate je langere tijd rijdt en gewoon accepteert dat het paard zijn lichaam naar believen a-symetrisch gebruikt, dat je ook gaat accepteren dat hij wat onregelmatig gaat lopen. Immers steeds met linksachter een kleinere pas maken, is een vorm van onregelmatigheid. In de bocht rechtsom als een boot gaan en linksom niet, betekent ongelijke belasting van beide schouders.
Naarmate dit langer voortduurt, vaker voortkomt, er niet gecorrigeerd wordt naar meer symmetrie, er meer vermoeidheid optreedt (dan wordt de voorkeurshelft nóg zwaarder belast), het paard zijn bouw niet meeheeft (voorover gebouwd, achterhand als een duitse herder), niet naar de achterhand wordt gereden en dus meer op de voorhand valt, dan kan zo'n a-symmetrische belasting ooit, een keer een blessure opleveren op de zwakste plek. Dat is doorgaans het kleinste gewricht in het meest belaste paardendeel, de voorhand: de
hko.htm">hoefkatrol. Zo'n beetje blessureplek nummer 1.
Het kan een leven lang duren voor een eventuele blessure zich openbaart, het kan 4 jaar duren, het kan er helemaal niet van komen. Maar voorkomen is beter dan genezen en daarvoor is het rechtrichtende aspect van de dressuur zo belangrijk.
Warboel
